Języki kipczackie
Języki kipczackie – grupa językowa w obrębie rodziny języków tureckich, obejmująca szereg języków używanych w Środkowej i Zachodniej Azji oraz Europie Wschodniej. Języki z tej grupy wykazują wspólne cechy charakterystyczne, odróżniające je od innych języków tureckich:
- Zmiana pierwotnego „d” na /j/ (np. *hadaq > ajaq „stopa”)
- Utrata nagłosowego „h”.
Klasyfikacja[edytuj | edytuj kod]
Języki kipczackie dzielą się na trzy podgrupy:
- Języki kipczacko-bułgarskie, m.in.:
- Języki kipczacko-nogajskie, m.in.:
- Języki kipczacko-połowieckie, m.in.:
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Alfred F. Majewicz, Języki świata i ich klasyfikowanie, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1989, ISBN 83-01-08163-5, OCLC 749247655 (pol.).