Ignacy Gazurek

Ignacy Gazurek
	kapitan
Data i miejsce urodzenia	16 marca 1907 ; Istebna
Data i miejsce śmierci	24 września 1944 ; Oosterbeek
	Przebieg służby
Lata służby	1930–1944
Siły zbrojne	Wojsko Polskie; Polskie Siły Zbrojne
Jednostki	20 pp, 45 pp, 10 pp, 1 SBS
Stanowiska	dowódca 3 batalionu spadochronowego
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa: kampania wrześniowa; operacja Market Garden †;
	Odznaczenia
	;

Ignacy Gazurek (ur. 16 marca 1907 w Istebnej, zm. 24 września 1944 w Oosterbeek) – kapitan piechoty Wojska Polskiego, oficer wojsk powietrznodesantowych podczas II wojny światowej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1927 r. ukończył 5-letnie Seminarium Nauczycielskie w Cieszynie, a w 1930 r. Szkołę Podchorążych Rezerwy w Krakowie. Służbę rozpoczął w 20 pułku piechoty, a 1 stycznia 1933 r. został mianowany na stopień podporucznika rezerwy i został zastępcą dowódcy Kompanii Obywatelskiej w Istebnej^[1].

W kampanii wrześniowej 1939 r. dowodził plutonem strzeleckim w 45 pułku piechoty Strzelców Kresowych, a po przedostaniu się do Francji w styczniu 1940 r. objął dowództwo kompanii w 10 pułku piechoty^[1].

Po upadku Francji przedostał się do Wielkiej Brytanii, gdzie otrzymał w październiku 1940 przydział do 4 Brygady Kadrowej Strzelców, a która we wrześniu 1941 r. przemianowana została na 1 Samodzielną Brygadę Spadochronową. 1 marca 1943 r. został mianowany kapitanem i wyznaczony na dowódcę 9 kompanii, a następnie dowódcę III batalionu, z którym wziął udział w operacji Market-Garden. Wylądował na spadochronie 21 września 1944 r. w rejonie Driel^[1]. Wraz z 8 kompanią spadochronową w nocy z 22 na 23 września przeprawił się na północną stronę Renu. Osłaniał tam wycofujących się brytyjskich spadochroniarzy z 1 Dywizji Powietrznodesantowej. Zginął w walce 24 września 1944 r. niedaleko Arnhem trafiony przez nieprzyjacielskiego strzelca wyborowego w ogródku przy Stationsweg 9 w Oosterbeek. Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym w Oosterbeek, kwatera 25B–5^[1].

Od 1991 roku imię kpt. Ignacego Gazurka nosi 18 Bielski batalion powietrznodesantowy.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Został uhonorowany m.in. następującymi odznaczeniami^[1]^[2]:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c ^d ^e Komorowski (red.) 2006 ↓, s. 225.
↑ Patron 18 bpd. www.wojsko-polskie.pl. [dostęp 2020-09-22]. (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Krzysztof Komorowski (red.): Kronika Wojska Polskiego 2005. Warszawa: Fundacja Polonia Militaris, 2006, s. 225. ISSN 1734-2317.

[CITEREFKomorowski_(red.)2006225-1] Komorowski (red.) 2006 ↓, s. 225.

[2] Patron 18 bpd. www.wojsko-polskie.pl. [dostęp 2020-09-22]. (pol.).

[1]

[2]