John van Loen

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
John van Loen
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Johannes Maria van Loen

Data i miejsce urodzenia

4 lutego 1965
Utrecht

Wzrost

179 cm

Pozycja

napastnik

Kariera juniorska
Lata Klub
UVV Utrecht
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1983–1988 FC Utrecht 116 (44)
1988–1990 Roda JC Kerkrade 56 (25)
1990–1991 RSC Anderlecht 25 (3)
1991–1993 AFC Ajax 37 (11)
1993–1995 Feyenoord 54 (17)
1995–1996 Sanfrecce Hiroszima 36 (9)
1996–1998 FC Utrecht 50 (7)
1998 APOEL Nikozja 0 (0)
W sumie: 374 (116)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1985–1990  Holandia 7 (1)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
2002–2008 FC Utrecht (asystent)
2005–2006 FC Utrecht U-21
2009–2010 Roda '46
2011–2012 CSV Apeldoorn
2012–2013 Sparta Rotterdam (asystent)
2013–2014 DOS '37
2017–2021 VVZ '49
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Strona internetowa

Johannes („John”) Maria van Loen (ur. 4 lutego 1965 w Utrechcie) – holenderski piłkarz grający na pozycji napastnika. Nosił przydomki „De Rode Baron” („Czerwony Baron”) oraz „De Vuurtoren” („Latarnia”).

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Van Loen pochodzi z Utrechtu. Karierę rozpoczynał w małym amatorskim klubiku z tego miasta o nazwie UVV Utrecht. Dopiero potem trafił do FC Utrecht i w 1983 został włączony do dorosłej kadry tego zespołu. W Eredivisie zadebiutował 26 lutego 1984 roku w zremisowanym 2:2 meczu ze Spartą Rotterdam. W pierwszym sezonie zagrał raptem 2 razy, ale w kolejnych grał coraz więcej. W 1985 roku wywalczył swój pierwszy sukces w karierze, jakim było zdobycie Pucharu Holandii. W sezonie 1985/1986 stał się czołowym napastnikiem ligi i jedną z gwiazd Utrechtu. W kolejnych sezonach zdobywał 15 goli, 11 goli, a w 1987/1988 dołożył 13. Latem 1988 van Loen przeniósł się na 2 sezony do Rody Kerkrade, z którą doszedł do finału Pucharu Holandii, w którym klub przegrał 2:3 po dogrywce z PSV Eindhoven.

W sezonie 1990/1991 van Loen grał w belgijskim RSC Anderlecht. W Eerste Klasse nie był jednak tak skuteczny jak w Eredivisie i zdobył tylko 3 gole w 26 meczach, ale za to mógł świętować tytuł mistrza Belgii.

Po roku gry w podbrukselskim klubie John wrócił do Holandii. Trafił do Ajaksu Amsterdam, w którym stworzył bramkostrzelny atak z Dennisem Bergkampem i Szwedem Stefanem Petterssonem. Zdobył 10 goli, jednak pomimo dobrej formy tych 3 zawodników Ajax nie został mistrzem kraju. Latem 1992 do Ajaksu przyszedł Marc Overmars i van Loen stracił miejsce w składzie. Zimą odszedł do rywala amsterdamskiej drużyny, Feyenoordu. W Feyenoordzie spędził 2,5 sezonu i częściowo odzyskał formę sprzed lat. Jeszcze w 1993 roku świętował z nim swój pierwszy tytuł mistrza Holandii, a w 1994 i 1995 zdobycie krajowego pucharu. W 1995 roku wyjechał też na wypożyczenie do japońskiego Sanfrecce Hiroszima, jednak nie osiągnął z tym klubem żadnych sukcesów. W 1996 roku van Loen wrócił do Utrechtu, gdzie grał przez 3 sezony, ale głównie był tylko uzupełnieniem składu. W sezonie 1998/1999 grał w cypryjskim APOEL-u Nikozja i zdobył z nim Puchar Cypru, a po sezonie zakończył piłkarską karierę w wieku 34 lat.

Sezon Klub Kraj Rozgrywki Mecze Bramki
1983/84 FC Utrecht Holandia  Eredivisie 2 0
1984/85 FC Utrecht Holandia  Eredivisie 22 5
1985/86 FC Utrecht Holandia  Eredivisie 30 15
1986/87 FC Utrecht Holandia  Eredivisie 31 11
1987/88 FC Utrecht Holandia  Eredivisie 31 13
1988/89 Roda JC Kerkrade Holandia  Eredivisie 31 8
1989/90 Roda JC Kerkrade Holandia  Eredivisie 25 17
1990/91 RSC Anderlecht Belgia  Eerste Klasse 26 3
1991/92 AFC Ajax Holandia  Eredivisie 30 10
1992/93 AFC Ajax Holandia  Eredivisie 7 1
1992/93 Feyenoord Holandia  Eredivisie 16 4
1993/94 Feyenoord Holandia  Eredivisie 23 9
1994/95 Feyenoord Holandia  Eredivisie 15 4
1995 Sanfrecce Hiroszima Japonia  J.League 36 9
1995/96 FC Utrecht Holandia  Eredivisie 14 1
1996/97 FC Utrecht Holandia  Eredivisie 25 6
1997/98 FC Utrecht Holandia  Eredivisie 12 0
1998/99 APOEL Nikozja Cypr  Division A ? ?

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

Już po trzecim sezonie gry w Eredivisie van Loen został powołany do reprezentacji Holandii w piłce nożnej, prowadzonej przez Leo Beenhakkera. Zadebiutował w niej 20 listopada 1985 w wygranym 2:1 meczu z Belgią, rozegranym w ramach kwalifikacji do Mistrzostw Świata w Meksyku, nieudanych dla Holandii.

5 lat później van Loen został powołany przez selekcjonera Thijsa Libregtsa na finały Mistrzostwa Świata we Włoszech. Tam zagrał w jednym grupowym meczu – zremisowanym 1:1 z Irlandią (w 76. minucie zmienił Wima Kiefta). Z Holandią doszedł do 1/8 finału, w której to „Oranje” przegrali 1:2 z późniejszymi mistrzami świata, RFN. Jak się później okazało mecz z Irlandią był jego ostatnim w kadrze. Ogółem w reprezentacji Holandii van Loen wystąpił w 7 meczach i zdobył 1 gola.

Kariera trenerska[edytuj | edytuj kod]

Po zakończeniu kariery van Loen wrócił do rodzinnego Utrechtu i był asystentem trenerów tego klubu.

Sukcesy[edytuj | edytuj kod]

  • Mistrzostwo Holandii: 1993 z Feyenoordem
  • Puchar Holandii: 1985 z Utrechtem, 1994, 1995 z Feyenoordem
  • Puchar Cypru: 1999 z APOEL-em
  • Udział w MŚ: 1990

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]