Ian Partridge
| Imię i nazwisko |
Ian Harold Partridge |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Pochodzenie | |
| Typ głosu | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
| Odznaczenia | |
| |
Ian Harold Partridge[1] (ur. 12 czerwca 1938 w Londynie[1][2]) – brytyjski śpiewak, tenor.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Był chórzystą New College na Uniwersytecie Oksfordzkim[1]. Studiował w Royal College of Music oraz Guildhall School of Music and Drama w Londynie[1][2]. W latach 1958–1962 był członkiem chóru Katedry Westminsterskiej[1]. Jako solista debiutował w 1958 roku w Mesjaszu Georga Friedricha Händla[2]. Jako śpiewak operowy po raz pierwszy wystąpił w 1969 roku w Covent Garden Theatre w roli Iopasa w Trojanach Hectora Berlioza pod batutą Colina Davisa[1][2]. W 1989 roku debiutował na festiwalu w Salzburgu w Pasji według św. Jana J.S. Bacha[1].
Ceniony jako wykonawca partii oratoryjnych w dziełach m.in. J.S. Bacha i Heinricha Schütza[2]. Występował wspólnie z licznymi orkiestrami oraz z recitalami solowymi, a także w nagraniach radiowych i telewizyjnych[1]. W 1977 roku otrzymał Prix Italia za rolę tytułową w inscenizacji telewizyjnej St. Nicholas Benjamina Brittena[2]. Dokonał licznych nagrań płytowych z utworami wokalnymi m.in. Schuberta, Schumanna, Purcella, Charpentiera, Monteverdiego, Vaughana Williamsa[2].
Komandor Orderu Imperium Brytyjskiego (1991)[1]. Jego siostrą jest pianistka Jennifer Partridge, z którą często występował[1][2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i j Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 4 Levy–Pisa. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2730. ISBN 0-02-865529-X.
- ↑ a b c d e f g h Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 7. Część biograficzna n–pa. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2002, s. 355. ISBN 978-83-224-0808-7.