Przejdź do zawartości

Józef Czaplicki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Józef Czaplicki
Izydor Kurc (Kurtz)
Ilustracja
pułkownik pułkownik
Data i miejsce urodzenia

31 sierpnia 1911
Łódź, Królestwo Polskie

Data i miejsce śmierci

26 czerwca 1985
Warszawa, Polska

Przebieg służby
Lata służby

1944–1957

Formacja

Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego

Stanowiska

zast. dyrektora Departamentu I MBP, dyrektor Departamentu III MBP, dyrektor Departamentu I KdsBP, zast. dyrektora Departamentu I MSW

Odznaczenia
Order Krzyża Grunwaldu II klasy Order Krzyża Grunwaldu III klasy Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonej Gwiazdy Medal „Partyzantowi Wojny Ojczyźnianej” I klasy (ZSRR)
Grób Józefa Czaplickiego na cmentarzu komunalnym Północnym w Warszawie

Józef Czaplicki właśc. Izydor Kurc (Kurtz) (ur. 31 sierpnia 1911 w Łodzi, lub Wiedniu[1] zm. 26 czerwca 1985 w Warszawie) – funkcjonariusz Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego (1944–1954), Komitetu do spraw Bezpieczeństwa Publicznego (KdsBP) (1955–1956) i Ministerstwa Spraw Wewnętrznych PRL (1956–1957) w stopniu pułkownika[2], członek Państwowej Komisji Bezpieczeństwa[3].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodzony w rodzinie pochodzenia żydowskiego, syn Hereksa (Henryka) i Sary (Stefanii)[4]. Członek Komunistycznej Partii Polski, Polskiej Partii Robotniczej i Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, absolwent kursu NKWD w mieście Gorki w 1941 r. W okresie od lutego 1942 do grudnia 1943 r. partyzant II Oddzielnej Partyzanckiej Kletmańskiej Brygady. Od 1 kwietnia 1944 do 28 lipca 1944 r. służba w Polskim Samodzielnym Batalionie Specjalnym dowodzonym przez płk. Henryka Toruńczyka (jako wykładowca taktyki partyzanckiej)[4].

Karierę w UB rozpoczął w 6 sierpnia 1944 r. jako funkcjonariusz w dyspozycji kpt. Romkowskiego (szefa kontrwywiadu). Miesiąc później został kierownikiem Sekcji IV, 23 września został przekazany do składu warszawskiej grupy operacyjnej. 15 stycznia 1945 r. został mianowany kierownikiem grupy operacyjnej na miasto stołeczne Warszawa. 10 lutego 1945 r. został naczelnikiem Wydziału I (kontrwywiadu) WUBP w Łodzi, później tymczasowo wypełniał obowiązki szefa WUBP w tym mieście. 3 sierpnia 1945 r. awansował na stanowisko zastępcy dyrektora Departamentu I MBP, które pełnił dwukrotnie, w latach 1945–1946 oraz 1947–1950. Również dwa razy, w latach 1946–1947 oraz 1950–1953 sprawował funkcję dyrektora Departamentu III MBP (w 1946 struktura przejściowo nosiła nazwy: Wydział do Walki z Bandytyzmem oraz Departament VII). Od 1953 był zatrudniony w wywiadzie, były to kolejno stanowiska: zastępca dyrektora Departamentu VII MBP (1953–1954), pełniący obowiązki dyrektora i później dyrektor Departamentu I KdsBP (1955–1956), zastępca dyrektora Departamentu I MSW (1956–1957). Zwolniony 31 maja 1957 r. Jego zadaniem było zwalczanie podziemia niepodległościowego. Razem z Leonem Andrzejewskim nadzorował operację Cezary, która doprowadziła do zniszczenia tegoż podziemia[5]. Ze względu na znęcanie się nad członkami Armii Krajowej, przezwano go w bezpiece Akower.

Po zakończeniu pracy w MSW od 1 stycznia 1958 r. do 31 grudnia 1967 r. pełnił funkcję zastępcy głównego inspektora Państwowej Inspekcji Handlowej.

W okresie kampanii antyżydowskiej 1968 r. Czaplicki, z racji pochodzenia oraz emigracji członków rodziny do Izraela, znalazł się w zainteresowaniu Służby Bezpieczeństwa. Na podstawie zebranych informacji wiosną 1971 r. Biuro Śledcze MSW doprowadziło do postawienia Czaplickiego w stan oskarżenia. 3 lipca 1971 r. Sąd Powiatowy dla m.st. Warszawy skazał go na podstawie art. 244 kk na rok pozbawienia wolności oraz 100 tys. złotych grzywny (na podstawie amnestii z 1969 r. darowano mu karę, obciążając jedynie kosztami sądowymi)[6].

Pochowany na cmentarzu komunalnym Północnym na Wólce Węglowej (kwatera E-XIII-1-3-12)[7].

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Miejsce urodzenia Wiedeń podawane jest w przedwojennych dokumentach sądowych.
  2. Profil służbowy Józefa Czaplickiego w BIP IPN
  3. Bohdan Urbankowski, Czerwona msza czyli uśmiech Stalina, t. I, Warszawa 1998, s. 632.
  4. a b c d Katalog Biura Lustracyjnego IPN. Instytut Pamięci Narodowej. [dostęp 2019-02-03].
  5. Lipiński 2020 ↓, s. 111.
  6. a b Aparat Represji w Polsce Ludowej 1944–1989, Rzeszów, 1/6/2008, s. 488.
  7. Miasto st. Warszawa - Cmentarze-wyszukiwarka
  8. M.P. z 1946 r. nr 16, poz. 28 „w uznaniu zasług w służbie nad utrzymaniem ładu i bezpieczeństwa w Demokratycznej Polsce”.
  9. M.P. z 1947 r. nr 36, poz. 296.
  10. M.P. z 1945 r. nr 44, poz. 109 „za działalność w konspiracji, udział w walkach partyzanckich i za zasługi w organizowaniu służby Bezpieczeństwa i Milicji Obywatelskiej”.
  11. M.P. z 1947 r. nr 29, poz. 247.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]