Józef Klicze

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Józef Klicze
Ilustracja
podchorąży obserwator podchorąży obserwator
Data i miejsce urodzenia

10 marca 1898
Mchy, Wielkopolska

Data i miejsce śmierci

14 maja 1920
Krupki

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Cesarstwa Niemieckiego
Wojsko Polskie

Formacja

Luftstreitkräfte
Armia Wielkopolska
Lotnictwo Wojska Polskiego

Jednostki

14 eskadra wywiadowcza

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
Powstanie wielkopolskie
Wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia

Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari

Józef Klicze (ur. 10 marca 1898 we wsi Mchy[1], zginął 14 maja 1920) – podchorąży obserwator[2][3] Wojska Polskiego II RP, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Wielkopolsce, w zaborze pruskim jako syn Roberta i Marii z Tomaszewskich[4]. Był absolwentem Seminarium Nauczycielskiego w Pile. Powołany w 1917 r. do armii niemieckiej, początkowo przydzielony został do 2 Pułku Artylerii Lekkiej, a w kwietniu 1917 r. został instruktorem w szkole reflektorów w Hanowerze. W październiku 1917 r. został skierowany na front francuski. W 1918 roku przeszedł do lotnictwa i po ukończeniu szkoły lotniczej w Halberstadt, kursu lotników obserwatorów w szkole przygotowawczej w Altenburgu i w Głównej Szkole Lotników Obserwatorów uzyskał dyplom obserwatora. Armię Cesarstwa Niemieckiego opuścił 1 stycznia 1919 r.

Wrócił do Wielkopolski i wziął udział w Powstaniu Wielkopolskim. Po powstaniu jako doświadczony, sprawdzony w polu obserwator został mianowany instruktorem obserwatorem w Szkole Obserwatorów w Ławicy.

20 maja 1920 roku jako ochotnik przybył wraz z 14 eskadrą wywiadowczą na Front Litewsko-Białoruski. Wziął udział we wszystkich akcjach bojowych eskadry. Razem z sierżantem pilotem Władysławem Bartkowiakiem, z którym tworzyli załogę, dokonał wielu bohaterskich czynów. Między innymi: zbombardowania dworca kolejowego w Szepietówce – najważniejszego punktu koncentracyjnego bolszewików na Wołyniu – 90 km za linią frontu czy zbombardowania lotniska bolszewickiego w Krainikach. Wkrótce został dowódcą grupy złożonej z 4 samolotów.

14 maja 1920 roku, pełniąc misję wywiadowczą na samolocie Halberstadt CL.II nad frontem polsko-bolszewickim, stoczył długą walkę powietrzną z samolotem sowieckim pilotowanym przez Aleksieja Szyrynkina. Samolot Klicze i Bartkowiaka został zestrzelony pod Borysowem, grzebiąc załogę. Obaj polscy piloci zostali z honorami pochowani przez lotników bolszewickich.

9 listopada 1920 został pośmiertnie mianowany z dniem 1 sierpnia 1920 podporucznikiem wojsk lotniczych[5].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Pośmiertnie za wybitne zasługi dla lotnictwa polskiego Józef Klicze został odznaczony:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. infolotnicze
  2. a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 41 z 27 października 1922 roku, s. 808.
  3. W chwili śmierci był w stopniu sierżanta. "Listy strat Wojska Polskiego. Polegli i zmarli w wojnach 1918-1920", Warszawa 1934, s. 362.
  4. Polak (red.) 1991 ↓, s. 67.
  5. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 46 z 1 grudnia 1920 roku, s. 1294.
  6. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 11 listopada 1928 roku, s. 436.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]