Stanisław Sołtan
![]() Sołtan | |
Rodzina | |
---|---|
Data urodzenia | |
Data śmierci | |
Ojciec |
Stanisław Sołtan |
Matka |
Helena Römer, c. Stefana Jerzego |
Żona |
Franciszka Teofila Radziwiłł, c. Stanisława, |
Dzieci |
z pierwszego: Anna, Helena, Karolina, Adam Leon Ludwik; |
Odznaczenia | |
![]() ![]() ![]() |
Stanisław Pereświet-Sołtan herbu Sołtan (ur. w 1756, zm. w 1836) – marszałek nadworny litewski od 1791, w 1790 roku mianowany podkomorzym litewskim[1], generał major armii Wielkiego Księstwa Litewskiego od 1782 roku, chorąży wielki litewski w 1782 roku[2], członek Komisji Policji Obojga Narodów w 1792 roku[3], wolnomularz[4].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Był członkiem konfederacji Sejmu Czteroletniego[5]. Jako poseł słonimski wybrany został ze stanu rycerskiego sędzią Sejmu Czteroletniego w 1788 roku[6]. Był działaczem Stronnictwa Patriotycznego i członkiem Zgromadzenia Przyjaciół Konstytucji Rządowej. W czasie wojny polsko-rosyjskiej, na zebraniu 23 lipca 1792 był przeciwny decyzji króla Stanisława Augusta Poniatowskiego o jego przystąpieniu do konfederacji targowickiej i zalecał kontynuowanie oporu i wyjazd króla do obozu wojskowego celem wzmocnienia morale walczącej armii. 24 lipca udał się na emigrację do Saksonii. Był jednym z organizatorów insurekcji kościuszkowskiej na Litwie. Był aresztowany przez Smoleńską Komisję Śledczą w 1794 roku[7], został w drodze wyjątku skazany na osiedlenie w Kazaniu[8]. W 1812 został prezesem utworzonej przez cesarza Napoleona I Bonaparte Komisji Rządu Tymczasowego Wielkiego Księstwa Litewskiego.
W 1791 roku odznaczony Orderem Orła Białego, w 1782 roku został kawalerem Orderu Świętego Stanisława[9], w 1813 roku odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Legii Honorowej[10][11].
W 1781 roku był członkiem lóż wolnomularskich Litwin Gorliwy i Doskonała Jedność[12].
Dzięki małżeństwu z Franciszką Teofilą Radziwiłłówną, córką krajczy wielkiego litewskiego Stanisława stał się właścicielem Zdzięcioła, który małżonka wniosła mu we wianie[13]. Stanisław odnowił tutejszy pałac , jednak już jego syn był ostatnim właścicielem miasteczka, gdyż majątek został skonfiskowany przez władze rosyjskie w ramach represji za udział Adama Leona Ludwika[14] w antycarskim powstaniu[15].
O panu Sołtanie, co mieszka w Zdzieńciele (Zdzięciele), wspomina Adam Mickiewicz w Księdze ósmej Pana Tadeusza (1834)[16].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Urzędnicy centralni i dygnitarze Wielkiego Księstwa Litewskiego XIV-XVIII wieku spisy opracowali Henryk Lulewicz i Andrzej Rachuba, Kórnik 1994, s. 152.
- ↑ Urzędnicy centralni i dygnitarze Wielkiego Księstwa Litewskiego XIV-XVIII wieku spisy opracowali Henryk Lulewicz i Andrzej Rachuba, Kórnik 1994, s. 241.
- ↑ Ciąg dalszy Kalendarzyka narodowego i obcego na rok ... 1792 czyli II część, z konstytycyami od roku 1788 dnia 6 października do roku 1791 dnia 23 grudnia przez daty oznaczonemi, [1792], s. 537.
- ↑ Marta Męclewska, Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705-2008, Zamek Królewski, Warszawa 2008, s. 254; Henryk P. Kosk, Generalicja polska, t. II, Pruszków 2001, s. 177.
- ↑ Kalendarzyk narodowy y obcy na rok ... 1792. ..., Warszawa 1791, s. 310.
- ↑ Volumina Legum, t. IX, Kraków 1889, s. 99.
- ↑ Макарова Г.В. Новые материалы о пребывании участников движения Т.Костюшко в России // Славяноведение. 1994 nr 3, s. 43.
- ↑ Bartłomiej Szyndler, Powstanie kościuszkowskie 1794, Warszawa 1994, s. 379.
- ↑ Zbigniew Dunin-Wilczyński, Order Św. Stanisława, Warszawa 2006, s. 189.
- ↑ Marta Męclewska, Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705-2008, Zamek Królewski, Warszawa 2008, s. 254.
- ↑ Zbigniew Anusik: Sołtan (Pereświet-Sołtan) Stanisław h. własnego (1756–1836). [w:] Polski Słownik Biograficzny, t. XL/2000-2001 [on-line]. ipsb.nina.gov.pl. [dostęp 2018-11-13].
- ↑ Stanisław Małachowski-Łempicki, Wykaz polskich lóż wolnomularskich oraz ich członków w latach 1738–1821, w: Archiwum Komisji Historycznej, t. XIV, Kraków 1930, s. 397.
- ↑ Katarzyna i Jerzy Samusikowie: Zdzięcioł. [w:] Dwory i Pałace Pogranicza [on-line]. dworypogranicza.pl. [dostęp 2025-02-18].
- ↑ Sołtan Adam Ludwik, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2025-02-18] .
- ↑ Zbigniew Sudolski, Sołtan Adam Ludwik Michał (1792-1863) ziemianin, pułkownik WP, konspirator, emigrant, [w:] Polski Słownik Biograficzny, t. 40, s. 344 [dostęp 2025-02-18] .
- ↑ Adam Mickiewicz: Pan Tadeusz, czyli ostatni zajazd na Litwie. Wolne Lektury. [dostęp 2025-02-18].
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Prezma, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IX: Pożajście – Ruksze, Warszawa 1888, s. 37 .
- Członkowie dworu Stanisława Augusta Poniatowskiego
- Chorążowie wielcy litewscy
- Członkowie Komisji Policji Obojga Narodów
- Członkowie władz polskich na Ziemiach Zabranych (1812)
- Członkowie Zgromadzenia Przyjaciół Konstytucji Rządowej
- Generałowie majorowie armii Wielkiego Księstwa Litewskiego
- Odznaczeni Orderem Świętego Stanisława (I Rzeczpospolita)
- Marszałkowie nadworni litewscy
- Odznaczeni Orderem Orła Białego (I Rzeczpospolita)
- Podkomorzowie wielcy litewscy
- Polacy – Oficerowie Legii Honorowej
- Polscy wolnomularze (I Rzeczpospolita)
- Polscy zesłańcy w Imperium Rosyjskim (powstanie kościuszkowskie)
- Posłowie na Sejm I Rzeczypospolitej (powiat słonimski)
- Posłowie Sejmu Czteroletniego (1788–1792)
- Powstańcy kościuszkowscy
- Senatorowie świeccy I Rzeczypospolitej
- Senatorowie za panowania Stanisława Augusta Poniatowskiego
- Sędziowie Sejmu Czteroletniego
- Sołtanowie herbu Sołtan
- Ludzie związani ze Zdzięciołem
- Urodzeni w 1756
- Zmarli w 1836