Jerzy Wójcik (muzyk)

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jerzy Wójcik
Data i miejsce urodzenia

6 października 1946
Kraków

Data i miejsce śmierci

10 grudnia 1989
Kraków

Instrumenty

gitara akustyczna, gitara elektryczna, mandolina, bandżo, skrzypce

Gatunki

folk, rock, bluegrass

Zawód

muzyk, karateka

Aktywność

od lat 60. do lat 80. XX w.

Instrument
gitara akustyczna
Zespoły
Zdrój Jana
Emeryt Big-Beata, Jego Kobita i Wolny Najmita
Little Ole Opry

Jerzy Wójcik (ur. 6 października 1946 w Krakowie, zm. 10 grudnia 1989 tamże) – polski pieśniarz folkowy, muzyk rockowy, wokalista, gitarzysta, mandolinista, bandżysta, skrzypek[1], anglista[2], autor tekstów[3], kompozytor[4], a także karateka[5].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończył 5-letnie Technikum Energetyczne przy ul. Loretańskiej w Krakowie[5]. Absolwent anglistyki w Instytucie Filologii Angielskiej na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie[2]. Na studia dostał się jako gitarowy i anglistyczny samouk. W międzyczasie dawał recitale solowe, wykonując głównie repertuar dylanowski po angielsku i współpracował ze Zdrojem Jana[2].

Ktoś zaprowadził Rycha i mnie do Paderewianum, gdzie Jerzy Wójcik, otoczony prześlicznymi anglistkami właśnie dawał recital dylanowski – nie pamiętam, ale nigdy nie zapomnę tego widoku i mojego wrażenia. Wkrótce Wójcik był nasz. Jego muzykalność, „multiinstrumenalność”, dobra angielszczyzna, obycie w muzyce anglosaskiej, bluesowe zacięcie, oraz niezłe ego – uzupełniły wszystkie nasze braki.

Jacek Ukleja (Zdrój Jana), Widziane z narożnika I piętra: Zdrój Jana – Kiedy będę żałował (str. 26)

To właśnie on wprowadził do repertuaru krakowskiej grupy folkową zbitkę repertuarową, nazywaną Tunelem Aerodynamicznym[2]. Po ukończeniu studiów obronił pracę magisterską dotyczącą obrazu Ameryki w twórczości Boba Dylana[2]. W 1978 roku po koncercie swojego idola w Londynie udało mu się zdobyć jego autograf[2]. Podsunął mu także do podpisania swoją pracę dyplomową na jego temat a drugą kopię podarował piosenkarzowi[2].

Był i pozostał trochę self-made manem i w pełni autoperfekscjonistą. Również po latach w często dalekich od muzyki konkurencjach. To on wniósł do Zdroju Jana oprócz wielu innych spraw specyficzną brytyjskość i amerykańskość... Twórczość w pełni autorska łączyła się w przedziwnym Tunelu Aerodynamicznym z Dylanem, irlandzką klasyką i londyńskim buskerstwem Bonzo Dog Doo-Dah Band, dziwnym trafem grupy też o korzeniach z uczelni plastycznych.

Andrzej Keyha, Widziane z narożnika I piętra: Zdrój Jana – Za dawnych dobrych czasów (str. 35)

Prezentowanie solowego recitalu On the Road w klubach z czasem przekształciło się w tercet występujący pod dowcipną, wymyśloną na poczekaniu nazwą Emeryt Big-Beata, Jego Kobita i Wolny Najmita, który współtworzyli jego żona Krystyna Święcicka-Wójcik (również studentka anglistyki na UJ, która współpracowała z zespołem Zdrój Jana)[6] i Piotr Łopalewski (student plastyki na ASP, muzyk grający na instrumentach strunowych i współpracownik zespołu Zdrój Jana)[2]. Poza tym Wójcikowie dorabiali jako przewodnicy oprowadzający po Krakowie wycieczki z Wielkiej Brytanii[2]. Po obronie swoich prac dyplomowych wyjechali do Londynu, gdzie spędzili ponad dwa lata, chodząc po klubach muzycznych, grywając w folkowych pubach, kupując niedostępne w kraju instrumenty i chłonąc kolorową atmosferę tzw. wolnego świata[2]. W 1978 roku założyli w Krakowie zespół Little Ole Opry, uznawany za pierwszą formację bluegassową w Polsce[7]. W 1980 w Studio Filmów Rysunkowych w Bielsku-Białej krakowianie nagrali swój jedyny longplay, który ukazał się dopiero w 2015 roku wraz z włączeniem go w skład dwupłytowego wydawnictwa, zatytułowanego Dedicated to Jerzy Wójcik[8]. 18 marca 2015 roku w sali koncertowej Radia Kraków odbył się koncert promocyjny płyty[7]. Muzyk jako pierwszy w Europie karateka kyokushin zdobył brązowy pas od mistrza w Holandii[5], oraz czarny pas[9]. Prowadził także szkołę karate w Krakowie[5]. W latach 80. z powodu postępującej choroby ograniczył koncertowanie[2]. Zmarł 10 grudnia 1989 roku w wieku zaledwie 43 lat[2]. Jest pochowany na Cmentarzu Prądnik Czerwony w Krakowie (LXX-1-12)[10]. W latach 90. i 2000. poświęcono mu kilka spotkań, na których występował Zdrój Jana i przyjaciele artysty[11][9]. Jego niepublikowane, anglojęzyczne teksty posłużyły zespołowi do pierwszych przymiarek związanych z pracą nad albumem pt. CD z 2011 roku[3], zaś jego autorska piosenka pt. Blow Blow ukazała się na płycie[4].

