James Longstreet

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
James Longstreet
Old Pete
Ilustracja
generał generał
Data i miejsce urodzenia

8 stycznia 1821
Edgefield District, Karolina Płd.

Data i miejsce śmierci

2 stycznia 1904
Gainesville, Georgia

Przebieg służby
Lata służby

1842–1861 (USA)
1861–1865 (CSA)

Siły zbrojne

 US Army
 CS Army

Formacja

kawaleria

Główne wojny i bitwy

wojna amerykańsko-meksykańska,
wojna secesyjna

Późniejsza praca

ambasador USA w Turcji Osmańskiej

podpis

James Longstreet (ur. 8 stycznia 1821, zm. 2 stycznia 1904) – generał konfederacki w czasie wojny secesyjnej. W 1842 ukończył Akademię Wojskową West Point, z niezapowiadającym późniejszych sukcesów 54 miejscu na 56 absolwentów.

Wojna amerykańsko-meksykańska[edytuj | edytuj kod]

Longstreet służył w czasie wojny amerykańsko-meksykańskiej w 8 Pułku Piechoty Stanów Zjednoczonych. Za bitwy pod Contreras, Churubusco i Chapultepec (gdzie został ranny) otrzymał awans na kapitana, a za bitwę pod Molino del Rey stopień majora. Po zakończeniu działań wojennych pełnił służbę garnizonową w Teksasie, głównie w Fort Martin Scott i Fort Bliss.

Wojna secesyjna[edytuj | edytuj kod]

Po wybuchu wojny domowej opowiedział się po stronie Konfederacji. Wystąpił w czerwcu 1861 z Armii Federalnej i walczył w Armii Północnej Wirginii pod generałem Robertem Lee i Armii Tennessee pod generałem Braxtonem Braggiem. Uważany za jednego z najlepszych dowódców korpusów w czasie wojny. Jego umiejętności dowódcze przyczyniły się do zwycięstw Konfederacji w bitwach pod Bull Run, Fredericksburgiem i Chickamauga. Wiele kontrowersji wzbudzają natomiast jego działania w bitwie pod Gettysburgiem, gdzie m.in. otwarcie kwestionował decyzje taktyczne generała Lee.

Po wojnie[edytuj | edytuj kod]

James Longstreet w latach 80. XIX wieku

Po wojnie podjął współpracę z rządem USA (m.in. jako ambasador w Imperium Osmańskim w latach 18801881). Wstąpił do Partii Republikańskiej i współpracował ze swoim dawnym przyjacielem, prezydentem Ulyssesem Grantem. Ten krok spowodował jednakże, iż na Longstreeta spadła niechęć wielu dawnych towarzyszy broni z armii konfederackiej. W konsekwencji wiele osób zaczęło obwiniać właśnie jego za porażkę pod Gettysburgiem.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Dickson, Charles Ellis, „James Longstreet”, Encyclopedia of the American Civil War: A Political, Social, and Military History, Heidler, David S., and Heidler, Jeanne T., eds., W. W. Norton & Company, 2000, ISBN 0-393-04758-X.