Homografia (językoznawstwo)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Homografia – ortograficzna tożsamość słów różniących się sposobem ich wymawiania oraz znaczeniem[1]. W języku polskim homografia przeważnie łączy się z homofonią, np. „zgniły” jako 3. os. l. mn. czasu przeszłego czasownika „zgnić” i jako przymiotnik w mianowniku l. poj., a także gra jako 3. os. l. poj. czasu teraźniejszego czasownika grać i jako rzeczownik gra w mianowniku. Istnieją jednak w języku polskim także słowa homograficzne, ale nie homofoniczne, np. odmienne czytane cis jak dźwięk i jako roślina, czy czasowniki zamarzać (od mróz) i zamarzać (od morzyć). Słowa homograficzne nazywane są homogramami[1] lub homografami[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Polański 1999 ↓, s. 239.
  2. Maciej Malinowski, Homonimy, homofony, homografy, [w:] Polszczyzna od ręki Pana Literki [online], Obcy język polski [dostęp 2019-04-20].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]