Jerzy Węsierski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jerzy Węsierski
pułkownik audytor pułkownik audytor
Data i miejsce urodzenia

16 lutego 1894
Giżyn

Data i miejsce śmierci

6 czerwca 1967
Harlow

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie
Polskie Siły Zbrojne

Jednostki

Naczelna Prokuratura Wojskowa

Stanowiska

naczelny prokurator wojskowy

Główne wojny i bitwy

wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941, dwukrotnie) Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi

Jerzy Węsierski (ur. 16 lutego 1894 w Giżynie, zm. 6 czerwca 1967 w Harlow, Essex) – pułkownik audytor Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w 16 lutego 1894 w Giżynie k. Płocka. Studiował prawo w Moskwie[1].

W Wojsku Polskim od grudnia 1918 jako ochotnik, a następnie oficer 4 pułku ułanów[1].

1 czerwca 1921 roku pełnił służbę w Prokuraturze Wojskowej Okręgu Generalnego Warszawa, a jego oddziałem macierzystym był wówczas Oddział VI Sztabu Ministerstwa Spraw Wojskowych[2]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku i 6. lokatą w korpusie oficerów sądowych[3].

W latach 1923–1939 referent oraz kierownik referatu i szef wydziału w Departamencie Sprawiedliwości MSWojsk. w Warszawie[4][5]. 31 marca 1924 został mianowany kapitanem ze starszeństwem z 1 lipca 1923 roku i 6. lokatą w korpusie oficerów sądowych[6]. 29 stycznia 1932 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1932 i 6. lokatą w korpusie oficerów sądowych[7]. Na stopień podpułkownika został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1939 i 4. lokatą w korpusie oficerów audytorów[8]. W marcu 1939 pełnił służbę w na stanowisku szefa Wydziału Konsultacji Prawnej i Zastępstw[9].

W lipcu 1945 został naczelnym prokuratorem wojskowym[1]. Na stopień pułkownika został mianowany w 1946[1]. We wrześniu tego roku został doradcą prawnym Inspektoratu Polskiego Korpusu Przysposobienia i Rozmieszczenia[1]. Naczelny Wódz, gen. broni Władysław Anders awansował go na generała brygady ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1964 w korpusie generałów[1]. Zmarł 6 czerwca 1967 w Harlow, Essex[1].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h Kryska-Karski i Żurakowski 1991 ↓, s. 181.
  2. Spis oficerów 1921 ↓, s. 419, 939.
  3. Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 306.
  4. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 696.
  5. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 448.
  6. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 32 z 2 kwietnia 1924 roku, s. 177.
  7. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 30 stycznia 1932 roku, s. 98.
  8. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 321.
  9. a b Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 439.
  10. a b Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 310.
  11. M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 96 „za zasługi w służbie wojskowej”.
  12. M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 636 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]