Język pontyjski
|
||
| Obszar | Grecja, Rosja, Gruzja, Turcja, USA i inne | |
| Liczba mówiących | 320 tysięcy(?)[1] | |
| Klasyfikacja genetyczna | Języki indoeuropejskie
|
|
| Pismo/alfabet | greckie, cyrylica, łacińskie | |
| Regulowany przez | brak oficjalnej regulacji | |
| ISO 639-3 | pnt | |
| SIL | PNT | |
| W Wikipedii | ||
| Zobacz też: język, języki świata |
||
Język pontyjski (ποντιακά, ρωμαικά "rzymski") – odmiana języka greckiego używana tradycyjnie na południowych i wschodnich wybrzeżach Morza Czarnego. Wywodzi się z koine i greki bizantyńskiej, z wpływami leksykalnymi języka tureckiego i języków kaukaskich. Po masakrach ludności greckiej w Turcji na początku XX w.[2] większość Greków pontyjskich (Pontów) przeniosła się na tereny północnej Grecji i Rosji. W Turcji pozostało zaledwie 4 tysiące osób wyznających prawosławie. Obecnie duża część Greków Pontyjskich zamieszkuje w Grecji, w tym około 200 tysięcy użytkowników języka pontyjskiego mieszka w Macedonii greckiej, głównie w okolicy Salonik. Młodsze pokolenia przechodzą na standardowy język grecki, język pontyjski utrzymuje się wśród diaspory w Stanach Zjednoczonych. Język pontyjski zapisywany jest tradycyjną odmianą alfabetu greckiego, w Rosji cyrylicą, w Turcji alfabetem łacińskim w ortografii tureckiej.
Według tureckich badań z lat 90. XX w. pontyjską odmianą języka greckiego na terenie historycznego Pontu posługiwano się wtedy w domach 44% dzieci, zaś w 3% domów mówiono językiem nowogreckim. Mimo urzędowej turcyzacji, o ile mężczyźni jednakowo łatwo posługują się językami pontyjskim i tureckim, część kobiet włada swobodnie jedynie pontyjskim[3]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Ethnologue report for language code: pnt
- ↑ dokumentacja ludobójstwa, na jednej ze stron pamięci narodowej Greków Ponti [1]
- ↑ Peter Mackridge (University of Oxford) - Greek-speaking Moslems of north-east Turkey: prolegomena to a study of the Ophitic sub-dialect of Pontic, str.115,116
