Przejdź do zawartości

Juliana Edelburgis Kubitzki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Juliana Edelburgis Kubitzki CSSE
Juliana Kubitzki
Maria Edelburgis Kubitzki
męczennica, zakonnica
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

9 lutego 1905
Dąbrówka Dolna

Data i miejsce śmierci

20 lutego 1945
Żary

Miejsce pochówku

parafialny cmentarz przy Kościele Wniebowzięcia NMP w Żarach
ul. 11 Listopada 30

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Inkardynacja

Zgromadzenie Sióstr św. Elżbiety (elżbietanki)

Śluby zakonne

29 czerwca 1936

Błogosławiona
Czczona przez

Kościół katolicki

Beatyfikacja

11 czerwca 2022
archikatedra św. Jana Chrzciciela we Wrocławiu
przez Franciszka[a]

Wspomnienie

11 maja

Szczególne miejsca kultu

Zgromadzenie Sióstr św. Elżbiety (elżbietanki)

Przyczyna śmierci

morderstwo

Rodzice
  • Wilhelm
  • Katarzyna z d. Bieniek
  • Juliana Edelburgis Kubitzki (ur. 9 lutego 1905 w Dąbrówce Dolnej, zm. 20 lutego 1945 w Żarach) – niemiecka zakonnica ze Zgromadzenia Sióstr św. Elżbiety (elżbietanek), męczennica okresu II wojny światowej. Błogosławiona Kościoła katolickiego.

    Życiorys

    [edytuj | edytuj kod]

    Juliana Kubitzki urodziła się 9 lutego 1905 na Górnym Śląsku w rodzinie wielodzietnej jako przedostatnia z sześciorga rodzeństwa Wilhelma i Katarzyny z domu Bieniek[1]. 14 lutego tegoż roku została ochrzczona w kościele św. Stanisława Biskupa w Fałkowicach[2]. Jeden z jej braci Piotr, podobnie jak ona wybrał również drogę życia konsekrowanego, ponieważ całe rodzeństwo wychowane było w atmosferze głęboko religijnej[3].

    Mając 24 lata, idąc za głosem powołania wstąpiła 15 września 1929 do Zgromadzenia Sióstr św. Elżbiety[2]. W następnym roku, 23 kwietnia rozpoczęła nowicjat obierając imię zakonne Maria Edelburgis, a po roku (24 kwietnia 1931) złożyła pierwszą profesję zakonną[2]. Po zdobyciu w 1932 uprawnień pielęgniarki, 24 września tegoż roku przełożone skierowały ją do placówki zakonnej w Żarach, gdzie służyła pomocą ambulatoryjną[2]. W latach 1935–1936 opiekowała się osobami starszymi we Wrocławiu przy ul. Rybackiej[2]. 29 czerwca 1936 złożyła uroczyste śluby wieczyste we Wrocławiu, po których 15 lipca 1936 powróciła do placówki w Żarach, gdzie służyła jej mieszkańcom jako pielęgniarka ambulatoryjna[2]. Tam zastał ją tragiczny wybuch II wojny światowej.

    Męczeństwo

    [edytuj | edytuj kod]

    Najtrudniejsze chwile mieszkańcy Żar przeżyli 13 lutego 1945, kiedy do miasta wkroczyła idąca ze wschodu Armia Czerwona[b]. Następnego dnia radzieccy żołnierze wkroczyli na teren klasztoru sióstr elżbietanek, nakazując jego opuszczenie[1]. Wraz z innymi prześladowanymi kobietami siostry znalazły się następnie w tymczasowym miejscu schronienia w gospodzie[1]. Miejsce to okazało się jednak niezbyt bezpieczne, dlatego przebierając się w świeckie ubrania postanowiły udać się na miejscową plebanię, zatrzymując się tam w urządzonej prowizorycznej kaplicy[1]. Ale również i to miejsce nie było bezpieczne, ponieważ w nocy z 17 na 18 lutego trzy siostry wraz z kilkoma dziewczętami zostały uprowadzone przez czerwonoarmistów[1]. Kolejny raz żołnierze pojawili się w budynku plebanii 20 lutego. W obawie przed ich napastowaniem siostry udały się na drugie piętro, chroniąc się w grupie starszych osób i dla kamuflażu założyły chustki na głowy[3]. Zostały jednak przez żołnierzy rozpoznane, a jeden z nich podszedł do siostry Edelburgis i nakazał jej pójść za nim. W obawie przed przykrymi skutkami siostra stanowczo odmówiła[1]. Czerwonoarmista zagroził jej wówczas śmiercią, jeśli tego nie zrobi. Po ponownej stanowczej odmowie, kilka razy uderzył ją lufą pistoletu w głowę, a następnie wycelował i oddał do niej z małej odległości kilka strzałów[1]. Siostra straciła przytomność. Zaalarmowany wikariusz przybiegł, aby udzielić umierającej ostatnich sakramentów[5]. Po kilku chwilach siostra zmarła[3].

