Janusz Miliszkiewicz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Janusz Miliszkiewicz (ur. 1954) – polski publicysta, felietonista, autor książek, bibliofil. Specjalizuje się w pisaniu o rynku sztuki, prywatnym kolekcjonerstwie i muzeach. Członek Stowarzyszenia Autorów ZAiKS.

Praca[edytuj | edytuj kod]

Studiował psychologię na Uniwersytecie Warszawskim. Jako dziennikarz debiutował w maju 1979 w miesięczniku „Kolekcjoner Polski”.

W różnych czasopismach przez lata drukował cykliczne teksty. Między innymi w latach 1982-1991 był felietonistą nowojorskiego „Nowego Dziennika”, gdzie stworzył cykl publikacji „Gniazda Rodzinne”. W latach 1987-1988 w dwumiesięczniku „Sztuka” drukował cykl pt. „Kolekcjonerzy sztuki”. W latach 1992-1996 miał autorską rubrykę o sztukach pięknych w miesięczniku „Pani”, a w latach 1997-2000 w miesięczniku „Twój Styl”. W latach 1993-2000 publicysta polskiej edycji „Playboya”.

W latach 2005-2014 w „Art and Business” drukował felietony pt. „Masońskie wersety”. Od stycznia 2001 w Dziale Ekonomicznym „Rzeczpospolitej” w każdy czwartek prowadzi autorską rubrykę „Moja kolekcja”. Od listopada 2012 co sobota publikuje teksty o rynku sztuki w Gazecie Giełdy Parkiet. Popularyzował kolekcjonerstwo także w radio[1]. W latach 1988-2017 publicysta miesięcznika „Spotkania z zabytkami”. W latach 1996-2017 publicysta kwartalnika „Cenne, Bezcenne, Utracone”.

Zamieszany w aferę z falsyfikatem „Zjawa” Franciszka Starowieyskiego[2]. Jako felietonista „Art and Business” wygrał ośmioletni proces dotyczący „Zjawy”[3].

Uznawany jest za bezkompromisowego reformatora rynku sztuki[4]. Prof. Brunon Hołyst napisał w monografii „Kryminalistyka”: „Dzięki licznym artykułom J. Miliszkiewicz przyczynił się do tego, że fałszerstwa dzieł i obrót falsyfikatami zostały uznane za problem społeczny”[5].

Miliszkiewicz często pisywał po pseudonimami. Trzy jego pseudonimy rozszyfrowano w Słowniku Pseudonimów Pisarzy Polskich[6].

Pasja bibliofilska[edytuj | edytuj kod]

W 1976 roku przyjęty do Towarzystwa Przyjaciół Książki (obecnie Towarzystwo Bibliofilów Polskich), członkowie wprowadzający: Juliusz Wiktor Gomulicki i Janusz Odrowąż-Pieniążek. Juliusza W. Gomulickiego Miliszkiewicz uważa za swojego mistrza.

Zbierał stare druki o życiu płciowym. Księgozbiór wyprzedał na aukcjach, m.in. „Eros z biblioteki Janusza Miliszkiewicza”, Antykwariat Lamus, aukcja 29 listopada 2014. Część kolekcji kupiła Biblioteka Narodowa[7]. Sprzedał też książki na aukcji Lamusa 18 maja 2019, „Rara et curiosa ze zbioru Janusza Miliszkiewicza”.

Używa kilku ekslibrisów, m.in. zaprojektowanego w 1985 roku przez Zbigniewa Lengrena oraz zaprojektowanego w 1990 roku przez Stasysa.

Najważniejsze publikacje[edytuj | edytuj kod]

Książki[edytuj | edytuj kod]

  • J. Miliszkiewicz, „Zarobisz miliony na rynku sztuki. Wspomnienia.”, ROZPISANI.PL 2021
  • J. Miliszkiewicz, „Przygoda bycia Polakiem”, ISKRY 2007
  • J. Miliszkiewicz, „Polskie gniazda rodzinne”, ISKRY 2003.
  • J. Miliszkiewicz, „Gniazda rodzinne II”, Veda 1999.
  • J. Miliszkiewicz, „Gniazda rodzinne”, Veda 1998.

