Józef Piotrowski (chorąży)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Józef Piotrowski
Ilustracja
chorąży kawalerii chorąży kawalerii
Data i miejsce urodzenia

2 czerwca 1897
Radom

Data i miejsce śmierci

18 sierpnia 1920
Żółtańce

Przebieg służby
Lata służby

?–1920

Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego
Wojsko Polskie

Jednostki

I Korpus Polski w Rosji
1 Pułk Szwoleżerów Józefa Piłsudskiego
14 Pułk Ułanów Jazłowieckich.

Stanowiska

dowódca plutonu kawalerii

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (1920–1941)

Józef Piotrowski (ur. 2 czerwca 1897 w Radomiu, zm. 18 sierpnia 1920 w bitwie pod Żółtańcami) – chorąży, kawalerzysta Wojska Polskiego. Uczestnik I wojny światowej i wojny polsko-bolszewickiej. Kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 2 czerwca 1897 w rodzinie Franciszka Ksawerego i Lucyny z Chelińskich[1]. Podczas studiów powołany do armii rosyjskiej. Skierowany następnie do Szkoły Oficerskiej Artylerii w Petersburgu w ramach Armii Imperium Rosyjskiego. Od 1917 służył w Bobrujsku w I Korpusie Polskim. Po rozwiązaniu Korpusów wrócił do Polski i zapisał się na Politechnikę Warszawską. Od listopada 1918 w 1 pułku szwoleżerów. Następnie studiował w szkole podchorążych kawalerii w Warszawie, po jej ukończeniu w stopniu chorążego przydzielony do 14 pułku ułanów jazłowieckich.

Poległ w bitwie pod Żółtańcami 18 sierpnia 1920, gdzie: "kawaleria polska pod naporem przeważających sił nieprzyjaciela zaczęła się cofać, do szarży skierowany został 14 p.uł. Jako dowódca plutonu P. rzucił się pierwszy na bolszewików powodując zamieszanie w ich szeregach. Otoczony przez kozaków, ciężko ranny, pistoletem i szablą walczył do ostatka."[1] Za tę postawę pośmiertnie odznaczony Orderem Virtuti Militari i awansowany na podporucznika.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]