    Ciało zastrzelonej siostry położono na podłodze pomieszczenia plebanii[3]. Pogrzeb zamordowanej odbył się parę dni później 23 lutego[3]. Pochowana została początkowo obok głównego wejścia miejscowego parafialnego kościoła Wniebowzięcia NMP[3][6]. W 1947 przeniesiono potajemnie trumnę ze szczątkami siostry na przyparafialny cmentarz[3]. Uroczystego poświęcenia nagrobnej tablicy pamiątkowej dokonał ks. prał. Tadeusz Dobrucki[3].

    Proces beatyfikacji

    [edytuj | edytuj kod]

    Kościół mocą tradycji oraz szacunku do depozytu wiary, złożonego na Krzyżu przez Chrystusa otacza szczególną czcią jego spadkobierców, którzy w jego obronie złożyli swoje życie w ofierze ponosząc śmierć męczeńską. Mając to na uwadze, po zakończeniu działań wojennych przystąpiono do rozpoznania i sporządzenia listy osób konsekrowanych, które broniąc tego depozytu zostały zamordowane. Początkowo pojedynczo (Maksymilian Maria Kolbe OFMConv., Edyta Stein OCD i bp Michał Kozal), a potem zbiorowo, stopniowo grupując liczne grono męczenników okresu II wojny światowej, kościół wynosił ich na ołtarze. Pierwsza grupa 108 męczenników tego okresu została beatyfikowana 13 czerwca 1999 w Warszawie przez papieża Jana Pawła II podczas jego pielgrzymki do Polski.

    W macierzystym zakonie siostry Edelburgis powstała po jej męczeńskiej śmierci szlachetna myśl, aby uczynić co możliwe w celu wyniesienia jej na ołtarze[7]. Jednak przez długie lata powojenne ze względów, głównie politycznych w Polsce nie było to możliwe[7]. Dopiero w 2009 Zarząd Generalny sióstr elżbietanek dysponując stosownymi, zebranymi i uporządkowanymi dokumentami podjął decyzję o wszczęciu postępowania beatyfikacyjnego[8][9]. Następnie, w lutym 2010 na ręce metropolity wrocławskiego abp. Mariana Gołębiewskiego, siostry elżbietanki zwróciły się z prośbą o wyniesienie na ołtarze dziesięciu swoich sióstr prowincji wrocławskiej, w tym również siostry Juliany Edelburgis Kubitzki[9].

    25 listopada 2011 w archikatedrze św. Jana Chrzciciela we Wrocławiu uroczystą mszą świętą został otwarty proces beatyfikacyjny przez abp. Mariana Gołębiewskiego siostry Marii Paschalis Jahn z grupą dziewięciu innych elżbietanek (wśród nich siostry Edelburgis), które poniosły męczeńską śmierć w okresie ostatniej wojny[10][11][12]. Powołany został specjalny Trybunał Diecezjalny w celu zbadania dokumentacji, świątobliwości życia i okoliczności męczeństwa wszystkich sióstr, a postulatorką procesu została mianowana elżbietanka s. Miriam Zając CSSE[13]. Specjalnym listem zwrócono się do wiernych z apelem o udostępnienie posiadanych dokumentów mogących dokładniej zbadać życie i działalność sióstr[14]. 26 września 2015 w archikatedrze wrocławskiej abp. Józef Kupny w uroczystej mszy świętej zakończył proces na szczeblu diecezjalnym[15] z udziałem czterech z dziesięciu rodzin zamordowanych sióstr, po czym akta zostały przekazane watykańskiej Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych[16]. 4 grudnia 2015 wydano dekret o ważności procesu diecezjalnego, a w 2019 złożono tzw. Positio, wymagane w dalszej procedurze beatyfikacyjnej[17]. Na postulatorkę generalną wyznaczono s. Marię Paulę Zaborowską CSSE[17]. 24 listopada 2020 odbyła się sesja konsultorów teologicznych, a 1 czerwca 2021 sesja kardynałów i biskupów Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych, która zaakceptowała propozycje jej beatyfikacji[17]. 19 czerwca 2021 papież Franciszek podpisał dekret o jej męczeństwie, co otworzyło drogę do beatyfikacji[18][19]. Odtąd przysługiwał jej tytuł Czcigodnej Służebnicy Bożej.

    11 czerwca 2022 podczas uroczystej eucharystii w archikatedrze św. Jana Chrzciciela we Wrocławiu, kard. Marcello Semeraro, reprezentujący papieża Franciszka dokonał uroczystej beatyfikacji Marii Paschalis Jahn i dziewięciu Towarzyszek, w tym Juliany Edelburgis Kubitzki[20][21].