Książki (współautor)[edytuj | edytuj kod]

  • J. Miliszkiewicz, „Polonika same wracają, nie wymagają restytucji”, w: „Własność intelektualna a dziedzictwo kulturowe”, red. Marlena Jankowska, Paulina Gwoździewicz-Matan, Piotr Stec, Warszawa 2020
  • J. Miliszkiewicz, „Śnię, że maluję” , rozmowa z Jerzym Nowosielskim, w: „Sztuka po końcu świata”, wybór Krystyna Czerni, ZNAK 2012.
  • J. Miliszkiewicz, „Falsyfikaty na polskim rynku sztuki i antykwarycznym”, w: „Problematyka autentyczności dzieł sztuki na polskim rynku. Teoria – praktyka – prawo”, Narodowy Instytut Muzealnictwa i Ochrony Zbiorów, Warszawa 2012.
  • J. Miliszkiewicz, „Życie na niby czyli rynek sztuki i antyków”, w: „Rynek sztuki aspekty prawne”, red. W. Kowalski, K. Zalasińska, Wolters Kluwer, Warszawa 2011.
  • J. Miliszkiewicz, „Fikcyjne ceny na krajowym rynku sztuki i ich skutki prawne” w: „Prawna ochrona zabytków”, red. T. Gardocka, J. Sobczak, Szkoła Wyższa Psychologii Społecznej, Warszawa 2010.
  • J. Miliszkiewicz, „Kolekcja Porczyńskich genialne oszustwo?” (z Mieczysławem Morką), BGW 1993.

Artykuły[edytuj | edytuj kod]

  • J. Miliszkiewicz, „Sztuka jest ryzykiem dla inwestora i dla artysty”, rozmowa z prof. Krzysztofem Pomianem, „Santander Art and Culture Law Review”, nr 1/2015
  • J. Miliszkiewicz, „Polaków portret własny”, „Santander Art and Culture Law Review”, nr 1/2015
  • J. Miliszkiewicz, Agencja ratingowa dla rynku sztuki, „Santander Art and Culture Law Review”, nr 1/2016
  • J. Miliszkiewicz, „Przedmioty nie umierają, żyją jako anonimowe”, „Cenne, Bezcenne, Utracone”, nr 89/2017
  • J. Miliszkiewicz, „Afera o drugą linię”, rozmowa z Wojciechem Fangorem, „Wysokie Obcasy”, 13 października 2012.

Nagrody i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Miliszkiewicz: kolekcjonerstwo to lekarstwo na stres [online], Rozmowy Jerzego Kisielewskiego, PolskieRadio.pl [dostęp 2022-05-04].
  2. Powrót "Zjawy" [online], superwizjer.tvn.pl [dostęp 2022-05-04] (pol.).
  3. Katarzyna Zalasińska, Falsyfikat „Zjawa” a regulacja zawodu eksperta na rynku dzieł sztuki w Polsce, [w:] A. Jagielska-Burduk, W. Szafrański (red.), Kultura w praktyce. Zagadnienia prawne., t. 2, Poznań 2013, s. 49-65, ISBN 978-83-7654-206-5.
  4. Błażej Torański, Rozmowa dnia - 11 marca || Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich [online], old.sdp.pl [dostęp 2022-05-04].
  5. Brunon Hołyst, Kryminalistyka, Warszawa: Lexis Nexis, 2010, s. 275, ISBN 978-83-7620-386-7.
  6. Dobrosława Świerczyńska (red.), Słownik Pseudonimów pisarzy Polskich, t. 5, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1998, s. 913, ISBN 83-04-04443-9.
  7. Janusz Miliszkiewicz, Zarobisz miliony na rynku sztuki. Wspomnienia, Warszawa 2021, s. 326, ISBN 978-83-959535-0-7.
  8. T.Z., Kapituła doceniła naszego dziennikarza [online], Rzeczpospolita, 26 stycznia 2017 [dostęp 2022-05-04] (pol.).