Italo Tajo
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Typ głosu | |
| Gatunki | |
| Zawód |
Italo Tajo (ur. 25 kwietnia 1915 w Pinerolo, zm. 29 marca 1993 w Cincinnati[1][2]) – włoski śpiewak operowy, bas.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Ukończył konserwatorium w Turynie, w mieście tym miał też w 1935 roku miejsce jego debiut sceniczny (Fafner w Złocie Renu Richarda Wagnera)[1][2]. W 1936 roku został ściągnięty przez Fritza Buscha na festiwal operowy w Glyndebourne, gdzie wystąpił jako Bartolo w Weselu Figara W.A. Mozarta[1]. W latach 1939–1948 występował w operze w Rzymie[1][2], gdzie w 1942 roku kreował rolę Doktora we włoskiej premierze Wozzecka Albana Berga[1]. W latach 1940–1941 i 1946–1956 śpiewał w mediolańskiej La Scali[1][2]. W 1946 roku w Chicago miał miejsce jego amerykański debiut[1][2]. W 1947 roku śpiewał na festiwalu w Edynburgu[1]. W 1948 roku jako Basilio w Cyruliku sewilskim Gioacchino Rossiniego debiutował na deskach Metropolitan Opera w Nowym Jorku[2], z którą związany był następnie do 1950 roku i ponownie w latach 1976–1991[1]. W latach 1948–1950, 1952–1953 i 1956 śpiewał także w operze w San Francisco[2]. Od 1966 roku prowadził klasę śpiewu w szkole muzycznej przy University of Cincinnati[1][2]. Po raz ostatni wystąpił na scenie w 1991 roku jako Zakrystianin w Tosce Giacomo Pucciniego[2].
Jego repertuar operowy obejmował ponad 80 partii[1]. Specjalizował się zarówno w rolach dramatycznych, jako i buffo[2]. Brał udział w wykonaniach oper kompozytorów współczesnych, m.in. Milhauda, Malipiera, Nono i Pizzettiego[2]. Dokonał licznych nagrań płytowych[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i j k l Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 11. Część biograficzna t–v. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2009, s. 8. ISBN 978-83-224-0905-3.
- ↑ a b c d e f g h i j k Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 6 Stre–Zyli. New York: Schirmer Books, 2001, s. 3571–3572. ISBN 0-02-865571-0.