Hans von Lehndorff
| Data i miejsce urodzenia |
13 kwietnia 1910 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
4 września 1987 |
| Zawód, zajęcie |
lekarz |
Hans von Lehndorff (ur. 13 kwietnia 1910, zm. 4 września 1987) – niemiecki prawnik i lekarz.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Wychowany w Graditz pod Torgau (Saksonia). Młodość spędzał w Trakenach i Sztynorcie[1][2]. Studiował medycynę na uniwersytetach w Monachium i Berlinie[3]. W 1938 roku osiadł w Insterburgu w Prusach Wschodnich i podjął pracę jako chirurg w tamtejszym szpitalu miejskim. W 1947 roku wyjechał do Niemiec z transportem wysiedlonych z Iławy, tam pracował w szpitalu w Bad Godesberg koło Bonn[4].
Autor książki Dziennik z Prus Wschodnich. Zapiski lekarza z lat 1945–1947 (Ostpreußisches Tagebuch. Aufzeichnungen eines Arztes aus den Jahren 1945–1947)[5][6]. Pierwsze tłumaczenie P. i A. Sulikowskich opublikowano w 2010 roku, a drugie Zdzisława Owczarka w 2013 roku wydano w Wydawnictwie Karta w ramach serii „Świadectwa. Niemcy XX wiek”[7].
Jako członek zakonu joannitów przyjeżdżał do Polski z pomocą humanitarną[4].
Rodzina[edytuj | edytuj kod]
Był synem Zygfryda Grafa Lehndorffa (1869–1956) i jego żony Marii von Oldenburg (1886–1945), córki Elarda von Oldenburg-Januschau (Januszewo) niedaleko Iławy w powiecie Rosenberg w prowincji Prusy Zachodnie. Jego ojciec był zarządcą stajni i koniuszym krajowym pruskiej Stadniny Państwowej (Hauptgestüt) w Graditz i Trakenach. Dwóch braci Hansa zginęło podczas II wojny światowej. Matka Hansa została aresztowana w 1944 roku przez narodowych socjalistów za wspieranie zaprzyjaźnionego pastora. W 1945 roku wraz z najstarszym synem została zastrzelona przez żołnierzy Armii Czerwonej podczas ucieczki na zachód[4]. Kuzyn Heinrich von Lehndorff-Steinort[8] zginął po dokonaniu zamachu na Adolfa Hitlera 20 lipca 1944 roku[3].
5 listopada 1952 roku Hans Graf von Lehndorff ożenił się z Margarethe Finck von Finckenstein[9]. Miał dwóch synów[4].
Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]
- W 2022 roku w ewangelickim kościele w Łęgutach została odsłonięta tablica pamiątkowa tablica upamiętniająca Hansa von Lendorffa[4].
- W 2006 roku jednej z ulic w Bonn nadano nazwę Graf-Lehndorff-Straße[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Pałac w Sztynorcie – LEKSYKON KULTURY WARMII I MAZUR [online], leksykonkultury.ceik.eu [dostęp 2023-09-26].
- ↑ Jerzy Marek Łapo, Sztynort: blaski i cienie: przewodnik kulturowy, Sztynort ; [Giżycko]: VMA Wzorcownia, 2021, s. 72–80, ISBN 978-83-951757-2-5 [dostęp 2023-09-26].
- ↑ a b c Lehndorff, Hans Graf von – Kulturstiftung [online] [dostęp 2023-10-08] (niem.).
- ↑ a b c d e Stanisław Brzozowski, Hans von Lehndorff wraca do Łęgut • NewsBar [online], NewsBar, 8 lipca 2022 [dostęp 2023-10-08] (pol.).
- ↑ Hans von Lehndorff, Zdzisław Owczarek, Dziennik z Prus Wschodnich: zapiski lekarza z lat 1945–1947, Świadectwa. Niemcy XX Wiek, Warszawa: Ośrodek Karta: Instytut Studiów Politycznych Polskiej Akademii Nauk, 2013, s. 1–349, ISBN 978-83-61283-77-5 [dostęp 2023-09-26].
- ↑ Zdrajca czy chłodny obserwator? Hans von Lehndorff i jego dziennik [online], Jedynka – Polskie Radio [dostęp 2023-10-08] (pol.).
- ↑ Andrzej Sulikowski, Życie wewnętrzne Hansa Grafa von Lehndorff w Dzienniku wschodniopruskim [online] [dostęp 2023-10-08].
- ↑ Marion Dönhoff, Aga Paszkot-Zgaga, W imię honoru, Kielce: Wydawnictwo Pellegrina, 2009, s. 91–99, ISBN 978-83-918879-4-3 [dostęp 2023-09-26].
- ↑ Jerzy Marek Łapo, Sztynort: blaski i cienie: przewodnik kulturowy, Sztynort ; [Giżycko]: VMA Wzorcownia, 2021, s. 72, ISBN 978-83-951757-2-5 [dostęp 2023-09-26].