Przejdź do zawartości

Joanna Chmielewska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Alain Schneider (dyskusja | edycje) o 23:20, 20 maj 2013. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
{{{imię i nazwisko}}}
ilustracja
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

Joanna Chmielewska, właśc. Irena Barbara Kuhn z domu Becker (ur. 2 kwietnia 1932 w Warszawie) – autorka powieści sensacyjnych, kryminalnych, komedii obyczajowych, a także książek dla dzieci i młodzieży.

Biografia

Najwcześniejsze dzieciństwo pisarka spędziła w Grójcu i Warszawie. Jako dziecko wiele czytała i już w bardzo młodym wieku marzyła o napisaniu powieści. Najpierw uczyła się w szkole powszechnej. W 1943 roku została oddana do internatu u Sióstr Zmartwychwstanek na warszawskim Żoliborzu[1]. Następnie uczęszczała do gimnazjum, a później wraz rodzicami wyprowadziła się na jakiś czas do Bytomia, skąd potem powróciła do Grójca. Okazało się, że jest w jednej klasie ze swoją dawną koleżanką, Janką (późniejszą absolwentką historii na Uniwersytecie Warszawskim), z którą teraz mogła się zaprzyjaźnić, a która stała się pierwowzorem postaci kilku powieści Chmielewskiej, podobnie jak członkowie rodziny pisarki. Również jedna z nauczycielek została później opisana w jednym z utworów – Zwyczajnym życiu[2].

Rodzina Chmielewskiej pragnęła, żeby przyszła pisarka została lekarzem, jednak jeszcze w liceum młodą Chmielewską zaczęła interesować architektura i ją właśnie wybrała później jako kierunek studiów[3]. W czasach szkoły średniej poznała swojego przyszłego męża, Stanisława. Wcześnie wzięła ślub i zaszła w ciążę. Studia zaczęła już jako mężatka, a wkrótce (w 1951 roku) urodziła pierwszego syna.

Ukończyła studia na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej, uzyskując tytuł inżyniera architekta. Pracowała m.in. w Samodzielnej Pracowni Architektoniczno-Budowlanej "Blok", w Energoprojekcie, w Biurze Projektów "Stolica". Brała udział w budowie Domu Chłopa. Tematyka związana z pracą z tego okresu pojawiała się później w jej powieściach.

Debiutowała w 1958 na łamach czasopisma "Kultura i Życie" jako prozaik. Przez pewien czas pisała w "Kulturze i Sztuce" na tematy związane z architekturą wnętrz[4]. W 1964 miał miejsce debiut książkowy – wydała sensacyjną powieść Klin. Od 1970 r. zajmuje się wyłącznie twórczością literacką. Łączny nakład jej powieści w Polsce przekroczył 6 mln egzemplarzy[5], a w Rosji – gdzie uważana jest za najpoczytniejszą pisarkę zagraniczną – 8 mln[6]. Jej książki tłumaczono na języki obce 107 razy[7].

Jest rozwódką, ma dwóch synów: Jerzego (ur. 1951) i Stanisława Roberta (ur. 1956, używa głównie imienia Robert)[8].

Twórczość

Literatura piękna (dla dorosłych i młodzieży)

  • 1964: Klin (ekranizacja Lekarstwo na miłość, reż. Jan Batory)
  • 1966: Wszyscy jesteśmy podejrzani
  • 1969: Krokodyl z Kraju Karoliny
  • 1972: Całe zdanie nieboszczyka
  • 1973: Lesio
  • 1974: Zwyczajne życie
  • 1974: Wszystko czerwone
  • 1975: Romans wszechczasów[9]
  • 1976: Większy kawałek świata
  • 1976: Boczne Drogi
  • 1977: Upiorny legat (ekranizacja Skradziona kolekcja, reż. Jan Batory)
  • 1979: Studnie przodków
  • 1979: Nawiedzony dom
  • 1981: Wielkie zasługi
  • 1983: Duch (wydany później, po lekkiej zmianie, wraz z kilkoma innymi opowieściami jako Ślepe szczęście)
  • 1988: Skarby
  • 1989: Szajka bez końca
  • 1990: Dzikie białko
  • 1991: 2/3 sukcesu
  • 1992: Wyścigi
  • 1992: Ślepe szczęście
  • 1993: Tajemnica
  • 1993: Wszelki wypadek
  • 1993: Drugi wątek
  • 1993: Florencja, córka Diabła
  • 1993: Zbieg okoliczności
  • 1993: Autobiografia, tom 1 – Dzieciństwo
  • 1994: Jeden kierunek ruchu
  • 1994: Autobiografia, tom 2 – Pierwsza młodość
  • 1994: Autobiografia, tom 3 – Druga młodość
  • 1994: Autobiografia, tom 4 – Trzecia młodość
  • 1994: Autobiografia, Wieczna młodość – aneks do wszystkich pozostałych (w 2000 r. ukazał się jako tom 5 – Wtórna młodość)
  • 1995: Lądowanie w Garwolinie
  • 1996: Duża polka
  • 1996: Dwie głowy i jedna noga
  • 1996: Wielki diament, tom 1
  • 1996: Wielki diament, tom 2
  • 1997: Hazard
  • 1997: Krowa niebiańska
  • 1998: Harpie
  • 1998: Złota mucha
  • 1999: Depozyt
  • 1999: Najstarsza prawnuczka
  • 2000: Przeklęta bariera
  • 2000: Książka poniekąd kucharska
  • 2000: Autobiografia, tom 5 – Wtórna młodość
  • 2001: Trudny trup
  • 2002: (Nie)boszczyk mąż
  • 2002: Pech
  • 2003: Babski motyw
  • 2003: Bułgarski bloczek
  • 2004: Kocie worki
  • 2005: Mnie zabić
  • 2005: Zapalniczka w antologii Trupy Polskie
  • 2006: Krętka Blada
  • 2006: Autobiografia, tom 6 – Stare próchno
  • 2007: Zapalniczka (Rozwinięcie opowiadania Zapalniczka, wydanego w 2005 roku w zbiorze opowiadań Trupy Polskie)
  • 2007: Rzeź bezkręgowców
  • 2008: Autobiografia, tom 7 – Okropności
  • 2009: Porwanie
  • 2010: Byczki w pomidorach
  • 2011: Gwałt
  • 2012: Krwawa zemsta

