Ignacy Tyzenhauz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ignacy Tyzenhauz
Ilustracja
Herb
Bawół I
Rodzina

Tyzenhauzowie

Data urodzenia

1760

Data śmierci

1822

Ojciec

Michał Ludwik Tyzenhauz

Matka

Barbara Zyberk

Żona

Marianna Przezdziecka, Anna Biegańska

Dzieci

Konstanty, Adolf Rudolf, Aleksandra, Zofia

Odznaczenia
Order Orła Białego Order Świętego Stanisława (Rzeczpospolita Obojga Narodów)

Ignacy Tyzenhauz herbu Bawół[1] (ur. w 1760, zm. w 1822 roku) – generał major Armii Wielkiego Księstwa Litewskiego, szef Regiment Gwardii Pieszej Wielkiego Księstwa Litewskiego od 1793 roku, konsyliarz powiatu lidzkiego konfederacji generalnej Wielkiego Księstwa Litewskiego w konfederacji targowickiej w 1792 roku[2], członek Komisji Rządu Tymczasowego Wielkiego Księstwa Litewskiego w 1812 roku, starosta posolski. W 1801 roku wybudował pałac w Rakiszkach na Litwie.

Był działaczem litewskiego sprzysiężenia przedinsurekcyjnego, zdekonspirowany w 1793 roku. Aresztowany przez Rosjan i więziony do 1795 roku.

W 1792 roku odznaczony Orderem Orła Białego, w 1782 roku został kawalerem Orderu Świętego Stanisława.

Był ojcem Konstantego Tyzenhauza.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Tablica genealogiczna rodziny Tyzenhauzów, w: Stanisław Kazimierz Kossakowski, Monografie historyczno-genealogiczne niektórych rodzin polskich Warszawa 1860, t. 2,
  2. Korrespondent Warszawski Donoszący Wiadomości Kraiowe y Zagraniczne. 1792, no 64 + dod., s. 586.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705-2008, 2008.
  • Henryk P. Kosk, Generalicja polska t. II, Pruszków 2001
  • Mariusz Machynia, Valdas Rakutis, Czesław Srzednicki, Wojsko Wielkiego Księstwa Litewskiego, Kraków 1999