Joe Gans
Joe Gans, właśc. Joseph Gant (ur. 25 listopada 1874 w Baltimore, zm. 10 sierpnia 1910 tamże[1]) – amerykański bokser, zawodowy mistrz świata kategorii lekkiej, uznawany za jednego z najwybitniejszych pięściarzy tej kategorii w historii.
Był pierwszym Afroamerykaninem, który zdobył pas zawodowego mistrza świata w boksie. Był znany ze znakomitej techniki i przemyślanego sposobu walki. Obdarzony doskonałym wyczuciem dystansu, unikał ciosów przeciwnika i z powodzeniem kontratakował[2].
Pierwsze walki zawodowe Gans stoczył w 1891. W 1895 i 1897 dwukrotnie zremisował z Youngiem Griffo. Po odniesieniu serii zwycięstw ze znanymi przeciwnikami, które spowodowały, że był uważany za „czarnego” mistrza świata wagi lekkiej, zmierzył się w walce o uniwersalny tytuł 23 marca 1900 w Nowym Jorku z posiadaczem mistrzowskiego pasa Frankiem Erne. Przegrał w 12. rundzie wskutek kontuzji oka, która uniemożliwiała mu dalszą walkę[3]. W tym samym roku Gans m.in. pokonał Younga Griffo przez techniczny nokaut w 8. rundzie i przegrał przez nokaut w 2. rundzie z Terrym McGovernem.
12 maja 1902 w Fort Erie w Kanadzie Gans znokautował Franka Erne już w 1. rundzie i został nowym mistrzem świata w wadze lekkiej[4]. Wielokrotnie bronił zdobytego tytułu, przy czym dokładne ustalenie, stawką których walk było mistrzostwo świata, jest trudne, ponieważ nie było w tym czasie organizacji zarządzającej prawami do tytułu mistrza świata. Poniżej znajduje się wykaz skutecznych walk Gansa w obronie mistrzostwa:
Data | Miejsce | Oponent | Wynik | Źródło |
---|---|---|---|---|
(dts) | 27 czerwca 1902San Francisco | George „Elbows” McFadden | techniczny nokaut w 3. rundzie | [5] |
(dts) | 24 lipca 1902Oakland | Rufe Turner | nokaut w 15. rundzie | [6] |
(dts) | 13 października 1902Fort Erie | Kid McPartland | nokaut w 5. rundzie | [7] |
(dts) | 14 listopada 1902Baltimore | Charley Sieger | techniczny nokaut w 14. rundzie | [8] |
(dts) | 1 stycznia 1903New Britain | Gus Gardner | dyskwalifikacja w 11. rundzie | [9] |
(dts) | 11 marca 1903Hot Springs | Steve Crosby | techniczny nokaut w 11. rundzie | [10] |
(dts) | 12 stycznia 1904Detroit | Willie Fitzgerald | wygrana na punkty | [11] |
(dts) | 31 października 1904San Francisco | Jimmy Britt | dyskwalifikacja w 5. rundzie | [12] |
(dts) | 23 lipca 1906Seattle | Dave Holly | wygrana na punkty | [13] |
(dts) | 3 września 1906Goldfield | Battling Nelson | dyskwalifikacja w 42. rundzie | [14] |
(dts) | 1 stycznia 1907Tonopah | Kid Herman | nokaut w 8. rundzie | [15] |
(dts) | 9 września 1907San Francisco | Jimmy Britt | techniczny nokaut w 6. rundzie | [16] |
(dts) | 27 września 1907Los Angeles | George Memsic | wygrana na punkty | [17] |
(dts) | 14 maja 1908San Francisco | Rudy Unholz | techniczny nokaut w 11. rundzie | [18] |
Na szczególną wzmiankę zasługuje walka Gansa z Battlingiem Nelsonem z Danii, który był uważany wówczas za najwybitniejszego białego boksera w wadze lekkiej. Promotorem tego pojedynku był Tex Rickard. 3 września 1906 Gans dominował w walce, mając dwukrotnie Nelsona na deskach. W 33. rundzie Gans złamał prawą rękę, ale kontynuował pojedynek. Nelson nie widział na lewe oko i obficie krwawił, gdy w 42. rundzie celowo uderzył Gansa poniżej pasa i został zdyskwalifikowany. Był to najdłuższy pojedynek o tytuł mistrza świata w historii walk według Queensberry Rules[14][19].
