Przejdź do zawartości

João de Freitas Branco

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
João de Freitas Branco
Data i miejsce urodzenia

10 stycznia 1922
Lizbona

Pochodzenie

portugalskie

Data i miejsce śmierci

17 listopada 1989
Lizbona

Instrumenty

fortepian

Gatunki

muzyka poważna, muzyka współczesna

Zawód

muzykolog, kompozytor, publicysta, matematyk

Odznaczenia
Komandor Orderu św. Jakuba od Miecza (Portugalia)

João de Freitas Branco (ur. 10 stycznia 1922 w Lizbonie, zm. 17 listopada 1989 tamże)[1]portugalski muzykolog, kompozytor, publicysta i matematyk.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Syn Luísa de Freitasa Branco. Studiował grę na fortepianie u A. Heinza i C. Coelho, harmonię u J.H. dos Santosa, śpiew u José Vianny da Motty i kompozycję u swojego ojca[1]. Równocześnie studiował matematykę; w 1944 uzyskał stopień naukowy w zakresie nauk matematycznych i współpracował z Rui Luísem Gomesem w kierowanej przez niego grupie badawczej[2]. W 1955 zrezygnował z kariery matematyka i poświęcił się muzyce[1].

Był redaktorem naczelnym założonego przez ojca czasopisma „Arte Musical”. Współpracował także jako krytyk muzyczny z czasopismem „O Seculus”[1]. W 1948 był współzałożycielem Juventude Musical Portuguesa[1][2]. W 1956 stworzył program radiowy „O Gosto pela Música”, który był nadawany nieprzerwanie przez 29 lat[2]. W 1967 został mianowany prezesem Jeunesses Musicales. Był także dyrektorem Circulo de Cultura Musical[1].

W 1967 roku prowadził kurs historii muzyki podczas światowej wystawy Expo ’67 w Montrealu, a także w Fundacji Galusta Gulbenkiana. W latach 1970–1974 był dyrektorem Teatro Nacional de São Carlos w Lizbonie. W latach 1974–1975 był dyrektorem generalnym ds. Kultury i sekretarzem stanu ds. Kultury i Kształcenia Ustawicznego. W 1985 powrócił do Teatro Nacional de São Carlos jako dyrektor zarządzający i artystyczny[2].

Otrzymał tytuł doctora honoris causa z filozofii na Uniwersytecie Humboldtów w Berlinie. Odznaczony Orderem Świętego Jakuba od Miecza w stopniu Komandora (1970)[3]. W 1987 został odznaczony Medalem Zasługi Ministerstwa Kultury[2].

Twórczość

[edytuj | edytuj kod]

Skomponował Kwartet smyczkowy, Sonatinę na wiolonczelę i fortepian, pieśni oraz opracowania pieśni ludowych[1]. Pisał i tłumaczył prace z zakresu muzykologii i historii muzyki. Opublikował 6 pozycji książkowych oraz liczne artykuły i krytyki[1][2].

Wybrane publikacje

[edytuj | edytuj kod]

(na podstawie materiału źródłowego[1])

  • História da música portuguesa, 1959
  • Alguns aspectos da música portuguesa contemporânea, 1960
  • Apontamentos duma viagem musical pela Alemanha, 1963
  • Sinfonia, 1963
  • Novos conceitos musicais e suasrelacionacőes coma cíência, 1964
  • Chopin. Um improviso em forma de diálogo, b.r.
  • Concerto, 1965

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h i Negrey 1987 ↓.
  2. a b c d e f João de Freitas Branco. [w:] Escola de São Bruno [on-line]. [dostęp 2018-05-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-11)]. (est.).
  3. Cidadãos Nacionais Agraciados com Ordens Portuguesas. Ordens Honoríficas Portuguesas. [dostęp 2020-01-16]. (port.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]