Jerzy Młokosiewicz

Jerzy Młokosiewicz
Data i miejsce urodzenia	14 grudnia 1923 ; Strzałkowo
Data i miejsce śmierci	31 stycznia 1995 ; Warszawa
	Podsekretarz stanu w Ministerstwie Finansów
Okres	od grudnia 1977; do stycznia 1981
Przynależność polityczna	Stronnictwo Demokratyczne
	Odznaczenia

Jerzy Kazimierz Młokosiewicz, ps. „Wolski” (ur. 14 grudnia 1923 w Strzałkowie^[1], zm. 31 stycznia 1995^[2] w Warszawie) – polski urzędnik państwowy, wieloletni pracownik Narodowego Banku Polskiego, wiceminister finansów (1977–1981), uczestnik powstania warszawskiego.

Życiorys

Urodził się w rodzinie Kazimierza (1893–1945) i Zofii z domu Skirmunt h. Dąb (1900–1969)^[3].

W czasie powstania warszawskiego walczył w batalionie „Bałtyk” Zgrupowania Pułku „Baszta” (ranny, stracił lewą rękę^[4]). Po upadku powstania w niewoli niemieckiej w Stalagu w Skierniewicach^[5].

Po II wojnie światowej powrócił do Wielkopolski, gdzie od 1945 działał w Związku Młodzieży Demokratycznej^[6], z którym w 1948 przystąpił do Związku Młodzieży Polskiej. Został absolwentem Wydziału Prawa Uniwersytetu Poznańskiego. Od 30 września 1947 działał w Stronnictwie Demokratycznym^[7]. Pracował w Narodowym Banku Polskim, będąc m.in. dyrektorem oddziału w Słupcy. Od 1954 do 1963 przewodniczył Zarządowi Powiatowemu Ligi Obrony Kraju w Słupcy. Działał społecznie na terenie miasta, zainicjował m.in. budowę przystani nad jeziorem miejskim. W latach 1969–1970 zasiadał w prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Poznaniu^[8]. Od 1974 do 1981 sprawował stanowisko wiceprezesa Centralnego Związku Rzemiosła. W 1977 uzyskał nominację na funkcję wiceministra (podsekretarza stanu) w resorcie finansów z ramienia Stronnictwa Demokratycznego, którą pełnił do 1981. W Stronnictwie sprawował m.in. funkcję przewodniczącego Stołecznego Komitetu (1981–1985) i następnie członka Centralnej Komisji Rewizyjnej partii, działał również w Zespole Seniorów przy SK SD. Należał do działaczy ZBoWiD.

W wolnej Polsce był m.in. prezesem Stowarzyszenia Kombatantów Pułku „Baszta”^[9], Środowiska Żołnierzy Pułku AK Baszta i innych Mokotowskich Oddziałów Powstańczych, a także prezesem zarządu Fundacji „Wystawa Warszawa Walczy 1939–1945”^[10]. Poświęcił się upamiętnianiu powstańców walczących na Mokotowie, z jego inicjatywy wzniesiono dwa monumenty – w Parku Dreszera i przy ul. Dworkowej – nawiązujące do walk powstańczych.

Żonaty z Marią z Plewińskich (1922–1997), miał dwóch synów: Grzegorza (ur. 1951) i Krzysztofa (ur. 1951).

Zmarł w Warszawie, pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera A 3 Tuje-2-41)^[11].

Ordery i odznaczenia

Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
Krzyż Walecznych
Warszawski Krzyż Powstańczy^[12]
Krzyż Armii Krajowej^[13]
Odznaka „Zasłużonemu Działaczowi Stronnictwa Demokratycznego”^[14]

