Jadwiga Reutt

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jadwiga Reutt
Ilustracja
Jadwiga Reuttówna (1925)
Data i miejsce urodzenia

8 lutego 1881
Witebsk

Data śmierci

19 lutego 1972

Zawód, zajęcie

pedagożka

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Medal 3 Maja Krzyż Pro Ecclesia et Pontifice (1893-1908) Medal Benemerenti

Jadwiga Reutt (ur. 8 lutego 1881 w Witebsku, zm. 19 lutego 1972)[1][2] – polska pedagożka; wychowanka, nauczycielka, a następnie w latach 1910–1944 kierowniczka Zakładu Naukowego hr. C. Plater-Zyberkówny w Warszawie.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Przyszła na świat jako jedno z czworga dzieci bankowca Leonarda Reutta z linii lwowskiej i Marii z Reuttów z linii inflanckiej. Po śmierci ojca w 1884 wraz z matką i rodzeństwem przeprowadziła się do majątku dziadków w Marianowie. Rodzinny dom niebawem spłonął[1].

Egzamin do pierwszej klasy gimnazjalnej w Witebsku zdała słabo, ale pod warunkiem nadrobienia zaległości z arytmetyki została przyjęta do szkoły. Szybko stała się prymuską, osiągała pierwsze lub drugie wyniki w szkole. Egzamin końcowy zdała z nagrodą[1].

Należała do świeckiego bezhabitowego zgromadzenia sióstr Posłanniczek Najświętszego Serca Jezusowego. Nie wiadomo, kiedy do niego wstąpiła[1].

Od 9 września 1898 uczyła się w Zakładzie Naukowym hr. C. Plater-Zyberkówny przy ul. Pięknej 24 w Warszawie, w dwuletnim seminarium dla nauczycielek. Od Cecylii Plater-Zyberkówny otrzymała obietnicę zatrudnienia. W latach 1899–1906 pracowała jako wychowawczyni i nauczycielka arytmetyki oraz geografii[1].

W 1906 została przeniesiona na zastępstwo do szkoły prowadzonej przez siostry Posłanniczki Najświętszego Serca Jezusowego w Chyliczkach. Prowadziła lekcje z chemii życia codziennego, historii i pedagogiki. Wykładała literaturę Polski. Była opiekunką praktykantek. W 1909 została zastępczynią dyrektorki szkoły przy ul. Pięknej 24, Anieli Głowackiej[1].

W 1910, po skończeniu kursów pedagogicznych, została przełożoną siedmioklasowego Zakładu Naukowego hr. C. Plater-Zyberkówny w Warszawie, stając się najmłodszą (miała 29 lat) wśród przełożonych i dyrektorów warszawskich szkół. Kontynuowała kierunek nadany szkole przez założycielkę. Umiejętnie dobrała grono pedagogiczne. W rezultacie szkoła w okresie międzywojennym była wzorową placówką naukową i wychowawczą. Stała się autorytetem dla uczennic, rodziców i nauczycieli[3]. Była pierwszą kierowniczką szkoły w Warszawie, która chciała współpracować z rodzicami uczennic. Dlatego podejmowała wspólne inicjatywy: przygotowanie do pierwszej komunii z katechizacją matek, spotkania poświęcone rozważaniom Nowego Testamentu, a po 1918 regularne zebrania rodziców z nauczycielami[1]. Ważne dla niej było hasło Bóg, honor, ojczyzna[3]. Od 1925 organizowała pielgrzymki dla uczennic do Watykanu, połączone z wycieczkami do Rzymu[1][4][5].

W latach 1919–1923 studiowała na wydziale filozoficznym Uniwersytetu Warszawskiego. Równolegle uczęszczała na studia w Państwowym Wyższym Instytucie Pedagogicznym[1].

