Hirō Onoda
| |
 podporucznik
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1940–1974 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
8. Dywizja Piechoty, |
| Główne wojny i bitwy | |
| Późniejsza praca |
autor książki, hodowca bydła, działacz społeczny |
| Odznaczenia | |
| |
Hirō Onoda (jap. 小野田 寛郎 Onoda Hirō; ur. 19 marca 1922 w Kamekawie, zm. 16 stycznia 2014 w Tokio) − japoński żołnierz, podporucznik Cesarskiej Armii Japońskiej, znany z pozostania w ukryciu przez 29 lat po zakończeniu wojny.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 19 marca 1922 roku w Kamekawa (obecnie Kainan) w prefekturze Wakayama. Do armii trafił w 1940 roku. Był szkolony w filii szkoły wywiadu wojsk lądowych, specjalizującej się w sabotażu i dywersji. Kurs ukończył 17 grudnia 1944 i został skierowany do 8 Dywizji Piechoty, stacjonującej na filipińskiej wyspie Lubang. Dotarł tam 31 grudnia tego samego roku. Jego zadaniem było maksymalne utrudnianie Amerykanom lądowania na wyspie. Przed wyjazdem jego przełożony, major Yoshimi Taniguchi, zakazał mu kategorycznie poddawania się, jak i popełniania samobójstwa.
Na Lubang japońska armia podjęła nieudaną próbę powstrzymania amerykańskiej inwazji. Opór nie powiódł się m.in. z powodu niemożności wypełnienia przez Onodę otrzymanego rozkazu wysadzenia w powietrze portu i lądowiska, co uniemożliwili mu zastani na Lubang oficerowie. Amerykańskie wojska wylądowały na Lubang 28 lutego 1945 roku i bez większych problemów złamały japoński opór.
Japońskie oddziały zostały rozbite, jedynie kilkunastu żołnierzy zdołało uniknąć śmierci lub niewoli i zbiec w góry w małych grupach z zamiarem oczekiwania na odsiecz. Onoda stanął na czele jednej z grup, do której należeli kapral Shōichi Shimada, szeregowy Kinshichi Kozuka i szeregowy Yūichi Akazu. Po zakończeniu wojny na Pacyfiku Amerykanie zrzucali na liczne wyspy ulotki informujące przebywających tam żołnierzy o kapitulacji Japonii, jednak wielu z nich nie dawało wiary tym informacjom, traktując je jako podstęp wroga. Także grupa Onody zignorowała wezwania do poddania się i kontynuowała walkę partyzancką, tocząc potyczki z ludnością filipińską i miejscowymi siłami porządkowymi. Jeden z podwładnych Onody, szeregowy Akazu, we wrześniu 1949 roku zdecydował o oddzieleniu się od współtowarzyszy i przez pół roku działał samodzielnie, po czym oddał się w ręce Filipińczyków. Kapral Shimada natomiast został w roku 1954 zabity podczas strzelaniny, a szeregowy Kozuka zginął w czasie napadu na wieś 19 października 1972 roku.
Zarówno dezercja Akazu, jak i strzelanina w październiku 1972 roku, wywołały zainteresowanie ukrywającymi się na pacyficznych wyspach żołnierzami i zakończyły się kilkoma nieudanymi ekspedycjami poszukiwawczymi. Mogły też sugerować, że Onoda wciąż żyje, pomimo uznania go w grudniu 1959 roku za zmarłego. Dopiero 20 lutego 1974 roku Onodę odnalazł przypadkowo były student i podróżnik amator, Norio Suzuki, który spróbował przekonać partyzanta do tego, że wojna dobiegła końca. Onoda upierał się, że jedynie jego dowódca może wydać mu rozkaz złożenia broni, dlatego też Suzuki podjął próbę odnalezienia majora Yoshimi Taniguchiego. Obaj dotarli następnie na Lubang i w umówionym miejscu spotkali się z Onodą. Dopiero wówczas porucznik Onoda złożył broń. Miał przy sobie karabin Arisaka Typ 99, 500 sztuk amunicji i kilka granatów.
Po złożeniu broni przez Onodę, władze Filipin zdecydowały o ułaskawieniu go, choć istniała możliwość oskarżenia go o rabunki i morderstwa popełnione już w czasie pokoju. Po powrocie do Japonii Onoda zajął się pisaniem książki autobiograficznej pt.: No surrender: My Thirty-Year War. Otrzymał także propozycję startu w wyborach parlamentarnych, którą jednak odrzucił. W latach 1975–1984 przebywał u rodziny w Brazylii, gdzie zajmował się hodowlą bydła i działalnością na rzecz japońskiej społeczności. Wróciwszy do Japonii, kontynuował działalność społeczną, a także założył sieć szkół przetrwania.
Zmarł 16 stycznia 2014 roku w Tokio.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Robert D. McFadden, Hiroo Onoda, Soldier Who Hid in Jungle for Decades, Dies at 91 [online], nytimes.com, 17 stycznia 2014 [dostęp 2014-01-18] (ang.).
- Martin Childs, Hiroo Onoda: Military officer who refused to believe that Japan had lost the Second World War and stayed in the jungle for 29 years [online], independent.co.uk, 17 stycznia 2014 [dostęp 2014-01-18] (ang.).
- Biszop: Żołnierz, który nie chciał się poddać. 2 grudnia 2010, 01:32. s. 1. [dostęp 2010-12-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-06-30)]. (pol.).
- „The War is Over... Please Come Out”: Japanese Soldier Surrenders 29 Years After the End of World War II
- „Words to Live by” – Interview with Hiroo Onoda (Judit Kawaguchi, Jan 2007, Japan Times)
- „Thirty Years in the Jungle! Could you do it?” short Biography
- „The Soldier Who Wouldn't Quit” article by Alan Bellows
- Onoda Shizen Juku homepage. onodashizenjuku.or.jp. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-09-13)]. (jap.).