Jarosław Ćwiek-Karpowicz

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jarosław Ćwiek-Karpowicz
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

1981
Warszawa

doktor habilitowany nauk społecznych
Specjalność: politologia
Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Doktorat

7 lipca 2010 – nauki o polityce
UW

Habilitacja

27 września 2019 – nauki o bezpieczeństwie
UW

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Uniwersytet Warszawski

Wydział

Nauk Politycznych i Studiów Międzynarodowych

instytut

Polski Instytut Spraw Międzynarodowych

Okres zatrudn.

2009–2016

Strona internetowa

Jarosław Grzegorz Ćwiek-Karpowicz (ur. 1981 w Warszawie[1]) – polski socjolog, politolog, specjalista nauk o bezpieczeństwie i dyplomata, doktor habilitowany nauk społecznych. Adiunkt na Wydziale Nauk Politycznych i Studiów Międzynarodowych Uniwersytetu Warszawskiego.

Kariera zawodowa[edytuj | edytuj kod]

Absolwent V Liceum Ogólnokształcącego im. Księcia Józefa Poniatowskiego w Warszawie (2000). Finalista Olimpiady Wiedzy o Polsce i Świecie Współczesnym (1999). Ukończył studia magisterskie w zakresie politologii (2005[2]) i socjologii (2009[3]) na Uniwersytecie Warszawskim[4] oraz roczne studium europejskie w Instytucie Nauk Politycznych w Strasbourgu (2005). Stypendysta Fundacji na rzecz Nauki Polskiej (2008–2009). 7 lipca 2010 uzyskał na ówczesnym Wydziale Dziennikarstwa i Nauk Politycznych UW stopień doktora nauk humanistycznych w zakresie nauk o polityce na podstawie pracy Ewolucja rosyjskiej elity władzy centralnej w latach 2000–2008, której promotorem był Tadeusz Bodio[4]. 27 września 2019 na tym samym wydziale, noszącym już wówczas nazwę Wydziału Nauk Politycznych i Studiów Międzynarodowych UW, uzyskał stopień doktora habilitowanego nauk społecznych w dyscyplinie nauk o bezpieczeństwie na podstawie dorobku naukowego i pracy Bezpieczeństwo energetyczne Rosji[4].

Należał do kadry naukowo-dydaktycznej Instytutu Nauk Politycznych UW, gdzie był sekretarzem Zakładu Badań Wschodnich (2005–2009) oraz kierownikiem studiów eurazjatyckich (2013–2014)[5]. Po reorganizacji wydziału w 2019, w ramach której instytuty zostały zastąpione przez katedry, znalazł się w zespole Katedry Bezpieczeństwa Wewnętrznego[5].

W latach 2005–2008 pracował w Instytucie Spraw Publicznych w Warszawie, kierowanym wówczas przez Lenę Kolarską-Bobińską, na stanowisku badacza i koordynatora projektów europejskich. Odbył staże naukowo-badawcze w Instytucie Europy Wschodniej na Uniwersytecie w Bremie (2008) oraz w Niemieckiej Radzie Polityki Zagranicznej (DGAP) w Berlinie (2011).

W latach 2009–2016 pracował w Polskim Instytucie Spraw Międzynarodowych (PISM), gdzie zajmował stanowiska analityka-głównego specjalisty, koordynatora programu Europa Wschodnia oraz kierownika Biura Badań i Analiz[5]. W 2015 był stypendystą amerykańskiego programu rządowego International Visitor Leadership Program(inne języki) (IVLP). W 2016 roku został radcą ds. ekonomicznych w Ambasadzie RP w Rydze[6], w 2019 przeszedł na stanowisko radcy ds. ekonomicznych i naukowych w placówce w Tel Awiwie[7][5], a następnie został kierownikiem referatu ds. politycznych i ekonomicznych w Stałym Przedstawicielstwie RP przy OECD w Paryżu[8], którym od 1 listopada 2023 kierował jako chargé d’affaires[9].

Jest autorem ponad kilkudziesięciu analiz, raportów, ekspertyz i artykułów naukowych z zakresu stosunków międzynarodowych, energii, klimatu i opinii publicznej. Włada biegle językiem angielskim, francuskim, rosyjskim i w podstawowym zakresie hebrajskim.

Wybrane publikacje książkowe[edytuj | edytuj kod]

  • Bezpieczeństwo energetyczne Rosji, Oficyna Wydawnicza ASPRA, Warszawa 2018
  • Sankcje i Rosja, Wyd. PISM, Warszawa 2015 (redakcja)
  • Polska-Chiny. Ocena współpracy gospodarczej polskich przedsiębiorców z Chinami, Raport KPMG-PISM, Warszawa 2013 (współredakcja)
  • Partnerstwo w kryzysie? Współpraca energetyczna Niemiec i Rosji w regionie Morza Bałtyckiego, Raport PISM, Warszawa 2012 (redakcja)
  • Polityka energetyczna Rosji, Raport PISM, Warszawa 2011.
  • Rosyjska elita władzy centralnej w latach 2000–2008, Oficyna Wydawnicza ASPRA, Warszawa 2011
  • Polityka europejska Warszawy i Berlina w prasie niemieckiej i polskiej, Wyd. ISP, Warszawa 2008 (wraz z B. Ociepka, A. Łada)
  • Edukacja obywatelska w Niemczech i w Polsce, Wyd. ISP, Warszawa 2008 (wraz z E. Siellawa-Kolbowska, A. Łada)
  • Polscy posłowie do Parlamentu Europejskiego. Aktywność i wpływ na krajową scenę polityczną, Wyd. ISP, Warszawa 2007
  • Rosyjska elita o Unii Europejskiej – tradycja i współczesność, Wyd. Elipsa, Warszawa 2007

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Jarosław Ćwiek-Karpowicz - Bazy Biblioteki Narodowej [online], mak.bn.org.pl [dostęp 2020-12-30].
  2. ↑ Jarosław Ćwiek-Karpowicz, Rosyjska elita polityczna wobec Unii Europejskiej [online], Prace – Katalog – Uniwersytet Warszawski – APD, 2005 [dostęp 2022-01-08].
  3. ↑ Jarosław Ćwiek-Karpowicz, Zastosowanie teorii elit i transformacji w wyjaśnieniu przemian ustrojowych w Rosji – w poszukiwaniu nowych rozwiązań konceptualnych [online], Prace – Katalog v Uniwersytet Warszawski – APD, 2009 [dostęp 2022-01-08].
  4. ↑ a b c Jarosław Ćwiek-Karpowicz, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2020-12-30].[martwy link]
  5. ↑ a b c d Ćwiek-Karpowicz Jarosław [online], Wydział Nauk Politycznych i Studiów Międzynarodowych [dostęp 2020-12-30] [zarchiwizowane z adresu 2020-06-18].
  6. ↑ Personel dyplomatyczny [online], ryga.msz.gov.pl [dostęp 2022-01-08] [zarchiwizowane z adresu 2017-12-14].
  7. ↑ Personel [online], Polska w Izraelu – Portal Gov.pl [dostęp 2022-01-08] [zarchiwizowane z adresu 2020-08-04].
  8. ↑ Personel, Polska w OECD - Portal Gov.pl [dostęp 2022-09-22] [zarchiwizowane 2022-09-22].
  9. ↑ Personel, Polska w OECD - Portal Gov.pl [dostęp 2023-11-09] [zarchiwizowane 2023-11-09].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jarosław_Ćwiek-Karpowicz&oldid=71748729”