Oprócz walk w obronie pasa mistrza świata w wadze lekkiej Gans stoczył w tych latach wiele innych pojedynków z cięższymi od siebie przeciwnikami. 8 grudnia 1903 w Bostonie pokonał go Sam Langford. 30 września 1904 w San Francisco Gans zremisował z mistrzem świata w wadze półśredniej Joe Walcottem; nie jest jasne, czy tytuł w wadze półśredniej był stawką tego pojedynku[20]. 19 maja 1905 zremisował z Mikiem „Twin” Sullivanem, a 19 stycznia 1906 w San Francisco znokautował go w 15. rundzie odbierając mu tytuł mistrza świata w wadze półśredniej[21]. Wygrał z nim również w kolejnej walce 17 marca tego roku. Nie bronił jednak tytułu w wadze półśredniej, koncentrując się na utrzymaniu pasa w wadze lekkiej. 15 czerwca 1906 stoczył walkę no decision z Harrym Lewisem.
4 lipca 1908 w Colma Gans stracił tytuł mistrza świata w wadze lekkiej, gdy Battling Nelson znokautował go w 17. rundzie[22]. W tym czasie Gans odczuwał już skutki gruźlicy. Nelson wygrał również w kolejnej walce przez nokaut w 21. rundzie[23]. Potem Gans stoczył tylko jedną walkę w 1909 i zmarł w następnym roku na gruźlicę.
Joe Gans został wybrany podczas pierwszej elekcji w 1990 do Międzynarodowej Bokserskiej Galerii Sławy[24].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Colleen Aycock , Mark Scott , Joe Gans (Joseph Saifus Butts) The Old Master November 25, 1874 – August 10, 1910 [online], joegans.com [dostęp 2021-05-31] [zarchiwizowane z adresu 2012-08-05] (ang.).
- ↑ Lee Wylie , The Old Master: Analyzing The Subtle Sophistication Of Joe Gans [online], The Sweet Science, 9 stycznia 2013 [dostęp 2015-03-27] [zarchiwizowane z adresu 2015-03-27] (ang.).
- ↑ Barry J. Hugman , 1900-03-23 (133lbs) Frank Erne w rtd 12 (25) Joe Gans, Broadway AC, Manhattan, NYC, New York, USA [online], boxrec.com [dostęp 2015-03-27] (ang.).
- ↑ Barry J. Hugman , 1902-05-12 (135lbs) Joe Gans w co 1 (20) Frank Erne, International AC, Fort Erie, Ontario, Canada [online], boxrec.com [dostęp 2015-03-27] [zarchiwizowane z adresu 2015-04-02] (ang.).
- ↑ Barry J. Hugman , 1902-06-27 (135lbs) Joe Gans w co 3 (20) George Elbows McFadden, Woodward’s Pavilion, San Francisco, California, USA [online], boxrec.com [dostęp 2015-03-27] (ang.).
- ↑ Barry J. Hugman , 1902-07-24 (135lbs) Joe Gans w co 15 (20) Rufe Turner, Acme Club, Oakland, California, USA [online], boxrec.com [dostęp 2015-03-27] [zarchiwizowane z adresu 2015-04-02] (ang.).
- ↑ Barry J. Hugman , 1902-10-13 (135lbs) Joe Gans w co 5 (20) Kid McPartland, International AC, Fort Erie, Ontario, Canada [online], boxrec.com [dostęp 2015-03-27] (ang.).
- ↑ Barry J. Hugman , 1902-11-14 (138lbs) Joe Gans w rtd 14 (20) Charley Sieger, Eureka Club, Germania Maennerchor Hall, Baltimore, Maryland, USA [online], boxrec.com [dostęp 2015-03-27] (ang.).
- ↑ Barry J. Hugman , 1903-01-01 (136lbs) Joe Gans w disq 11 (20) Gus Gardner, National AC, New Britain, Connecticut, USA [online], boxrec.com [dostęp 2015-03-27] (ang.).
- ↑ Barry J. Hugman , 1903-03-11 (134lbs) Joe Gans w rtd 11 (20) Steve Crosby, Whittington Park Arena, Hot Springs, Arkansas, USA [online], boxrec.com [dostęp 2015-03-27] (ang.).
- ↑ Barry J. Hugman , 1904-01-21 (135lbs) Joe Gans w pts 10 Willie Fitzgerald, Metropolitan AC, Detroit, Michigan, USA [online], boxrec.com [dostęp 2015-03-27] (ang.).
- ↑ Barry J. Hugman , 1904-10-31 (133lbs) Joe Gans w disq 5 (20) Jimmy Britt, Mechanics’ Pavilion, San Francisco, California, USA [online], boxrec.com [dostęp 2015-03-27] (ang.).
