Jerzy Wittlin

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jerzy Wittlin
Data i miejsce urodzenia

9 stycznia 1925
Lwów

Data śmierci

20 października 1989

Narodowość

polska

Dziedzina sztuki

literatura piękna

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Medal Zwycięstwa i Wolności 1945 Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi
Teksty w Wikiźródłach
Cytaty w Wikicytatach
Grób Jerzego Wittlina na cmentarzu Wojskowym na Powązkach

Jerzy Wittlin (ur. 9 stycznia 1925 we Lwowie, zm. 20 października 1989) – polski pisarz i satyryk. Autor prześmiewczych i popularnych w PRL Vademeców. W latach 1986–1989 był członkiem Ogólnopolskiego Komitetu Grunwaldzkiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był dyrektorem wydawnictwa „Iskry” (1958-1969)[1] i „Wydawnictw Artystycznych i Filmowych”. W latach 1945–1948 był członkiem PPS, od 1948 roku należał do PZPR. W latach 1957–1960 był członkiem Komitetu Centralnego ZMS[2]. Według zasobów archiwalnych Instytutu Pamięci Narodowej w 1949 roku został pozyskany do współpracy przez służby specjalne PRL jako informator Janusz, wyeliminowany formalnie w 1962 roku[3].

W czasach PRL był odznaczony m.in.: Krzyżem Oficerskim i Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym i Srebrnym Krzyżem Zasługi, Medalem 40-lecia Polski Ludowej[4] oraz Medalem Zwycięstwa i Wolności 1945[2].

Pochowany na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie (kwatera AII-4-9)[5].

Utwory[edytuj | edytuj kod]

  • Elementarz humoru (1980)
  • Królewna Śnieżka (opracowanie dla teatru)
  • Pójdź ze mną dziennik pamiętnik (1985)
  • Vademeca (Wydawnictwo Literackie Kraków):
    • Vademecum zdrowego rozsądku (1985; wyd. Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza)
    • Vademecum pacjenta praktyka (1983)
    • Vademecum miłośnika (1981)
    • Vademecum dla występujących z okazji (1980)
    • Vademecum dojrzewającego turysty (1979)
    • Vademecum dla lubiących coś doradzić (1978; nr 16)
    • Vademecum małżeńskiej samoobrony (1977)
    • Vademecum dla tych, którym się nie spieszy (1976; wyd. Książka i Wiedza)
    • Vademecum dla snobki i snoba (1975; nr 13)
    • Vademecum erotomana (1974)
    • Vademecum dla pań młodszych i starszych (1973)
    • Vademecum żurnalisty (1972)
    • Vademecum dla tych, którzy pierwszy raz... (1972; wyd. Iskry)
    • Vademecum kochania (1971)
    • Vademecum podróżującego (1971; wyd. Książka i Wiedza)
    • Vademecum petenta (1970; wyd. Książka i Wiedza)
    • Vademecum dla nerwowych (1970)
    • Vademecum szefa (1968)
    • Vademecum życia rodzinnego i towarzyskiego (1967)
    • Vademecum grafomana (1965; nr 1)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ O Iskrach – Wydawnictwo Iskry Sp. z o.o. [online] [dostęp 2023-12-20] (pol.).
  2. ↑ a b Kto jest kim w Polsce 1984. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1984, s. 5. ISBN 83-223-2073-6.
  3. ↑ Joanna Siedlecka, Kryptonim "Liryka". Bezpieka wobec literatów, Warszawa 2008, s. 336.
  4. ↑ Uznanie dla twórców kultury /w/ Trybuna Robotnicza, nr 170, 19 lipca 1984, str. 1-2
  5. ↑ Wyszukiwarka cmentarna – Warszawskie cmentarze
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jerzy_Wittlin&oldid=72477376”