Janusz Borkowski (prawnik)

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Janusz Borkowski
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

7 sierpnia 1934
Łódź

Data i miejsce śmierci

18 lutego 2012
Łódź

profesor nauk prawnych
Specjalność: prawo i postępowanie administracyjne
Alma Mater

Uniwersytet Łódzki

Doktorat

1964 – prawo
Uniwersytet Łódzki

Habilitacja

1970 – prawo
Uniwersytet Łódzki

Profesura

1976

profesor zwyczajny Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Łódzkiego, sędzia Sądu Najwyższego, sędzia Naczelnego Sądu Administracyjnego
Odznaczenia
Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski

Janusz Borkowski (ur. 7 sierpnia 1934 w Łodzi, zm. 18 lutego 2012 tamże[1])[2][3][4] – polski prawnik, profesor nauk prawnych, nauczyciel akademicki Uniwersytetu Łódzkiego, sędzia Sądu Najwyższego, sędzia Naczelnego Sądu Administracyjnego, specjalista w zakresie prawa i postępowania administracyjnego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Antoniego i Marianny[1]. W 1952 uzyskał maturę i rozpoczął studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Łódzkiego, które ukończył 1956. W tym samym roku został pracownikiem Katedry Prawa Administracyjnego UŁ. W 1964 nadano mu stopień naukowy doktora nauk prawnych[2]. W 1970 uzyskał na Uniwersytecie Wrocławskim stopień doktora habilitowanego nauk prawnych na podstawie pracy Decyzja administracyjna – współczesne problemy[5]. W 1976 nadano mu tytuł profesora nadzwyczajnego nauk prawnych[6], a w 1983 profesora zwyczajnego nauk prawnych[2].

W latach 1972–1981 kierował Zakładem Zarządzania Gospodarką Narodową[7], w latach 1981–2002 Katedrą Postępowania Administracyjnego Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Łódzkiego[6][2]. W latach 1973–1978 pracował również w Akademii Spraw Wewnętrznych w Warszawie[7].

W latach 1990–1993 był sędzią Sądu Najwyższego, a w latach 1993–2000 sędzią Naczelnego Sądu Administracyjnego (Ośrodek Zamiejscowy w Łodzi)[2].

Zasiadał w Komitecie Nauk Prawnych PAN (1975–1980)[7], Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów i Państwowej Komisji Akredytacyjnej w Zespole Kierunków Studiów Społecznych i Prawnych[6][2]. W latach 1980–1981 był radnym Rady Narodowej miasta Łodzi[7].

Od 1960 był członkiem PZPR, od 1976 Łódzkiego Towarzystwa Naukowego[7]

W PRL został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim i Krzyżem Oficerskim Odrodzenia Polski, a także Medalem 30-lecia Polski Ludowej i Medalem 40-lecia Polski Ludowej[7]. W 2000 został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski[8], w 2005 Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski[9].

Pośmiertnie został uhonorowany publikacją: Idea kodyfikacji w nauce prawa administracyjnego procesowego. Księga pamiątkowa Profesora Janusza Borkowskiego, red. nauk. Zbigniew Kmieciak, Wojciech Chróścielewski (Warszawa 2018).

Zmarł 18 lutego 2012. Został pochowany 23 lutego 2012 na cmentarzu komunalnym Doły w Łodzi[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Janusz Borkowski. rejestry-notarialne.pl.
  2. ↑ a b c d e f Włodzimierz Nykiel, Profesor Janusz Borkowski (1934–2012), w: Idea kodyfikacji w nauce prawa administracyjnego procesowego. Księga pamiątkowa Profesora Janusza Borkowskiego, red. nauk. Zbigniew Kmieciak, Wojciech Chróścielewski, Warszawa 2018, s. 5–6.
  3. ↑ a b Janusz Borkowski. wyborcza.pl, 21 lutego 2012. [dostęp 2020-03-20].
  4. ↑ Borkowski, Janusz (1934–2012). bn.org.pl. [dostęp 2020-03-20].
  5. ↑ Uniwersytet Wrocławski. Wydział Prawa i Administracji; Wydział Prawa, Administracji i Ekonomii. Wykaz habilitacji z lat 1945–2010. uni.wroc.pl. [dostęp 2020-03-21].
  6. ↑ a b c Prof. Janusz Borkowski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2020-03-03].[martwy link]
  7. ↑ a b c d e f Kto jest kim w Polsce. Informator biograficzny. Edycja 2, wyd. Interpress, Warszawa 1989, s. 116
  8. ↑ M.P. z 2000 r. nr 14, poz. 301
  9. ↑ M.P. z 2006 r. nr 4, poz. 58
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Janusz_Borkowski_(prawnik)&oldid=70233572”