Dyskografia[edytuj | edytuj kod]

Nagrania radiowe i płytowe[edytuj | edytuj kod]

Z zespołem Zdrój Jana:

  • Nagrania radiowe (1969–1971): Anuncjata, Pieśń Telefoniczna, Ballada o Nutrońcach, Bioprądy, Jaka Ty Jesteś, Sonet 49, Kiedy Będę Żałował[12][13]
  • „Zdrój Jana” – płyta dołączona do Wiadomości ASP Nr 46, czerwiec 2009 (wybór nagrań koncertowych zespołu, zarejestrowanych w Klubie ASP „Pod Ręką” w latach 1970–1972)[14]

Z zespołem Little Ole Opry:

  • Dedicated to Jerzy Wójcik (2 CD Radio Kraków, 2015) – na tym dwupłytowym wydawnictwie znajduje się materiał nagrany przez zespół Little Ole Opry w 1980 roku[15]

Filmografia[16][edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Little Ole Opry – biogram przygotowany we współpracy z Krystyną Święcicką-Wójcik. 2023-01-22. [dostęp 2023-01-28]. (pol.).
  2. ↑ a b c d e f g h i j k l Andrzej Robak: Bob Dylan z klubu Pod Ręką, czyli smak Ameryki w czasach PRL-u. dziennikpolski24.pl, 2016-12-31. [dostęp 2023-01-28]. (pol.).
  3. ↑ a b Trójka Polskie Radio: „Debiutancki powrót” Zdroju Jana. trojka.polskieradio.pl, 2011-05-27. [dostęp 2023-01-30]. (pol.).
  4. ↑ a b Zdrój Jana – CD (2011). a.allegroimg.com. [dostęp 2023-01-30]. (pol.).
  5. ↑ a b c d Józef Szerla: Wspomnienie o Jurku Wójciku. ryszardy.pl, 2021-10-10. [dostęp 2023-01-28]. (pol.).
  6. ↑ Andrzej Keyha: Historia ASP: Był Zdrój. ryszardy.pl. [dostęp 2023-01-28]. (pol.).
  7. ↑ a b Paweł Gzyl: Little Ole Opry wraca dzięki Radiu Kraków. dziennikpolski24.pl, 2015-03-18. [dostęp 2023-01-29]. (pol.).
  8. ↑ Dedicated to Jerzy Wójcik (2015). sklep.radiokrakow.pl. [dostęp 2022-12-11]. (pol.).
  9. ↑ a b Ryszard Szczudłowski: Zdrój Jana, 10 grudnia 2004. ryszardy.pl, 2004-12-10. [dostęp 2023-01-29]. (pol.).
  10. ↑ Wyszukiwarka grobów: Jerzy Wójcik (Cmentarz Prądnik Czerwony). zck-krakow.pl. [dostęp 2023-01-29]. (pol.).
  11. ↑ Zdrój Jana. 2012-04-22. [dostęp 2023-01-28]. (pol.).
  12. ↑ Ryszard Szczudłowski: Zdrój Jana. ryszardy.pl. [dostęp 2023-01-30]. (pol.).
  13. ↑ Jan Kawecki, Wojciech Zajac: Encyklopedia Polskiej Muzyki Rockowej - Rock 'n' roll 1959-1973. Kraków: Rock Serwis, 1995. ISBN 83-85335-25-0.
  14. ↑ ASP Kraków: „Zdrój Jana” wychodzi z podziemia (str. 59). asp.krakow.pl. [dostęp 2023-01-30]. (pol.).
  15. ↑ Radio Kraków: Dedicated to Jerzy Wójcik (2015 – Back Cover). sklep.radiokrakow.pl/. [dostęp 2023-01-30]. (pol.).
  16. ↑ Zdrój Jana. filmpolski.pl, 2020-01-02. [dostęp 2023-02-09]. (pol.).
  17. ↑ Jak zbrzydlo powidło (1977). ninateka.pl. [dostęp 2023-02-11]. (pol.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jerzy_Wójcik_(muzyk)&oldid=71847585”