- ↑ Barry J. Hugman , 1906-07-23 (135lbs) Joe Gans w pts 20 Dave Holly, Pleasure Beach Arena, Seattle, Washington, USA [online], boxrec.com [dostęp 2015-03-27] (ang.).
- ↑ a b Barry J. Hugman , 1906-09-03 (133lbs) Joe Gans w disq 42 (finish) Battling Nelson, The Arena, Goldfield, Nevada, USA [online], boxrec.com [dostęp 2015-03-27] [zarchiwizowane z adresu 2015-04-02] (ang.).
- ↑ Barry J. Hugman , 1907-01-01 (133lbs) Joe Gans w co 8 (finish) Kid Herman, The Casino, Tonopah, Nevada, USA [online], boxrec.com [dostęp 2015-03-27] (ang.).
- ↑ Barry J. Hugman , 1907-09-09 (133lbs) Joe Gans w rtd 5 (20) Jimmy Britt, Recreation Baseball Park, San Francisco, California, USA [online], boxrec.com [dostęp 2015-03-27] (ang.).
- ↑ Barry J. Hugman , 1907-09-27 (135lbs) Joe Gans w pts 20 George Memsic, Naud Junction Pavilion, Los Angeles, California, USA [online], boxrec.com [dostęp 2015-03-27] (ang.).
- ↑ Barry J. Hugman , 1908-05-14 (133lbs) Joe Gans w rsc 11 (20) Rudy Unholz, The Coliseum, San Francisco, California, USA [online], boxrec.com [dostęp 2015-03-27] (ang.).
- ↑ Monte D. Cox , Joe Gans, The Old Master....“He Could Lick Them All On Their Best Day!” [online], Cox's Corner Profiles [dostęp 2015-03-27] (ang.).
- ↑ Barry J. Hugman , 1904-09-30 (142lbs) Joe Walcott drew 20 Joe Gans, Woodward’s Pavilion, San Francisco, California, USA [online], boxrec.com [dostęp 2015-03-27] (ang.).
- ↑ Barry J. Hugman , 1906-01-19 (142lbs) Joe Gans w co 15 (25) Mike Twin Sullivan, Woodward’s Pavilion, San Francisco, California, USA [online], boxrec.com [dostęp 2015-03-27] (ang.).
- ↑ Barry J. Hugman , 1908-07-04 (133lbs) Battling Nelson w co 17 (25) Joe Gans, Mission Street Arena, Colma, San Francisco, California, USA [online], boxrec.com [dostęp 2015-03-27] [zarchiwizowane z adresu 2015-04-02] (ang.).
- ↑ Barry J. Hugman , 1908-09-09 (133lbs) Battling Nelson w co 21 (45) Joe Gans, Mission Street Arena, Colma, San Francisco, California, USA [online], boxrec.com [dostęp 2015-03-27] [zarchiwizowane z adresu 2015-04-02] (ang.).
- ↑ Joe Gans [online], International Boxing Hall of Fame [dostęp 2015-03-27] (ang.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- James B. Roberts, Alexander G. Skutt: The Boxing Register. International Hall of Fame Official Record Book. Wyd. 4. Ithaca: McBooks Press, Inc., 2006, s. 124-125. ISBN 978-1-59013-121-3. (ang.).
- Colleen Aycock , Mark Scott , Joe Gans (Joseph Saifus Butts) The Old Master November 25, 1874 – August 10, 1910 [online], joegans.com [dostęp 2021-05-31] [zarchiwizowane z adresu 2012-08-05] (ang.).
- Monte D. Cox , Joe Gans, The Old Master....“He Could Lick Them All On Their Best Day!” [online], Cox's Corner Profiles [dostęp 2015-03-27] (ang.).
- Lee Wylie , The Old Master: Analyzing The Subtle Sophistication Of Joe Gans [online], The Sweet Science, 9 stycznia 2013 [dostęp 2015-03-27] [zarchiwizowane z adresu 2015-03-27] (ang.).
- Joe Gans [online], International Boxing Hall of Fame [dostęp 2015-03-27] (ang.).
- Joe Gans (Joseph Gant; the "Old Master") [online], The Cyber Boxing Zone Encyclopedia [dostęp 2015-03-27] (ang.).
- Wykaz walk zawodowych Gansa [online], boxrec.com [dostęp 2015-03-27] (ang.).
- Joe GANS [online], Sport & Note [dostęp 2015-03-27] (ang.).