Julian Różycki

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Julian Różycki
Data i miejsce urodzenia

11 marca 1834
Warszawa

Data i miejsce śmierci

23 kwietnia 1919
Warszawa

Miejsce spoczynku

Cmentarz Powązkowski w Warszawie

Zawód, zajęcie

farmaceuta,

Tablica upamiętniająca postać Juliana Różyckiego na budynku VIII Liceum Ogólnokształcącego im. Władysława IV w Warszawie
Grób Juliana Różyckiego na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie

Julian Józef Różycki (ur. 11 marca 1834 w Warszawie, zm. 23 kwietnia 1919 tamże) – warszawski farmaceuta, właściciel kilku aptek, inwestor i działacz społeczny. Założyciel bazaru Różyckiego

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Adama, mistrza stolarskiego, i Pauliny z Żółtowskich[1]. W listopadzie 1853 r. ukończył Warszawską Szkołę Farmaceutyczną, a w 1859 r. zdobył tytuł magistra farmacji na Wydziale Farmaceutycznym Akademii Medyko-Chirurgicznej w Warszawie. Prowadził aptekę przy ul. Brukowej 31 (obecnie Okrzei), odkupioną od Jana Mrozowskiego[2]. Zakup apteki był możliwy dzięki odszkodowaniu uzyskanemu od władz rosyjskich za wywłaszczone pod budowę Cytadeli nieruchomości na Żoliborzu[2].

W listopadzie 1859 r. ożenił się z Franciszką Apolonią z Rygierów (miał z nią trzech synów: Władysława, Wacława i Leona, którzy również zostali farmaceutami).

W 1892 r. kupił Pierwszą Krajową Fabrykę Plastrów Chemicznych[3].

W 1895 r. założył Towarzystwo Budowy i Eksploatacji Dróg Żelaznych Podjazdowych, którego staraniem wybudowano w latach 1896–1897 wąskotorową kolejkę dojazdową Warszawa – Marki (później do Radzymina), która działała do 1974 r.

Julian Różycki był opiekunem VII Ochrony (przedszkola) przy ul. Sprzecznej, zajmował się Salą Ochrony Sierot przy ul. Brukowej, zorganizował Kasę Groszowych Oszczędności i Bezpłatną Czytelnię, wspomagał „Ogródek dziecięcy” przy ul. Szerokiej (obecnie Kłopotowskiego), partycypował w kosztach Szpitala Najświętszej Maryi Panny, uzyskał zgodę władz rosyjskich na założenie na terenie Pragi gimnazjum męskiego (dzisiejsze LO im. Władysława IV).

Był również założycielem bazaru Różyckiego otwartego oficjalnie w 1881 na terenie między ulicami: Targową, Ząbkowską i Brzeską (na terenie posesji należącej do Różyckiego)[4].

Podczas I wojny światowej był opiekunem okręgu XV Kuratorium Rodzin Rezerwistów m.st. Warszawy.

Zmarł w Warszawie w wieku 85 lat. Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 36-5-15/16)[5].

Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]

  • Tablica pamiątkowa odsłonięta w 2002 roku przy wejściu na Bazar Różyckiego przy ul. Targowej 54[6].
  • Tablica w Praskiej Galerii Sław wmurowana w chodnik ul. Stalowej w 2017 roku[7].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Piotr Kulesza: Niebieski syfon. Z dziejów bazaru Różyckiego. Warszawa: Książka i Wiedza, 2004, s. 42, 44. ISBN 83-05-13334-6.
  2. ↑ a b Adam Dylewski: Ruda, córka Cwiego. Historia Żydów na warszawskiej Pradze. Wołowiec: Wydawnictwo Czarne, 2018, s. 166. ISBN 978-83-8049-775-7.
  3. ↑ Katarzyna Komar-Michalczyk. Leki z warszawskiej apteki. „Stolica”, s. 29, lipiec−sierpień 2021. 
  4. ↑ Marek Miller: Co dzień świeży pieniądz, czyli dzieje bazaru Różyckiego.Tom I. Za cara, za sanacji i za Niemca. Warszawa: Fundacja Laboratorium Reportażu i Narodowe Centrum Kultury, 2018, s. 70. ISBN 978-83-7982-337-6.
  5. ↑ Cmentarz Stare Powązki: RÓŻYCCY, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-12-23].
  6. ↑ Stanisław Ciepłowski: Wpisane w kamień i spiż. Inskrypcje pamiątkowe w Warszawie XVII–XX w.. Warszawa: Argraf, 2004, s. 309. ISBN 83-912463-4-5.
  7. ↑ Na Stalowej odsłonięto Praską Galerię Sław. twoja-praga.pl, 30 września 2017. [dostęp 2023-02-28].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Julian_Różycki&oldid=72854522”