Jan Blinowski
 |
Ten artykuł od 2015-05 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data urodzenia |
20 października 1939 |
| Data śmierci |
26 października 2002 |
| profesor nauk fizycznych | |
| Specjalność: fizyka teoretyczna ciała stałego | |
| Alma Mater | |
| Profesura | |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia | |
Jan Blinowski (ur. 20 października 1939, zm. 26 października 2002) – polski fizyk teoretyk, profesor nauk fizycznych.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Absolwent Wydziału Matematyki i Fizyki UW. Od 1988 profesor w Uniwersytecie Warszawskim. Wieloletni kierownik Zakładu Teorii Ciała Stałego w Instytucie Fizyki Teoretycznej Wydziału Fizyki i przewodniczący Rady Naukowej tego instytutu[1].
Autor ponad 60 oryginalnych publikacji naukowych z zakresu fizyki ciała stałego. Najważniejsze osiągnięcia badawcze: przewodnictwo hoppingowe w półprzewodnikach domieszkowanych, struktura pasmowa interkalowanego grafitu, oddziaływania spinowe w półprzewodnikach półmagnetycznych, sprzężenia między warstwami magnetycznymi w niskowymiarowych strukturach półprzewodnikowych.
Zajmował się problematyką edukacji. W latach 80. współpracował w tej dziedzinie z konwersatorium „Doświadczenie i Przyszłość” (DiP). Działał w Interdivisional Group on Education i był członkiem Rady Edukacyjnej Europejskiego Towarzystwa Fizycznego oraz Kolegium Redakcyjnego czasopisma „Fizyka w szkole”. Jest autorem bardzo popularnego repetytorium „Fizyka dla kandydatów na wyższe uczelnie” (1) i podręczników dla liceum (2,3,4).
W latach 1995–1999 był członkiem Komisji Półprzewodników Międzynarodowej Unii Fizyki Czystej i Stosowanej (IUPAP).
Był mężem dr Justyny z Niewodniczańskich, z którą miał trójkę dzieci[2].
Pochowany 4 listopada 2002[3] na starym cmentarzu na Służewie w Warszawie (kwatera VIIA (wejście od strony kościoła))[4].
Publikacje[edytuj | edytuj kod]
- Jan Blinowski, Jarosław Trylski „Fizyka dla kandydatów na wyższe uczelnie”, PWN, Warszawa 1973.
- Aleksandra Blinowska-Kroh, Jan Blinowski, Waldemar Gorzkowski, „Fale, cząstki, atomy”, książka pomocnicza dla uczniów i nauczycieli, WSiP, Warszawa, 1977.
- Jan Blinowski, „Samochodem przez fizykę” cz. I, II, III, Oficyna Edukacyjna K. Pazdro, Warszawa 1996, 1997, 1998.
- Jan Blinowski, Włodzimierz Zielicz, „Fizyka i astronomia” – cz. 1, WSiP, Warszawa 2002.
- Jan Blinowski, Jan Gaj, Andrzej Szymacha, Włodzimierz Zielicz, „Fizyka i astronomia” – cz. 2, WSiP, Warszawa 2003.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Strona Wydziału Fizyki UW [1]
- ↑ Wielkie Xięstwo [online], forumakademickie.pl [dostęp 2024-02-22].
- ↑ Jan Blinowski (1939–2002) [online], www.fuw.edu.pl [dostęp 2024-02-22].
- ↑ Miejsca spoczynku osób związanych z Wydziałem Fizyki UW [dostęp 2024-02-22].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Prof. dr hab. Jan Blinowski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2015-05-31].
- P.Kacman, Wspomnienia: Jan Blinowski (1939-2001), Postępy Fizyki 54, 213 (2003)