Przejdź do zawartości

Jacek Nieżychowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jacek Nieżychowski
Data i miejsce urodzenia

29 stycznia 1924
Chlewo

Data i miejsce śmierci

23 maja 2009
Świnoujście

Zawód

aktor, śpiewak, dziennikarz, artysta kabaretowy

Współmałżonek

Ewa Barbacka (w latach 1942–2003)

Lata aktywności

1952–2009

Zespół artystyczny
Silna Grupa pod Wezwaniem
Grób Jerzego Jacka Nieżychowskiego na cmentarzu Centralnym w Szczecinie (kwatera 47B, rząd 20, nr grobu 1)

Jacek Jerzy Nieżychowski (ur. 29 stycznia 1924 w Chlewie, zm. 23 maja 2009 w Świnoujściu[1]) – polski aktor, śpiewak operetkowy, artysta kabaretowy, dziennikarz, przedsiębiorca. Współtworzył popularny w latach 70. XX w. kabaret Silna Grupa pod Wezwaniem. Syn kapitana Kazimierza Nieżychowskiego (1892–1987)[2].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 29 stycznia 1924 roku we wsi Chlewo w rodzinie kapitana WP Kazimierza Nieżychowskiego (1892–1987) i Aleksandry z domu Sieradzkiej (1900–1978), córki prof. Włodzimierza Sieradzkiego (1870–1941)[3]. Miał dwie starsze siostry bliźniaczki: śpiewaczkę Barbarę Łucję (1921–1970)[4][5] i Annę (1921–2004)[6].

Od 1946[7]/1947[8] r. był związany ze Szczecinem. W 1947 r. rozpoczął pracę w Urzędzie Morskim[7], gdzie do 1949 r. był kierownikiem działu[8]. Następnie, w latach 1949–1952, był asystentem w Wyższej Szkole Ekonomicznej i dyrektorem Technikum Eksploatacji Żeglugi i Portów[8] (którego był współtwórcą[7]). Jednocześnie studiował w Szkołę Główną Planowania i Statystyki w Warszawie, którą ukończył w 1950 r.[7][8] W Szczecinie założył pierwszy tamtejszy teatr muzyczny[7]. Od 1951 do 1952 r. był aktorem i śpiewakiem w Szczecińskiej Agencji Artystycznej „ARTOS”[8][9], a w latach 1952–1957 występował jako solista Operetki Śląskiej w Gliwicach[8]. Do Szczecina wrócił w 1956 r.[10] i do 1959 r. był dyrektorem i kierownikiem artystycznym Operetki Szczecińskiej[8]. W latach 1959–1967 był dyrektorem Wojewódzkiego Przedsiębiorstwa Imprez Artystycznych w Szczecinie, któremu podlegał organizacyjnie popularny Kabaret Wagabunda. W latach 1962–1963 organizował Festiwal Młodych Talentów w Szczecinie. W 1968 r. prowadził własną kawiarnię „Tenisowa” w Szczecinie. Od roku 1968 do 1974 występował w zespole muzycznym Silna Grupa pod Wezwaniem, którego był współzałożycielem a od 1972 r. razem z Krzysztofem Litwinem, Andrzejem Zakrzewskim, Kazimierzem Grześkowiakiem i Tadeuszem Chyłą występował w kabarecie o tej samej nazwie.

Lata 80. XX wieku spędził w USA, gdyż zastał go tam stan wojenny. Od lat 90. XX wieku związany ze Świnoujściem, gdzie prowadził działalność gospodarczo-rozrywkową, pisał felietony. W 1999 r. wydał książkę kulinarną Kuchnia ziemiańska. Błogosławione cztery pory roku. W grudniu 2000 r. uhonorowany medalem za zasługi dla miasta Szczecina. W 2005 r. powstał film dokumentalny obrazujący życie i karierę Jacka Nieżychowskiego pt. Pan Jerzy Jacek Nieżychowski. Graf von Habe Nichts autorstwa zespołu TVP Szczecin.

29 maja 2009 został pochowany na cmentarzu Centralnym w Szczecinie (kwatera 47B).

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]

Rodzina

[edytuj | edytuj kod]

W 1942 ożenił się z Ewą Barbacką (1919–2003)[11]. Mieli troje dzieci: Magdalenę (1944–1990), Aleksandrę (ur. 1946) i Tomasza (ur. 1949)[11].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Zmarł Jacek Nieżychowski – aktor, śpiewak, twórca kultury. wiadomosci.wp.pl, 2009-05-23. [dostęp 2016-02-13].
  2. ↑ Kazimierz Nieżychowski herbu Pomian (1892–1987) [dostęp z dnia: 2016-02-13]
  3. ↑ prof. Włodziemierz Sieradzki w Wielkiej Genealogii Minakowskiego [dostęp z dnia: 2016-02-13]
  4. ↑ Barbara Nieżychowska, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 2016-02-13].
  5. ↑ Barbara Nieżychowska w Wielkiej Genealogii Minakowskiego [dostęp z dnia: 2016-02-13]
  6. ↑ Anna Nieżychowska w Wielkiej Genealogii Minakowskiego [dostęp z dnia: 2016-02-13]
  7. ↑ a b c d e Pan Jerzy Jacek Nieżychowski. Graf von Habe Nichts w bazie filmpolski.pl
  8. ↑ a b c d e f g Jacek Nieżychowski w bazie filmpolski.pl
  9. ↑ Jacek Jekiel, Krzysztof Kowalczyk (red.), Protokoły posiedzeń Towarzystwa Miłośników Teatru Muzycznego (1956–1958), Szczecin: Opera na Zamku w Szczecinie / Archiwum Państwowe w Szczecinie, 2022, s. 30, przyp. 6 [dostęp 2024-06-12].
  10. ↑ Dariusz Staniewski, Jacek Nieżychowski. Jedyny, niepowtarzalny, niezapomniany, „Prestiż”, 181, kwiecień 2024, s. 34–43 [dostęp 2024-06-12].
  11. ↑ a b Marek Jerzy Minakowski: Jacek Jerzy Nieżychowski h. Pomian. [w:] Wielka Genealogia Minakowskiego [on-line]. sejm-wielki.pl, 2017-07-04. [dostęp 2017-07-04]. (pol.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jacek_Nieżychowski&oldid=74862267”