    Zobacz też

    [edytuj | edytuj kod]
    1. W imieniu papieża Franciszka, ceremonii beatyfikacji przewodniczył kard. Marcello Semeraro, prefekt Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych.
    2. W trakcie zajmowania obszarów należących przed II wojną światową do Niemiec, a także włączonych do Niemiec po agresji w 1939 Rosjanie dopuścili się w 1945 masowych gwałtów, często zbiorowych, na kobietach, głównie Niemkach, ale także Polkach. Zgwałconych mogło być do 2 mln kobiet, w wieku od 8 do 90 lat. Wiele zostało zamordowanych. Gwałty były prawdopodobnie tolerowane, a nawet zalecane, przez rosyjskie dowództwo[4].

    Przypisy

    [edytuj | edytuj kod]
    1. a b c d e f g Adrian Put, Męczennica z Żar, [w:] Tygodnik katolicki „Niedziela” [online], niedziela.pl, 15 października 2015 [zarchiwizowane z adresu 2023-02-26].
    2. a b c d e f Kalendarium (Siostra M. Edelburgis (Juliana) Kubitzki) [online], selzbietanki.com [zarchiwizowane z adresu 2023-02-04].
    3. a b c d e f g h Marek M. Urbaniak, W obronie czystości, [w:] Tygodnik katolicki „Niedziela” [online], niedziela.pl, styczeń 2012 [zarchiwizowane z adresu 2023-02-26].
    4. Biała Księga. Martyrologium duchowieństwa – Polska. Błogosławiona Juliana Edelburgis Kubitzki [online], swzygmunt.knc.pl [dostęp 2016-02-08].
    5. M. Dobrawa, Ofiary „wyzwolicieli” (PDF), [w:] Gazetka parafii Wniebowzięcia NMP w Żarach „Wspólnota” [online], wnmpzary.pl, 4 października 2015 [zarchiwizowane 2016-08-21].
    6. Kościół pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Żarach (mapa) 1:3000 [online], pl.mapy.cz [dostęp 2017-04-11].
    7. a b Z białą lilią w Morzu Czerwonym, [w:] „Gość Niedzielny” [online], wroclaw.gosc.pl, 17 września 2015 [zarchiwizowane z adresu 2022-08-07].
    8. Paula Zaborowska, Kandydatki na Ołtarze. Proces beatyfikacyjny, selzbietanki.com [zarchiwizowane 2018-08-19].
    9. a b Siostra Maria Paschalis Jahn. Beatyfikacja coraz bliżej..., [w:] Parafia św. Jana Chrzciciela i św. Mikołaja w Nysie [online], janchrzcicielnysa.pl [zarchiwizowane z adresu 2022-01-25].
    10. Abp Kupny: Uwierzmy w moc Chrystusa, którą zostaliśmy obdarzeni [online], idziemy.com, 26 września 2015 [zarchiwizowane z adresu 2016-02-24].
    11. Marian Gołębiewski, List na rozpoczęcie procesu beatyfikacyjnego siostry M. Paschalis Jahn i IX towarzyszek ze Zgromadzenia Sióstr św. Elżbiety. (PDF), nysa.eu, 22 października 2011 [zarchiwizowane 2016-02-16].
    12. Otwarcie procesu beatyfikacyjnego Sióstr Męczenniczek, [w:] Prowincja Toruńska Zgromadzenia Sióstr św. Elżbiety [online], elzbietanki.eu [zarchiwizowane 2016-02-17].
    13. Kończy się proces beatyfikacyjny elżbietanek, zyciezakonne.pl, 22 stycznia 2015 [zarchiwizowane 2016-02-16].
    14. Andrzej Czaja, Dobiega końca proces beatyfikacyjny elżbietanek z Nysy [online], nasza.nysa.pl, 29 stycznia 2015 [zarchiwizowane z adresu 2021-05-12].
    15. Zakończenie diecezjalnego procesu beatyfikacyjnego, [w:] Dolnośląski Urząd Wojewódzki [online], duw.pl, 26 września 2015 [zarchiwizowane 2016-02-16].
    16. Łukasza Sienkiewicz, Miłość nigdy nie ustaje, elzbietanki.waw.pl [zarchiwizowane 2016-02-16].
    17. a b c Maria Paschalis Jahn and 9 companions from the sisters of saints Elizabeth [online], newsaints.faithweb.com [dostęp 2016-08-30] (ang.).
    18. Promulgazione di Decreti della Congregazione delle Cause dei Santi, 19.06.2021 [online], press.vatican.va [zarchiwizowane z adresu 2023-01-04] (wł.).
    19. Watykan: coraz bliżej beatyfikacji zamordowanych przez Armię Czerwoną elżbietanek [online], deon.pl, 20 czerwca 2021 [zarchiwizowane z adresu 2022-04-28].
    20. Wrocław: elżbietanki s. Paschalis i 9 towarzyszek ogłoszone błogosławionymi [online], deon.pl [zarchiwizowane z adresu 2023-02-26].
    21. Beatyfikacja elżbietanek zamordowanych przez Rosjan [online], vatican.va [zarchiwizowane z adresu 2023-02-26].

    Linki zewnętrzne

    [edytuj | edytuj kod]