Józef Krawecki

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Józef Krawecki
porucznik rezerwy artylerii porucznik rezerwy artylerii
Data i miejsce urodzenia

21 sierpnia 1895
Radłów

Data i miejsce śmierci

między 20 a 22 kwietnia 1940
Katyń

Przebieg służby
Lata służby

1918–1940

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Formacja

Legiony Polskie

Jednostki

1 Pułk Artylerii Polowej Legionów
9 Pułk Artylerii Ciężkiej,
2 Pułk Artylerii Polowej Legionów,
3 Pułk Artylerii Lekkiej Legionów

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka,
II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941)

Józef Krawecki (ur. 21 sierpnia 1895 w Radłowie[1], zm. wiosną 1940 w Katyniu) – porucznik artylerii Wojska Polskiego, kawaler Krzyża Niepodległości, ofiara zbrodni katyńskiej[2].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się jako najmłodszy syn w rodzinie Jakuba i Katarzyny z Kulpów. Po wybuchu I wojny światowej wcielony do armii austriackiej, następnie żołnierz Legionów Polskich[3]. Służył w stopniu ogniomistrza w 1 pułku artylerii polowej Legionów[4]. Będąc podoficerem 9 pułku artylerii ciężkiej z dniem 1 października 1920 został awansowany do stopnia podporucznika artylerii z „równoczesnym zaliczeniem do rezerwy armii i powołaniem do czynnej służby na czas wojny, aż do demobilizacji”[5]. W 1921 przeniesiony do rezerwy. W 1923 w stopniu porucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 722 lokatą był oficerem rezerwy 2 pułku artylerii polowej Legionów[6]. W styczniu 1929 roku został jako oficer rezerwy przeniesiony z 2 pułku artylerii polowej do 3 pułku artylerii polowej Legionów[7][1]. W 1934 podlegał pod PKU Lublin Miasto i był nadal oficerem rezerwy 3 pal[8].

W okresie międzywojennym po demobilizacji uzupełnił wykształcenie i podjął pracę jako ekonomista.

W 1939 zmobilizowany do macierzystego 3 pułku artylerii lekkiej. W kampanii wrześniowej wzięty do niewoli radzieckiej. Według stanu na kwiecień 1940 był jeńcem obozu w Kozielsku. Między 19 a 21 kwietnia 1940 przekazany do dyspozycji naczelnika smoleńskiego obwodu NKWD – lista wywózkowa 036/2 z 16.04.1940. Został zamordowany między 20 a 22 kwietnia 1940 przez NKWD w lesie katyńskim[9]. Zidentyfikowany podczas ekshumacji prowadzonej przez Niemców w 1943, zapis w dzienniku ekshumacji pod datą 4.05.1943. Przy szczątkach Józefa Kraweckiego w mundurze oficerskim znaleziono akt nadania Krzyża Niepodległości, jeden list, zapalniczkę z monogramem JK oraz dwa różne kolczyki damskie, dwa sznureczki pereł (zniszczone)[10]. Wg Auswaertiges Amt – Amtliches Material Zum Massenmord Von Katyn zapalniczka miała monogram FK, i znaleziono dwa naszyjniki i kolczyki[11]. Figuruje na liście AM-191-931 i liście Komisji Technicznej PCK pod numerem: GARF-25-0931. Nazwisko Kraweckiego znajduje się na liście ofiar (pod nr 899) opublikowanej w Gońcu Krakowskim nr 113,w Nowym Kurierze Warszawskim nr 117 z i Gazecie Ilustrowanej nr 23[12] z 1943. Krewni do 1946 poszukiwali informacji przez Biuro Informacji i Badań Polskiego Czerwonego Krzyża w Warszawie.

