Jerzy Dobrodzicki
generał brygady | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Przebieg służby | |
Lata służby |
od 1905 |
Siły zbrojne | |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
Jerzy Kazimierz Dobrodzicki (ur. 14 grudnia 1884 Wadowice, zm. 15 listopada 1934 Warszawa) – oficer austriackiej piechoty, generał brygady Wojska Polskiego.
Życiorys
Od 1905 oficer zawodowy austriackiej piechoty. Był aktywnym członkiem Związku Walki Czynnej w 1908 nawiązał kontakt ze Związkiem Strzeleckim - instruktor szkolenia bojowego.
W I wojnie światowej walczył na froncie rosyjskim, dowódca kompanii i batalionu. W 1915 r. czynił starania o przeniesienie do I Brygady Legionów, w której służył jako brat Adam. Dopiero w grudniu 1916 r. otrzymał przydział do 6 pułku piechoty, w Zambrowie i Ostrowi Maz. jako instruktor. Po kryzysie przysięgowym powrócił w szeregi austriackiego pułku, z którym trafił na front włoski. W walczących oddziałach nad rzeką Piawą było wielu Polaków-legionistów, wśród których Dobrodzicki utworzył komórkę POW. Jako politycznie podejrzany został wycofany z frontu do Bochni, gdzie doczekał rozbrojenia Austriaków, sam czynnie w nim uczestnicząc.
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego dekretem z 3 kwietnia 1919 z zatwierdzeniem posiadanego stopnia majora ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1918[1]. Otrzymał przydział z dniem 1 listopada 1918 do 20 pułku piechoty[2]. Generał Bolesław Roja, organizator Wojska Polskiego na terenie Galicji, mianował go majorem i polecił zorganizować w Bochni i okolicy późniejszy 2 pułk strzelców podhalańskich, którego dowódcą został Dobrodzicki. Na front wojny polsko-ukraińskiej wyruszył jako dowódca baonu 2 psp.
Zweryfikowany jako pułkownik ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919. W wojnie polsko-bolszewickiej dowódca 5 pułku piechoty Legionów (2 IX 1919 - 12 VI 1920) i 1 Brygady Piechoty Legionów. Podczas bitwy pod Borodzianką (12 czerwca 1920 r.) ciężko ranny. Zabrany do szpitala, uniknął śmierci z rąk żołnierzy Budionnego. W latach 1921-1926 dowódca 1 pułku strzelców podhalańskich, potem dowódca piechoty dywizyjnej 18 Dywizji Piechoty i zastępca dowódcy Okręgu Korpusu III Grodno.
1 stycznia 1929 roku Prezydent RP mianował go generałem brygady ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1929 roku i 2. lokatą w korpusie generałów[3]. Grudzień 1929 - listopad 1934 dowódca Okręgu Korpusu II Lublin. Pochowany na Cmentarzu Powązkowskim.
Upamiętnienie
Jego nazwisko zostało wymienione na tablicy pamiątkowej, umieszczonej w kościele św. Kazimierza w Nowym Sączu w 1988, honorującej dowódców 1 pułku strzelców podhalańskich[4].
Awanse
- kapitan
- major
- podpułkownik
- pułkownik – 1 czerwca 1919
- generał brygady – 1 stycznia 1929
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari (1921)[5]
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1931)[6]
- Krzyż Niepodległości (1933)[7]
- Krzyż Walecznych (czterokrotnie)
- Złoty Krzyż Zasługi
Zobacz też
Przypisy
- ↑ 1302. Dekret. „Dziennik Rozkazów Wojskowych”, s. 990, Nr 41 z 12 kwietnia 1919.
- ↑ 1334. Rozkaz. „Dziennik Rozkazów Wojskowych”, s. 1001, Nr 41 z 12 kwietnia 1919.
- ↑ Rocznik oficerski 1932, s. 13
- ↑ Nowy Sącz - tablica upamiętniająca dowódców 1 pułku Strzelców Podhalańskich. miejscapamiecinarodowej.pl. [dostęp 2 kwietnia 2015].
- ↑ Dekret Wodza Naczelnego L. 2630 z 16 lutego 1921 r. Dziennik Personalny z 1921 r. Nr 8 poz. 239
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 260, poz. 345
- ↑ 9 listopada 1933 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości” M.P. z 1933 r. nr 258, poz. 276
Bibliografia
- T. Kryska Karski S. Żurakowski, Generałowie Polski niepodległej, wyd.: Editions Spotkania, Warszawa 1991.
- P. Kosk, Generalicja polska, t. 1, wyd.: Oficyna Wydawnicza "Ajaks", Pruszków 1998.
- Aleksandra Anna Kozłowska, Generał brygady Jerzy Dobrodzicki (1884–1934) i jego rodzina, "Przegląd Nauk Historycznych" 2012, R. XI, nr 2.
Linki zewnętrzne
- Zdjęcie Gen. bryg. Jerzy Dobrodzicki - dowódca Okręgu Korpusu Nr II w Lublinie, za biurkiem w gabinecie.
- Małgorzata Bielecka-Hołda. Historia jednej fotografii. „Gazeta Wyborcza”, 8 kwietnia 1997. ISSN 12321559.
- Członkowie Związku Strzeleckiego (1910–1914)
- Generałowie brygady II Rzeczypospolitej
- Odznaczeni Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Niepodległości
- Odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (czterokrotnie)
- Oficerowie piechoty II Rzeczypospolitej
- Polacy – oficerowie armii austro-węgierskiej
- Polacy – żołnierze Cesarskiej i Królewskiej Armii w I wojnie światowej
- Urodzeni w 1884
- Zmarli w 1934
- Żołnierze Polnische Wehrmacht
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita)