Ignacy Konkolewski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ignacy Konkolewski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

20 stycznia 1914
Gniewkówiec

Data śmierci

6 sierpnia 1975

Poseł na Sejm PRL II, III, IV i V kadencji
Okres

od 1957
do 1972

Przynależność polityczna

Zjednoczone Stronnictwo Ludowe

Odznaczenia
Order Sztandaru Pracy II klasy Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Brązowy Krzyż Zasługi Medal Zwycięstwa i Wolności 1945 Medal 10-lecia Polski Ludowej Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego

Ignacy Konkolewski (ur. 20 stycznia 1914 w Gniewkówcu, zm. 6 sierpnia 1975) – polski agronom i polityk, poseł na Sejm PRL II, III, IV i V kadencji.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Antoniego i Marianny. Uzyskał wykształcenie wyższe niepełne. Był absolwentem dwuletniego Studium Zaocznego Centralnej Szkoły Partyjnej PZPR. Pracował jako agronom w majątkach Płonkowo i Latkowo, angażując się w działalność Polskiego Związku Zachodniego. Walczył w kampanii wrześniowej jako podoficer artylerii przeciwlotniczej. Był więziony przez Niemców w Pile, Gdańsku, Malborku i obozie karnym w Policach. Pracował jako robotnik przymusowy w Szczecinie[1].

Po wojnie należał do Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego, w którym pełnił funkcje sekretarza (od 1952) i przewodniczącego (1953) Wojewódzkiego Komitetu Wykonawczego w Szczecinie, a także prezesa Wojewódzkiego Komitetu (1954–1956, 1960–1971), wiceprezesa (1956–1960) oraz członka prezydium WK w Szczecinie (od 1971). Ponadto był zastępcą członka Rady Naczelnej (1954–1956), kierownikiem wydziału organizacyjnego (1956–1957) i członkiem Naczelnego Komitetu (1956–1973). W 1945 został sołtysem, a następnie wójtem gminy Długołęka, w latach 1950–1952 był zastępcą przewodniczącego prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Nowogardzie, w 1957 sołtysem w Bolechowie[1], a w latach 1956–1960 zastępcą przewodniczącego prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Szczecinie. Ponadto pełnił funkcje wiceprzewodniczącego Wojewódzkiego Komitetu Frontu Jedności Narodu w Szczecinie (1957–1972), wiceprezesa Zarządu Wojewódzkiego Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej i członka prezydium Zarządu Wojewódzkiego Związku Bojowników o Wolność i Demokrację w Szczecinie[2].

W 1957, 1961, 1965 i 1969 uzyskiwał mandat posła na Sejm PRL w okręgu Szczecin i Stargard Szczeciński (trzykrotnie). W trakcie II kadencji zasiadał w Komisji Nadzwyczajnej Ziem Zachodnich, następnie przez trzy kadencje pełnił funkcję zastępcy przewodniczącego Komisji Gospodarki Morskiej i Żeglugi.

Pochowany na cmentarzu Centralnym w Szczecinie[3].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]