Przejdź do zawartości

Josef-Leon Cardijn

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Josef-Léon Cardijn
Kardynał diakon
Ilustracja
Evangelizare pauperibus
Głosić Ewangelię ubogim
Kraj działania

Belgia

Data i miejsce urodzenia

18 listopada 1882
Bruksela

Data i miejsce śmierci

25 lipca 1967
Leuven

Miejsce pochówku ?
Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

22 września 1906

Nominacja biskupia

15 lutego 1965

Sakra biskupia

21 lutego 1965

Kreacja kardynalska

22 lutego 1965
Paweł VI

Kościół tytularny

San Michele Arcangelo

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

21 lutego 1965

Konsekrator

Léon-Joseph Suenens

Współkonsekratorzy

Charles-Marie Himmer
Emiel-Jozef De Smedt

Josef-Léon Cardijn, (ur. 18 listopada 1882 w Brukseli, zm. 25 lipca 1967 w Leuven), belgijski duchowny katolicki, kardynał, arcybiskup tytularny Tusuros, inspirator chrześcijańskich związków zawodowych, niezmordowany duszpasterz robotników. Sługa Boży Kościoła katolickiego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Kształcił się w seminarium w Mechelen oraz na uniwersytecie w Leuven. Po otrzymaniu święceń kapłańskich 22 września 1906 roku pracował jako duszpasterz w diecezji Mechelen. W czasie I wojny światowej więziony przez Niemców. Po wojnie był duszpasterzem robotników w Mechelen; w 1925 roku założył Związek Młodych Robotników Chrześcijańskich. W 1941 roku ponownie uwięziony przez Niemców. 15 lutego 1965 roku mianowany arcybiskupem tytularnym Tusuros, 21 lutego przyjął święcenia biskupie z rąk arcybiskupa mecheleńsko-brukselskiego Leo Jozef Suenensa, a dzień później został wyniesiony do godności kardynalskiej z tytułem diakona San Michele Arcangelo. Zmarł w Leuven, a pochowano go w kościele Matki Bożej z Laeken. W 2014 roku rozpoczął się jego proces beatyfikacyjny[1]. Odtąd w Kościele katolickim przysługuje mu tytuł Sługi Bożego.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Katolicka Agencja Informacyjna, Rozpoczyna się proces beatyfikacyjny kard. Josepha Cardijna | eKAI [online], eKAI | Portal Katolickiej Agencji Informacyjnej, 17 stycznia 2014 [dostęp 2024-04-20].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]