Przejdź do zawartości

Jerzy Zajadło

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jerzy Zajadło
Ilustracja
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

28 sierpnia 1954
Gdańsk

Profesor nauk prawnych
Specjalność: teoria i filozofia prawa, prawa człowieka
Alma Mater

Uniwersytet Gdański

Doktorat

1983 – historia doktryn
Uniwersytet Gdański

Habilitacja

2001 – teoria i filozofia prawa
Uniwersytet Gdański

Profesura

10 października 2005

Polska Akademia Umiejętności
Status

członek korespondent

Profesor zwyczajny
Katedra

Teorii i Filozofii Prawa UG

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Jerzy Bogdan Zajadło (ur. 28 sierpnia 1954 w Gdańsku[1]) – polski prawnik i filozof, profesor nauk prawnych, specjalista w zakresie teorii i filozofii prawa, profesor zwyczajny Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Gdańskiego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Absolwent prawa (1977) oraz filozofii (2015) na Uniwersytecie Gdańskim[2]. W 1983 na podstawie rozprawy pt. Prawo natury w myśli politycznej Hugona Grocjusza napisanej pod kierunkiem prof. Andrzeja Sylwestrzaka uzyskał na Wydziale Prawa i Administracji UG stopień naukowy doktora nauk prawnych.

W 1981 roku odbył staż w Council of Europe – Human Rights Division, a w latach 1985-86 na Uniwersytecie w Kolonii w ramach stypendium im. Aleksandra von Humboldta. Aplikację i egzamin sędziowski zdał w roku 1986[2]. Zatrudniony na stanowisku adiunkta, a później starszego wykładowcy na UG. Następnie na podstawie oceny dorobku naukowego oraz rozprawy pt. Formuła Radbrucha. Filozofia prawna na granicy pozytywizmu prawniczego i prawa natury w 2001 otrzymał stopień doktora habilitowanego nauk prawnych, specjalności: filozofia prawa, teoria prawa. W 2005 Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej nadał mu tytuł profesora nauk prawnych[3].

Został kierownikiem Katedry Teorii i Filozofii Państwa i Prawa na macierzystej uczelni[3]. Członek czynny Polskiej Akademii Umiejętności w Krakowie[4] i członek korespondent Polskiej Akademii Nauk.

Był członkiem rozwiązanego w marcu 2016 kolegium redakcyjnego Przeglądu Sejmowego[5]. W 2017 został członkiem rady programowej Archiwum im. Wiktora Osiatyńskiego[6]. Jest publicystą prawnym „Gazety Wyborczej”[7].

Został wybrany na członka Komitetu Nauk Prawnych Polskiej Akademii Nauk kadencji 2020–2023[8].

Pod jego kierunkiem stopień naukowy doktora uzyskali Grzegorz Wierczyński (2007)[3], Tomasz Widłak (2011)[9], Tomasz Snarski (2017).[10]

W młodości uprawiał rugby w barwach Bałtyku Gdynia (1975–1976), od 29 maja 1999 do grudnia 1999 był prezesem Polskiego Związku Rugby[1].

Odznaczony Srebrnym (2005)[11] i Złotym (2021)[12] Krzyżem Zasługi.

Nagrody

[edytuj | edytuj kod]
  • 2016 – Nagroda Naukowa Miasta Gdańska im. Jana Heweliusza za 2016 rok w kategorii nauk humanistycznych i społecznych za pracę Teoria trudnych przypadków prawa[13]
  • 2017 – Nagroda im. Edwarda J. Wende[14]
  • 2017 – Nagroda Wydziału I Nauk Humanistycznych i Społecznych PAN im. Leona Petrażyckiego za książkę Sędziowie i niewolnicy
  • 2021 – Nagroda im. Profesora Tadeusza Kotarbińskiego za Minima Iuridica dla najlepszej książki humanistycznej 2020 roku[15]

Wybrane publikacje

[edytuj | edytuj kod]
  • Filozofia prawa, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2009.
  • Filozofia prawa w pytaniach i odpowiedziach, Warszawa: LexisNexis Polska, 2013.
  • Po co prawnikom filozofia prawa?, Warszawa-Kraków : Wolters Kluwer Polska, 2008.
  • Wymowa prawnicza, Warszawa: Wydawnictwo C. H. Beck, 2014[16].
  • Felietony gorszego sortu. O Trybunale Konstytucyjnym i nie tylko, Arche, 2017 ISBN 978-83-88445-63-7.
  • Sędziowie i niewolnicy. Szkice z teorii prawa, Gdańsk: Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego, 2017[17].
  • Lord Mansfield. Sędzią być!, Gdańsk: Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego, 2018 ISBN 978-83-7865-673-9.
  • Nieposłuszny obywatel RP, 2018 ISBN 978-83-884-4580-4.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b Maciej Powała-Niedźwiecki, Jacek Wierzbicki Encyklopedia polskiego rugby, wyd. PWZN Print 6, Lublin 2004, s. 119
  2. ↑ a b Promocja nowej książki prof. Jerzego Zajadło na Uniwersytecie Gdańskim. ug.edu.pl. [dostęp 2017-06-18]. (pol.).
  3. ↑ a b c Prof. Jerzy Zajadło, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2018-01-25].
  4. ↑ Polska Akademia Umiejętności – Członkowie Wydziału II Historyczno-Filozoficznego [online], pau.krakow.pl [dostęp 2016-11-29].
  5. ↑ Cała redakcja „Przeglądu Sejmowego” odwołana. „Żegnajcie przyjaciele konstytucjonaliści”. wyborcza.pl, 18 marca 2016. [dostęp 2016-03-18].
  6. ↑ Prof. Mirosław Wyrzykowski: Pozakonstytucyjna zmiana ustroju staje się faktem. O tym trzeba debatować, panie Prezydencie. oko.press, 26 sierpnia 2017. [dostęp 2017-08-31].
  7. ↑ „Nowa” PiS-owska nauka prawa. gazeta.pl, 29 grudnia 2015. [dostęp 2016-08-23].
  8. ↑ Komitet Nauk Prawnych PAN. pan.pl. [dostęp 2020-02-23].
  9. ↑ Dr hab. Tomasz Hubert Widłak, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2020-05-01].
  10. ↑ Nauka Polska, Debata Hart - Fuller i jej znaczenie dla filozofii prawa [online].
  11. ↑ M.P. z 2005 r. nr 78, poz. 1105
  12. ↑ M.P. z 2022 r. poz. 95
  13. ↑ Prof. Jerzy Zajadło laureatem Nagrody Naukowej Miasta Gdańska im. J. Heweliusza. prawo.ug.edu.pl. [dostęp 2017-09-10].
  14. ↑ Prof. Jerzy Zajadło otrzymał nagrodę im. Edwarda J. Wende. Gazeta Wieczór Pomorze, 2017-11-18. [dostęp 2017-11-21].
  15. ↑ Nagroda im. Prof. Tadeusza Kotarbińskiego dla prof. Jerzego Zajadło. ug.edu.pl, 7 lutego 2021. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-03-22)].
  16. ↑ Zajadło, Jerzy (1954- ).. alpha.bn.org.pl. [dostęp 2015-10-14].
  17. ↑ Wydawnictwo UG. ug.edu.pl. [dostęp 2017-06-25].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jerzy_Zajadło&oldid=75123852”