Heinrich Strobel

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Heinrich Strobel
Data i miejsce urodzenia

31 maja 1898
Ratyzbona

Pochodzenie

niemieckie

Data i miejsce śmierci

18 sierpnia 1970
Baden-Baden

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

muzykolog, krytyk muzyczny

Odznaczenia
Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja)

Heinrich Strobel (ur. 31 maja 1898 w Ratyzbonie, zm. 18 sierpnia 1970 w Baden-Baden[1][2]) – niemiecki muzykolog, działacz i krytyk muzyczny.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Początkowo pobierał lekcje muzyki prywatnie[1], później studiował pod kierunkiem Adolfa Sandbergera i Theodora Kroyera na Uniwersytecie Monachijskim, gdzie w 1922 roku uzyskał tytuł doktora na podstawie dysertacji Johann Wilhelm Hässlers Leben und Werke[1][2]. W 1918 roku został zatrudniony jako korepetytor w teatrze miejskim w Ratyzbonie[1]. Współpracował jako krytyk muzyczny z „Thüringer Allgemeine Zeitung” (od 1921), „Berliner Börsenkurier” (1927–1933) i „Berliner Tageblatt” (1934–1938)[1][2]. Był także redaktorem „Neue Musikblatt” (1934–1939) oraz czasopisma „Melos” (1933–1934 i po jego wznowieniu od 1946)[1][2]. Podczas II wojny światowej przebywał we Francji[1][2]. Po powrocie do Niemiec w 1946 roku został redaktorem muzycznym Südwestfunk w Baden-Baden[1][2].

W swojej działalności publicystycznej i programowej propagował muzykę współczesną[1][2]. Od lat 50. do 70. współpracował z festiwalem Donaueschinger Musiktage[1]. Od 1956 do 1969 roku pełnił funkcję przewodniczącego Międzynarodowego Towarzystwa Muzyki Współczesnej[1]. Napisał libretta do oper Rolfa Liebermanna Leonore 40/45 (1952), Penelope (1954) i Die Schule der Frauen (1955)[1].

Został odznaczony medalem Schönberga (1952) i Legią Honorową (1957)[1]. W 1961 roku otrzymał tytuł doktora honoris causa uniwersytetu w Bazylei[1].

Wybrane prace[edytuj | edytuj kod]

(na podstawie materiałów źródłowych[1][2])

  • Paul Hindemith (Moguncja 1928, 3. wyd. 1948)
  • Claude Debussy (Zurych 1940, wyd. 5. 1961; wyd. francuskie 1942)
  • Igor Stravinsky (Zurych 1956; tłum. ang. pt. Stravinsky: Classic Humanist 1956)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h i j k l m n o Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 10. Część biograficzna sm–ś. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2007, s. 177–178. ISBN 978-83-224-0866-7.
  2. a b c d e f g h Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 6 Stre–Zyli. New York: Schirmer Books, 2001, s. 3515–3516. ISBN 0-02-865571-0.