Język nogajski
| Obszar |
Rosja, w mniejszym stopniu Kazachstan oraz Uzbekistan | ||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
90 tys. | ||
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 6b zagrożony↗ | ||
| Kody języka | |||
| Kod ISO 639-2↗ | nog | ||
| Kod ISO 639-3↗ | nog | ||
| IETF | nog | ||
| Glottolog | noga1249 | ||
| Ethnologue | nog | ||
| GOST 7.75–97 | ног 505 | ||
| WALS | nog | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język nogajski (nog. ногай тили) – język należący do podgrupy kipczacko-nogajskiej, grupy kipczackiej języków tureckich[1], używany przez około 90 tys. ludzi, przede wszystkim w Rosji[2]. W ramach języka nogajskiego wyróżnia się dialekty: środkowy oraz tzw. biały i czarny nogajski[2]. Oddziaływał intensywnie na północne dialekty języka krymskotatarskiego. Jest przede wszystkim językiem domowym, używanym w lokalnych społecznościach, choć naucza się go także w szkołach podstawowych i średnich[2].
Piśmiennictwo nogajskie rozwija się w alfabecie arabskim od XVIII wieku. W 1928 roku zmodyfikowano dla nogajszczyzny alfabet łaciński. Od 1938 po dzień dzisiejszy używana jest zaś cyrylica[3]. Na nogajski przetłumaczono w latach 1659–1699[potrzebny przypis] fragmenty Pisma Świętego[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Michał Łabenda, Język kazachski, Warszawa: Wydawnictwo Akademickie Dialog, 2000.
- ↑ a b c David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Nogai, [w:] Ethnologue: Languages of the World [online], wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- ↑ Maciej Falkowski, Nogajowie, Kaukaz.net [zarchiwizowane z adresu 2021-05-09].
- ↑ Barbara F. Grimes (red.), Ethnologue: Languages of the World, wyd. 12, Dallas: Summer Institute of Linguistics, 1992, ISBN 0-88312-823-3, OCLC 27019605.