Przejdź do zawartości

Izba Ławnicza w Krakowie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Izba Ławnicza – jedna z sal reprezentacyjnych dawnego krakowskiego ratusza na Rynku Głównym

Izba Ławnicza byłą równie okazała co Izba Pańska. Zaczęła funkcjonować w 1563 (po wcieleniu Domu Ławników do ratusza), a istniała do wyburzenia ratusza w 1820. Niewielkie portrety królewskie zdobiły jej ściany. Galeria portretów sztalugowych po wyburzeniu ratusza trafiła do Instytutu Technologii, a następnie do krakowskiego Magistratu przy Placu Wszystkich Świętych.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]