Przejdź do zawartości

Hikonojō Kamimura

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Hikonojō Kamimura
上村 彦之丞
Kamimura Hikonojō
Ilustracja
Kaigun-taishō admirał Kaigun-taishō
admirał
Data i miejsce urodzenia

1 maja 1849
Kagoshima

Data i miejsce śmierci

8 sierpnia 1916
Tokio

Przebieg służby
Lata służby

1871–1914

Siły zbrojne

 Dai-Nippon Teikoku Kaigun

Jednostki

„Maya”, „Chokai”, „Akitsushima

Stanowiska

dowódca
• 2. Floty
• Dystryktu Morskiego Yokosuka
• 1. Floty

Główne wojny i bitwy

wojna boshin
wojna chińsko-japońska
wojna rosyjsko-japońska

Odznaczenia
Wielka Wstęga Kwiatów Paulowni Orderu Wschodzącego Słońca (Japonia) Złote Promienie z Rozetą Orderu Wschodzącego Słońca (Japonia) Order Złotej Kani I klasy (Japonia) Order Złotej Kani V klasy (Japonia) Wielka Wstęga Orderu Świętego Skarbu (Japonia, 1888–2003) Medal Wojskowy za Wojnę Chińsko-Japońską 1894–1895 (Japonia) Medal Wojskowy za Wojnę Rosyjsko-Japońską 1904–1905 (Japonia) Medal Japońskiego Czerwonego Krzyża dla Członka Specjalnego

Hikonojō Kamimura (jap. 上村 彦之丞 Kamimura Hikonojō; ur. 1 maja 1849 w Kagoshimie, zm. 8 sierpnia 1916 w Tokio)admirał Japońskiej Cesarskiej Marynarki Wojennej.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Kagoshimie w domenie Satsuma, w rodzinie samurajskiej. Służył w wojsku podczas domowej wojny boshin (1868–1869). Wkrótce po utworzeniu Cesarskiej Marynarki Wojennej podczas restauracji Meji, w 1871 wstąpił do Akademii Cesarskiej Marynarki Wojennej, którą ukończył w 1882 (4. promocja). Podczas nauki, od 1873, służył na różnych okrętach, poczynając od korwety „Tsukuba”. W 1877 uzyskał stopień podchorążego, a w 1879 pierwszy stopień oficerski – podporucznika.

W 1887 w stopniu kapitana objął stanowisko zastępcy dowódcy korwety „Yamato”, a w 1891 w stopniu komandora podporucznika pierwsze dowództwo – kanonierki „Maya”, następnie kanonierki „Chōkai” (1893) i nowego krążownika pancernopokładowegoAkitsushima” w 1894. Okrętem tym dowodził podczas wojny japońsko-chińskiej, podczas której odznaczył się w bitwie u ujścia Jalu 17 września 1894.

Zajmował następnie głównie stanowiska sztabowe. W latach 1899–1900 przebywał w Wielkiej Brytanii, nadzorując budowę okrętów dla Japonii. W tym czasie, w 1899 awansował do rangi kontradmirała. W latach 1900–1902 był szefem Biura Spraw Morskich w Ministerstwie Marynarki. W 1903 awansował na stopień wiceadmirała i 28 grudnia tego samego roku, w toku reorganizacji floty japońskiej przed planowaną wojną, został dowódcą 2. Floty.

Dowodzona przez niego 2. Flota, a zwłaszcza wchodzący w jej skład 2. Dywizjon Krążowników Pancernych, odegrały istotną rolę w działaniach morskich wojny rosyjsko-japońskiej 1904–1905. Brały udział w działaniach pod Port Artur, bitwie pod Ulsan 14 sierpnia 1904 (w której wydzielona grupa 2. Floty pod jego dowództwem odniosła zwycięstwo nad rosyjskim władywostockim zespołem krążowników) i w bitwie pod Cuszimą. Jego okrętem flagowym był wówczas krążownik pancerny „Izumo”.

Po zakończeniu wojny, 20 grudnia 1905 został dowódcą Dystryktu Morskiego Yokosuka. Funkcję tę pełnił do 1 grudnia 1909, kiedy został dowódcą 1. Floty. W 1907 nadano mu tytuł barona (danshaku), a w 1910 awansował na stopień admirała. 1. Flotą dowodził do 1 grudnia 1911, kiedy objął stanowisko doradcy morskiego Najwyższej Rady Wojennej. 1 maja 1914 przeszedł do rezerwy.

Zmarł 8 sierpnia 1916 w Tokio w wieku 67. lat. Został pochowany w świątyni Myōhon-ji w Kamakurze.

Awanse wojskowe

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]