Dla dzieci

  • 1994: Pafnucy
  • 2003: Las Pafnucego

Poradniki

  • 1996: Jak wytrzymać z mężczyzną
  • 1996: Jak wytrzymać ze współczesną kobietą
  • 2001: Jak wytrzymać ze sobą nawzajem
  • 2005: Przeciwko babom!
  • 2007: Traktat o odchudzaniu

Słuchowiska

  1. Lesio
  2. Całe zdanie nieboszczyka
  3. Krokodyl z kraju Karoliny
  4. Wszystko czerwone
  5. Klin
  6. Dzikie białko
  7. Wielki Diament cz. 1
  8. Wielki Diament cz. 2
  9. Wielki Diament cz. 3
  10. Romans wszech czasów
  11. Boczne drogi
  12. Kocie worki
  13. Pech
  14. Najstarsza prawnuczka cz. 1
  15. Najstarsza prawnuczka cz. 2
  16. Przeklęta bariera cz. 1
  17. Przeklęta bariera cz. 2
  18. (Nie)Boszczyk mąż cz. 1
  19. (Nie)Boszczyk mąż cz. 2
  20. Złota mucha
  21. Zapalniczka
  22. Studnie przodków
  23. Wszyscy jesteśmy podejrzani
  24. Krowa niebiańska
  25. Depozyt cz. 1
  26. Depozyt cz. 2

Ekranizacje

 Z tym tematem związana jest kategoria: Filmowe adaptacje utworów Joanny Chmielewskiej.

Powstało kilka ekranizacji filmowych, opartych na jej książkach. Były to:

Nagrody

  1. ↑ Joanna Chmielewska: Autobiografia. Dzieciństwo. Warszawa: Vers, 1993, s. 139. ISBN 83-7127-001-1.
  2. ↑ Joanna Chmielewska: Autobiografia. Dzieciństwo. Warszawa: Vers, 1993, s. 248. ISBN 83-7127-001-1.
  3. ↑ Joanna Chmielewska: Autobiografia. Dzieciństwo. Warszawa: Vers, 1993, s. 307. ISBN 83-7127-001-1.
  4. ↑ Agnieszka Dajbor: Hanka Bielicka współczesnej literatury. Gazeta Wyborcza, 1995/10/18.
  5. ↑ (asz): Joanna Chmielewska kończy 75 lat. [w:] Gazeta Wyborcza [on-line]. 2 kwietnia 2007. [dostęp 15 czerwca 2007]. (pol.).
  6. ↑ Sylwetki – literatura. Joanna Chmielewska. [dostęp 16 czerwca 2008]. (pol.).
  7. ↑ BiBik – pismo MBP w Łodzi. [dostęp 15 czerwca 2008].
  8. ↑ Joanna Chmielewska: Autobiografia. Pierwsza młodość. Warszawa: Vers, 1994, s. 154. ISBN 83-7127-001-2-X.
  9. ↑ a b Obecnie „wszech czasów” pisze się rozłącznie, jednak w czasie wydawania książki poprawna była także pisownia „wszechczasów”. Wznowienie książki, wydane w 2006 roku miało poprawiony tytuł – „wszech czasów”.
  10. ↑ Lekarstwo na miłość w bazie filmpolski.pl
  11. ↑ Skradziona kolekcja w bazie filmpolski.pl
  12. ↑ Kim jesteś kochanie w bazie filmpolski.pl
  13. ↑ Randka z diabłem w bazie filmpolski.pl
  14. ↑ Całe zdanie nieboszczyka w bazie filmpolski.pl
  15. ↑ Wszystko czerwone w bazie Filmweb

Linki zewnętrzne

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Joanna_Chmielewska&oldid=36481844”