Język nogajski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
ногай тили
Obszar

Rosja, w mniejszym stopniu Kazachstan oraz Uzbekistan

Liczba mówiących

90 tys.

Pismo/alfabet

cyrylica

Klasyfikacja genetyczna
Status oficjalny
Ethnologue 6b zagrożony
Kody języka
ISO 639-2 nog
ISO 639-3 nog
IETF nog
Glottolog noga1249
Ethnologue nog
GOST 7.75–97 ног 505
WALS nog
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język nogajski (nog. ногай тили) – język należący do podgrupy kipczacko-nogajskiej, grupy kipczackiej języków tureckich[1], używany przez około 90 tys. ludzi, przede wszystkim w Rosji[2]. W ramach języka nogajskiego wyróżnia się dialekty: środkowy oraz tzw. biały i czarny nogajski[2]. Oddziaływał intensywnie na północne dialekty języka krymskotatarskiego. Jest przede wszystkim językiem domowym, używanym w lokalnych społecznościach, choć naucza się go także w szkołach podstawowych i średnich[2].

Piśmiennictwo nogajskie rozwija się w alfabecie arabskim od XVIII wieku. W 1928 roku zmodyfikowano dla nogajszczyzny alfabet łaciński. Od 1938 po dzień dzisiejszy używana jest zaś cyrylica[3]. Na nogajski przetłumaczono w latach 1659–1699[potrzebny przypis] fragmenty Pisma Świętego[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Michał Łabenda, Język kazachski, Warszawa: Wydawnictwo Akademickie Dialog, 2000.
  2. a b c David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Nogai, [w:] Ethnologue: Languages of the World [online], wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
  3. Maciej Falkowski, Nogajowie, Kaukaz.net [zarchiwizowane z adresu 2021-05-09].
  4. Barbara F. Grimes (red.), Ethnologue: Languages of the World, wyd. 12, Dallas: Summer Institute of Linguistics, 1992, ISBN 0-88312-823-3, OCLC 27019605.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]