Juliusz Szychiewicz

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Juliusz Szychiewicz
major dyplomowany kawalerii major dyplomowany kawalerii
Data i miejsce urodzenia

9 czerwca 1897
Milatyn

Data i miejsce śmierci

17 października 1974
Warszawa

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

Podlaska Brygada Kawalerii

Stanowiska

szef sztabu brygady

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941) Złoty Krzyż Zasługi Medal Niepodległości Krzyż Zasługi Wojsk Litwy Środkowej Medal Zwycięstwa (międzyaliancki)
Odznaka Pamiątkowa Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych

Juliusz Szychiewicz (ur. 9 czerwca 1897 w Milatynie, zm. 17 października 1974 w Warszawie) – major dyplomowany kawalerii Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 9 czerwca 1897 w Milatynie jako syn Leona[1]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu podporucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 70. lokatą w korpusie oficerów jazdy (od 1924 roku - kawalerii)[2]. Na porucznika awansował ze starszeństwem z dniem 1 października 1920 roku. Po zakończeniu wojny kontynuował służbę w 12 pułku Ułanów Podolskich w Krzemieńcu[3][4].

2 listopada 1926 roku został przydzielony do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza Kursu Normalnego 1926–1928 z równoczesnym przeniesieniem do kadry oficerów kawalerii[5]. 31 października 1928 roku, po ukończeniu kursu i uzyskaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, został przydzielony do dowództwa XII Brygady Kawalerii w Ostrołęce na stanowisko oficera sztabu[6][7]. W następnym roku otrzymał przeniesienie do dowództwa 29 Dywizji Piechoty w Grodnie na stanowisko I oficera sztabu. Jak sam wspominał służba pod dowództwem generała brygady Franciszka Kleeberga była dla niego „III rokiem nauki w Wyższej Szkole Wojennej”. Pełniąc służbę sztabową pozostawał oficerem nadetatowym 12 pułku ułanów. 27 stycznia 1930 roku awansował na rotmistrza ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1930 roku i 51. lokatą w korpusie oficerów kawalerii[8][9][10]. 9 grudnia 1932 roku został przeniesiony z 4 pułku Ułanów Zaniemeńskich w Wilnie do dowództwa 6 Samodzielnej Brygady Kawalerii w Stanisławowie na stanowisko szefa sztabu[11][12]. 26 stycznia 1934 roku ogłoszono jego przeniesienie do składu osobowego Inspektora Armii generała dywizji Stefana Dąb-Biernackiego z siedzibą w Wilnie na stanowisko oficera sztabu[13]. W 1937 roku został szefem sztabu Podlaskiej Brygady Kawalerii w Białymstoku. Na tym stanowisku walczył w kampanii wrześniowej 1939 roku.

W 1966 roku mieszkał w Krakowie przy ulicy Konfederackiej 17/5.

Zmarł 17 października 1974 roku w Warszawie. Został pochowany na Cmentarzu Komunalnym na Powązkach (kwatera A18-5-23)[14].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Wojskowe Biuro Historyczne [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 2021-09-06].
  2. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 176.
  3. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 623, 687.
  4. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 563, 610.
  5. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 45 z 20 października 1926 roku, s. 369.
  6. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 listopada 1928 roku, s. 365.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 333, 356.
  8. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 28 stycznia 1930 roku, s. 27.
  9. ↑ Rocznik oficerów kawalerii 1930 ↓, s. 65, 88.
  10. ↑ Lista oficerów dyplomowanych 1931 ↓, s. 20.
  11. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932 roku, s. 410.
  12. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 154, 631.
  13. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 26 stycznia 1934 roku, s. 10.
  14. ↑ Wyszukiwarka cmentarna – Warszawskie cmentarze. cmentarzekomunalne.com.pl. [dostęp 2019-11-27].
  15. ↑ M.P. z 1933 r. nr 258, poz. 276 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  16. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 3 marca 1926 roku, s. 72.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Juliusz_Szychiewicz&oldid=72131279”