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Żonaty z Anielą z Sarnackich, miał syna Janusza. Zamieszkał w Lublinie[13]. Prowadził firmę „Józef Krawecki i S-ka” zajmującą się handlem towarami sezonowymi najpierw na ul. Bernardyńskiej 2, a następnie na Krakowskim Przedmieściu 46 w Lublinie[14]. Był wspólnikiem w powstałej 30 listopada 1928 firmie „Pomoc” Biuro Księgowości, Porad w sprawach skarbowych[15]. Kierownik Działu w Biurze Rachunkowości Rolnej w Lublinie.

Ogłoszenie firmy Kraweckiego

Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]

  • Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło decyzją Nr 439/MON z 5 października 2007 awansował go pośmiertnie na stopnień kapitana. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
  • Na Symbolicznej Mogile Katyńskiej na terenie cmentarza komunalnego (dawniej wojskowego) w Lublinie[16]
  • Na tablicy w kościele pw. Św. Katarzyny w Zamościu[17] [1]
  • Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (nr 14384) – zbiorowe, pośmiertne odznaczenie żołnierzy polskich zamordowanych w Katyniu i innych nieznanych miejscach kaźni, nadane przez Prezydenta RP na Uchodźstwie profesora Stanisława Ostrowskiego (11 listopada 1976)
  • Krzyż Kampanii Wrześniowej – zbiorowe, pośmiertne odznaczenie pamiątkowe wszystkich ofiar zbrodni katyńskiej (1 stycznia 1986)

Awanse[edytuj | edytuj kod]

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Kiński i inni, Katyń, Księga Cmentarna, 2000, s. 308.
  2. ↑ Jędrzej Tucholski, Mord w Katyniu, 1991, s. 145.
  3. ↑ Kazimierz Missona, Brzesko w latach 1914-20 : (ku uczczeniu 20 rocznicy niepodległości), Kraków 1938, s. 14.
  4. ↑ a b Dziennik Personalny R.3, nr 54 (11 grudnia 1922), s. 903
  5. ↑ Dziennik Personalny R.1, nr 42 (3 listopada 1920), s. 1143
  6. ↑ Rocznik Oficerski, Warszawa: MSWojsk, 1923, s. 718, 851.
  7. ↑ Dziennik Personalny R.10, nr 3 (29 stycznia 1929), s. 16
  8. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw, Warszawa: MSWojsk, 1934, s. 137, 615.
  9. ↑ УБИТЫ В КАТЫНИ, Москва Общество «Мемориал» – Издательство «Звенья» 2015, s. 419.
  10. ↑ Listy katyńskie w zasobie Archiwum Państwowego w Lublinie – Archiwum Państwowe w Lublinie [online], lublin.ap.gov.pl [dostęp 2018-05-24] [zarchiwizowane z adresu 2019-04-07] (pol.).
  11. ↑ Auswaertiges Amt – Amtliches Material Zum Massenmord Von Katyn, Berlin 1943, s. 191.
  12. ↑ Gazeta Ilustrowana. R.4, nr 23 (13 czerwca 1943), s. 3
  13. ↑ Monika Piekarz, „CZUJNE OKO” PODRÓŻUJĄCYCH, „RADŁO Kwartalnik Informacyjny Ziemi Radłowskiej” (Rok 10, Nr 2 (40)), czerwiec 2016, s. 6.
  14. ↑ Ziemia Lubelska R.22, nr 66 (25 marca 1926), s. 8
  15. ↑ Ziemia Lubelska R.24, nr 352 (22 grudnia 1928), s. 4
  16. ↑ Konrad Makowski, Miejsca Pamięci Narodowej :: Cmentarz Lipowa Lublin [online], dormitorium.lublin.pl [dostęp 2018-05-24] (pol.).
  17. ↑ Zamojska Lista Katyńska [online], zamosc.rodzinakatynska.pl [dostęp 2018-05-24].
  18. ↑ M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 94.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.
  • УБИТЫ В КАТЫНИ, Москва Общество «Мемориал» – Издательство «Звенья» 2015, ISBN 978-5-78700-123-5.
  • Auswaertiges Amt – Amtliches Material Zum Massenmord Von Katyn, Berlin 1943.
  • Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Józef_Krawecki&oldid=66459710”