Janina Pelcowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Janina Pelcowa
Imię i nazwisko urodzenia

Janina Koczan

Data i miejsce urodzenia

7 marca 1903
Parczew

Data i miejsce śmierci

17 marca 1988
Warszawa

Zawód, zajęcie

bibliotekarz, nauczycielka

Miejsce zamieszkania

Łódź, Warszawa

Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Janina Pelcowa (ur. 7 marca 1903 w Parczewie, zm. 17 marca 1988 w Warszawie) – pedagog, bibliotekarz, bibliograf.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W okresie międzywojennym pracowała jako nauczycielka w Białymstoku, Wilnie i Grodnie. W 1933 doktorat na Uniwersytecie Warszawskim. W czasie II wojny światowej brała udział w tajnym nauczaniu. Po powstaniu warszawskim wywieziona na roboty przymusowe w Niemczech. Po powrocie do kraju zatrudniona w administracji Politechniki Śląskiej i Politechniki Wrocławskiej.

W latach 1947–1952 pracowała w Bibliotece Uniwersyteckiej w Łodzi, gdzie zorganizowała i prowadziła Dział Nabytków; równocześnie asystentka w Katedrze Bibliotekoznawstwa Uniwersytetu Łódzkiego prof. Jana Muszkowskiego.

Od 1952 pracowała w Instytucie Bibliograficznym Biblioteki Narodowej w Warszawie, zajmując się normalizacja bibliograficzną.

Najważniejsze publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Normalizacja w zakresie bibliografii. Warszawa: Centralny Instytut Informacji Naukowo-Technicznej i Ekonomicznej, 1971.
  • Druga ogólnokrajowa narada bibliografów, Warszawa, 20 VI 1966 r.; referaty i dyskusja. Warszawa: Biblioteka Narodowa, 1967.
  • Polskie normy bibliograficzne. Warszawa: Stowarzyszenie Bibliotekarzy Polskich, 1977.
  • Polskie normy bibliograficzne 1975-1978. Warszawa: Stowarzyszenie Bibliotekarzy Polskich, 1981.
  • Bibliografia zawartości „Przeglądu Bibliotecznego”. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1978.
  • hasła w Encyklopedii wiedzy o książce (Wrocław: Ossolineum, 1971), Encyklopedii współczesnego bibliotekarstwa polskiego (Wrocław: Ossolineum, 1976).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]