Jerzy Baczyński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jerzy Baczyński
Ilustracja
Jerzy Baczyński (2005)
Data i miejsce urodzenia

18 grudnia 1950
Sokołowsko

Zawód, zajęcie

dziennikarz

Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Stanowisko

redaktor naczelny „Polityki” (od 1994)

Odznaczenia
Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”

Jerzy Bogusław Baczyński, poprzednio Sroka[1] (ur. 18 grudnia 1950 w Sokołowsku[2][3]) – polski dziennikarz prasowy, od 1994 redaktor naczelny tygodnika „Polityka” i prezes wydającej to czasopismo spółdzielni „Polityka” Spółdzielnia Pracy (do grudnia 2012, następnie Polityka Sp. z o.o. S.K.A.).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Sokołowsku, ale jeszcze w dzieciństwie przeprowadził się na Mazowsze. W wieku szkolnym mieszkał w Otwocku. Jest absolwentem Instytutu Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego (1972). W 1975 został stypendystą dziennikarstwa w Indiana University School of Journalism w USA[4]. W latach 1973–1981 pracował w „Życiu Warszawy” jako dziennikarz działu ekonomicznego. W 1980 został zastępcą kierownika dodatku „Życie i Nowoczesność”. Po wprowadzeniu stanu wojennego zwolniony z pracy, do 1982 przebywał we Francji jako stypendysta Journalistes en Europe i Fondation de France[5]. Działał w paryskim komitecie koordynacyjnym „Solidarności”[4].

Po powrocie do kraju wkrótce został dziennikarzem „Polityki”, początkowo jako redaktor działu publicystyki gospodarczej. W 1990 objął stanowisko zastępcy redaktora naczelnego i wiceprezesa wydawnictwa. Cztery lata później został redaktorem naczelnym i prezesem spółdzielni[5]. Jednocześnie w latach 90. współredagował telewizyjne Listy o gospodarce i uczestniczył w innych programach publicystycznych na antenie TVP (tj. Gorąca Linia, Tylko w Jedynce i Coś za coś)[5].

Został członkiem tzw. Komisji Trójstronnej. Jest autorem i współautorem kilku pozycji książkowych, m.in. 800 dni. Szok kontrolowany (z Leszkiem Balcerowiczem; Warszawa 1992) i Teczki liberałów (z Janiną Paradowską; Poznań 1993)[4]. Do 2016 wchodził w skład Rady Fundacji PZU[6].

Powierzono mu przewodniczenie 41. Światowemu Kongresowi FIPP (Międzynarodowej Federacji Wydawców Czasopism) odbywającemu się od 9 do 11 października 2017 w Londynie[7][8].

Odznaczenia i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

W 2001 wyróżniony Nagrodą im. Dariusza Fikusa w kategorii „Twórcy Mediów”[5]. W 2010 w warszawskiej Zachęcie został wybrany przez kapitułę Nagrody im. Andrzeja Woyciechowskiego „Dziennikarzem 20-lecia”[9]. W 2013 został nagrodzony Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”[10]. W 2017 wraz z zespołem „Polityki” otrzymał Nagrodę Specjalną Lewiatana przyznaną przez Konfederację Lewiatan osobom wybitnie zasłużonym na polu kultury, polityki, nauki, życia publicznego i gospodarki[11].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Jerzy Baczyński, Andrzej Friszke: Kto i z kim współpracował. polityka.pl, 2 lutego 2008. [dostęp 2011-05-05].
  2. Kalendarz urodzin 18 grudnia. chronologia.pl. [dostęp 2011-05-05].
  3. List otwarty do Ministra Kultury. sokolowsko.org, 14 sierpnia 2009. [dostęp 2011-05-05].
  4. a b c Biogramy panelistów. hfhrpol.waw.pl, 28 października 2010. [dostęp 2011-05-05].
  5. a b c d Paneliści II Polsko-Niemieckich Dni Mediów. dnimediow.pl. [dostęp 2011-05-05].
  6. Anna Komorowska wyrzucona z fundacji PZU. newsweek.pl, 4 marca 2016. [dostęp 2016-03-06].
  7. Wolność jest naszym biznesem. „Polityka”. Nr 42(3132)/2017. s. 98. 
  8. Jerzy Baczyński. My i oni. „Polityka”. Nr 42(3132)/2017. s. 5. 
  9. Jerzy Baczyński „Dziennikarzem 20-lecia”. polityka.pl, 21 października 2010. [dostęp 2011-05-05].
  10. Medal Zasłużony Kulturze – Gloria Artis. mkidn.gov.pl. [dostęp 2022-04-04].
  11. Nagroda specjalna Lewiatana dla Jerzego Baczyńskiego i zespołu Polityki. polityka.pl, 27 kwietnia 2017. [dostęp 2017-07-20].