Przypisy

↑ Wielka Ilustrowana Encyklopedia Powstania Warszawskiego. Tom 6, Wydawnictwo Bellona, s. 208.
↑ Almanach wiedzy powszechnej. 1995/96, Wydawnictwo Skrzydła, Warszawa 1995, s. 78.
↑ Informacje na stronie sejm-wielki.pl.
↑ Lesław M. Bartelski, Pułk AK „Baszta”, Warszawa 1990, s. 420; Lesław M. Bartelski, Mokotów 1944, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1986, s. 553.
↑ Powstańcze Biogramy - Jerzy Młokosiewicz [online], www.1944.pl [dostęp 2024-08-31] (pol.).
↑ Eugeniusz Dałek, Edmund Makowski, Demokratyczne organizacje młodzieżowe w Wielkopolsce 1945–1948, Wydawnictwo Poznańskie, Poznań 1973, s. 146, 161.
↑ Biuletyn Informacji Publicznej Instytutu Pamięci Narodowej [online], katalog.bip.ipn.gov.pl [dostęp 2024-08-31] .
↑ (red. Stanisław Kłys), Wojewódzkie organy administracji państwowej w Poznaniu 1945–1985: struktury organizacyjne i zarys kompetencji: opracowanie zbiorowe, Urząd Wojewódzki w Poznaniu, Archiwum Państwowe w Poznaniu, Poznań 1986, s. 113.
↑ Po pół wieku, „Gazeta Stołeczna”. nr 177 z 1 sierpnia 1944, s. 3.
↑ „Gazeta Stołeczna”. nr 28 z 2 lutego 1995, s. 10 (nekrolog).
↑ Wyszukiwarka cmentarna --- Warszawskie cmentarze [online], www.cmentarzekomunalne.com.pl [dostęp 2024-08-31] .
↑ Lista odznaczonych Warszawskim Krzyżem Powstańczym. „Stolica”. Rok XXXVII, Nr 20 (1793), s. 15, 1 sierpnia 1982. Warszawa: Warszawskie Wyd. Prasowe RSW „Prasa-Książka-Ruch”. [dostęp 2024-08-31].
↑ „Gazeta Stołeczna”. nr 30 z 4–5 lutego 1995, s. 19; „Życie Warszawy”. nr 33 z 3 lutego 1995, s. 16.
↑ „Kurier Polski”. nr 72 z 12–14 kwietnia 1985, s. 5.

Bibliografia

Sylwetki. Jan Kaluba, slupca.pl, 17 kwietnia 2009.
Jubileusz J. Młokosiewicza, „Kurier Polski”. nr 24 z 15 grudnia 1988, s. 1.
Jaka demokracja, jaki socjalizm, „Myśl Demokratyczna”, s. 15–19 (ze zdjęciem na s. 19).
Informacje w BIP IPN.

[1] Wielka Ilustrowana Encyklopedia Powstania Warszawskiego. Tom 6, Wydawnictwo Bellona, s. 208.

[2] Almanach wiedzy powszechnej. 1995/96, Wydawnictwo Skrzydła, Warszawa 1995, s. 78.

[3] Informacje na stronie sejm-wielki.pl.

[4] Lesław M. Bartelski, Pułk AK „Baszta”, Warszawa 1990, s. 420; Lesław M. Bartelski, Mokotów 1944, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1986, s. 553.

[5] Powstańcze Biogramy - Jerzy Młokosiewicz [online], www.1944.pl [dostęp 2024-08-31] (pol.).

[6] Eugeniusz Dałek, Edmund Makowski, Demokratyczne organizacje młodzieżowe w Wielkopolsce 1945–1948, Wydawnictwo Poznańskie, Poznań 1973, s. 146, 161.

[7] Biuletyn Informacji Publicznej Instytutu Pamięci Narodowej [online], katalog.bip.ipn.gov.pl [dostęp 2024-08-31] .

[8] (red. Stanisław Kłys), Wojewódzkie organy administracji państwowej w Poznaniu 1945–1985: struktury organizacyjne i zarys kompetencji: opracowanie zbiorowe, Urząd Wojewódzki w Poznaniu, Archiwum Państwowe w Poznaniu, Poznań 1986, s. 113.

[9] Po pół wieku, „Gazeta Stołeczna”. nr 177 z 1 sierpnia 1944, s. 3.

[10] „Gazeta Stołeczna”. nr 28 z 2 lutego 1995, s. 10 (nekrolog).

[11] Wyszukiwarka cmentarna --- Warszawskie cmentarze [online], www.cmentarzekomunalne.com.pl [dostęp 2024-08-31] .

[12] Lista odznaczonych Warszawskim Krzyżem Powstańczym. „Stolica”. Rok XXXVII, Nr 20 (1793), s. 15, 1 sierpnia 1982. Warszawa: Warszawskie Wyd. Prasowe RSW „Prasa-Książka-Ruch”. [dostęp 2024-08-31].

[13] „Gazeta Stołeczna”. nr 30 z 4–5 lutego 1995, s. 19; „Życie Warszawy”. nr 33 z 3 lutego 1995, s. 16.

[14] „Kurier Polski”. nr 72 z 12–14 kwietnia 1985, s. 5.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]