Język nogajski
| |||
| Obszar | Rosja, w mniejszym stopniu Kazachstan oraz Uzbekistan | ||
| Liczba mówiących | 90 tys. | ||
| Pismo/alfabet | cyrylica | ||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
|---|---|---|---|
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 6b zagrożony↗ | ||
| Kody języka | |||
| Kod ISO 639-2↗ | nog | ||
| Kod ISO 639-3↗ | nog | ||
| IETF | nog | ||
| Glottolog | noga1249 | ||
| Ethnologue | nog | ||
| GOST 7.75–97 | ног 505 | ||
| WALS | nog | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język nogajski (nog. ногай тили) – język należący do podgrupy kipczacko-nogajskiej, grupy kipczackiej języków tureckich[1], używany przez około 90 tys. ludzi (w tym 75 tys. Nogajów), przede wszystkim w Rosji, ale też w Kazachstanie i Uzbekistanie[2]. W ramach języka wyróżnia się dialekty: środkowy oraz tzw. biały i czarny nogajski[2]. Nogajski oddziaływał intensywnie na północne dialekty języka krymskotatarskiego. Nogajski jest przede wszystkim językiem domowym, używanym w lokalnych społecznościach, choć naucza się go także w szkołach podstawowych i średnich[2].
Piśmiennictwo nogajskie rozwija się w alfabecie arabskim od XVIII wieku. W 1928 roku zmodyfikowano dla nogajszczyzny alfabet łaciński. Od 1938 po dzień dzisiejszy używana jest zaś cyrylica[3]. Na nogajski przetłumaczono też w latach 1659–1699 fragmenty Pisma Świętego[2].