Dzięki jej inicjatywie w czasie okupacji niemieckiej szkoła włączyła się w tajne nauczanie. Prowadzono je budynku szkoły, a następnie w mieszkaniach prywatnych. Pod pretekstem prowadzenia kursów zawodowych prowadzono naukę na poziomie gimnazjum i liceum. Przeprowadzano też tajne egzaminy maturalne[3]. Jadwiga Reutt zdecydowała się przyjmować do szkoły chłopców – braci i kuzynów uczennic[6]. Sporządzane przez przełożoną spisy ponad 200 maturzystek pozwoliły im po II wojnie światowej na podjęcie studiów wyższych[3][7]. W czasie powstania warszawskiego wraz z personelem i uczennicami szkoły zorganizowała szpital dla setki rannych osób. Udostępniła piwnice szkolne dla powstańców, którzy budowali tam bomby i pociski. Przyjmowała osoby ze zbombardowanych domów, organizowała prowiant[1].

Po upadku powstania ewakuowała się do Ursusa, następnie trafiła do Kozłowa, a potem do Kielc. Wiosną 1945, dzięki pomocy kurii diecezjalnej w Kielcach i kontakcie z bp. Czesławem Kaczmarkiem, zatrudniła się jako kierowniczka internatu w męskim biskupim gimnazjum św. Stanisława Kostki w Kielcach[3]. W 1950 szkoła została zamknięta. Jadgwiga Reutt zaczęła dawać prywatne lekcje w Kielcach w zamian za utrzymanie lub stancję. Bezskutecznie próbowała odzyskać szkołę w Warszawie[1]. Utrzymywała kontakt z dawnymi uczennicami, m.in. prowadziła korespondencję. W 1947 i 1948 zorganizowała w Katowicach, wraz z miejscowym Kołem Platerek, zjazdy absolwentek szkoły. W 1957 zjazd odbył się w Warszawie w gmachu SARP. Świętowano wówczas 50-lecie pracy Jadwigi Reutt[3].

W Kielcach została do 1 lipca 1958, kiedy przeszła na emeryturę[1]. Ostatnie lata życia spędziła w willi „Zacisze” w Skolimowie. Dostała ją z okazji 25-lecia pracy pedagogicznej jako podziękowanie rodziców za wychowanie córek w szkole hr. Plater-Zyberkówny. Siostry ze zgromadzenia sióstr Posłanniczek Najświętszego Serca Jezusowego zapewniły jej opiekę[3].

Została pochowana na cmentarzu Powązkowskim (kwatera H-2-13)[2].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]

W budynku szkoły przy ul. Pięknej 24 w Warszawie znajduje się sala balowa jej imienia[3][6].

W serialu Stulecie winnych w jej rolę wcieliła się Grażyna Laszczyk-Frycz[9].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f g h i j k l m Agnieszka Jagiełło, Jadwiga Reutt (1881–1972), „Wspólnota Honoracka” (1), 2018, s. 125–136.
  2. ↑ a b Cmentarz Stare Powązki: SZPAKOWSCY I REUTTOWIE, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2021-11-20].
  3. ↑ a b c d e f g h Cpz, PLATERKI od 1883 do dziś: JADWIGA REUTT (1881–1942) [online], PLATERKI od 1883 do dziś, 10 lutego 2011 [dostęp 2021-11-20].
  4. ↑ Zbiory NAC on-line [online], audiovis.nac.gov.pl [dostęp 2021-11-20].
  5. ↑ Zbiory NAC on-line [online], audiovis.nac.gov.pl [dostęp 2021-11-20].
  6. ↑ a b Historia naszych szkół [online], Szkoły im. Cecylii Plater-Zyberkówny [dostęp 2021-11-20] (pol.).
  7. ↑ Powstańcze Biogramy - Krystyna Groszkowska [online], www.1944.pl [dostęp 2021-11-20] (pol.).
  8. ↑ M.P. z 1925 r. nr 262, poz. 1083 „za zasługi na polu pedagogicznem”.
  9. ↑ Stulecie winnych [online], FilmPolski [dostęp 2021-11-20] (pol.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jadwiga_Reutt&oldid=72124930”