Hugo Celmiņš
Data i miejsce urodzenia |
30 października 1877 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
30 lipca 1941 |
Premier Łotwy | |
Okres |
od 1924 |
Poprzednik | |
Następca | |
Premier Łotwy | |
Okres |
od 1928 |
Poprzednik | |
Następca | |
Odznaczenia | |
Hugo Celmiņš (ur. 30 października 1877 w Lubānie w Inflantach, zm. 30 lipca 1941 w Moskwie) – łotewski polityk ludowy, dyplomata, dwukrotny premier, burmistrz Rygi (1931–1935) oraz łotewski poseł w Berlinie (1935–1938).
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]W 1903 ukończył studia agronomiczne w Rydze, naukę kontynuował w Bernie. Podczas studiów zaangażował się działalność łotewskiej korporacji "Talavija". Od 1907 do 1913 redagował wydawane w Rydze łotewskie pismo "Baltijas Lauksaimnieks" (Rolnik Bałtycki).
Od 1904 oficer armii rosyjskiej, walczył po stronie Rosji w I wojnie światowej. W 1915 wzięty do niewoli przez Niemców. W 1919 przystąpił do nowo utworzonej armii łotewskiej walcząc z wojskami bolszewickimi.
W kwietniu 1920 wybrano go do łotewskiej konstytuanty (Satversmes sapulce) z ramienia Związku Chłopskiego (Latvijas Zemnieku Savienība, LZS) Karlisa Ulmanisa. Sprawował liczne funkcje ministerialne w kolejnych rządach: był ministrem rolnictwa (1920–1921) i oświaty (1923–1924).
Dwukrotnie stał na czele rządu: pierwszy raz od 19 grudnia 1924 do 23 grudnia 1925, później od 1 grudnia 1928 do 26 marca 1929.
Po odejściu z Sejmu został w 1931 burmistrzem Rygi. W 1935 rząd Kārlisa Ulmanisa wysłał go na placówkę dyplomatyczną do Berlina (w charakterze posła), był również reprezentantem Łotwy w Wiedniu i Hadze.
W lipcu 1940 próbował swych sił w wyborach do Sejmu Ludowego Łotwy, jednak lista której przewodził została unieważniona przez władze, a sam Celmiņš w październiku 1940 aresztowany przez NKWD, skazany na karę śmierci i rozstrzelany w miejscu egzekucji Kommunarka pod Moskwą 30 lipca 1941.
Odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Order Trzech Gwiazd I, II i III klasy (Łotwa)[1]
- Order Pogromcy Niedźwiedzia III klasy (Łotwa)[1]
- Order Świętego Stanisława III klasy (Imperium Rosyjskie)[1]
- Order Świętej Anny III klasy (Imperium Rosyjskie)[1]
- Order Białej Róży Finlandii I klasy (Finlandia)[1]
- Orderem Krzyża Orła I klasy (1931, Estonia)[1]
- Order Wielkiego Księcia Giedymina (Litwa)[1]
- Wielka Wstęga Orderu Odrodzenia Polski (Polska)[1]
- Krzyż Wielki Legia Honorowa (Francja)[1]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]- Ambasadorowie Łotwy w Niemczech
- Burmistrzowie Rygi
- Cudzoziemcy odznaczeni Wielką Wstęgą Orderu Odrodzenia Polski (II Rzeczpospolita)
- Łotewscy ministrowie spraw zagranicznych
- Łotewskie ofiary prześladowań komunistycznych 1917–1991
- Odznaczeni Krzyżem Wielkim Legii Honorowej
- Odznaczeni Orderem Białej Róży Finlandii
- Odznaczeni Orderem Krzyża Orła
- Odznaczeni Orderem Pogromcy Niedźwiedzia
- Odznaczeni Orderem Świętego Stanisława (Imperium Rosyjskie)
- Odznaczeni Orderem Świętej Anny
- Odznaczeni Orderem Trzech Gwiazd
- Odznaczeni Orderem Wielkiego Księcia Giedymina
- Premierzy Łotwy
- Straceni przez rozstrzelanie
- Straceni szefowie rządów
- Więźniowie Łubianki
- Uczestnicy łotewskiej wojny o niepodległość (strona łotewska)
- Urodzeni w 1877
- Zmarli w 1941
- Żołnierze rosyjscy w niewoli niemieckiej w czasie I wojny światowej