Justyn Widuch

Justyn Widuch
Henryk Widuch
	ojciec
Data i miejsce urodzenia	8 kwietnia 1932 ; Ochojec
Data i miejsce śmierci	11 grudnia 1994 ; Katowice
Miejsce pochówku	Cmentarz Komunalny przy ul. Panewnickiej w Katowicach
	Definitor prowincjalny
Okres sprawowania	1965–1968
	Gwardian w Panewnikach
Okres sprawowania	1991–1992
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Inkardynacja	Franciszkanie
Śluby zakonne	16 września 1950
Prezbiterat	9 kwietnia 1955
	Multimedia w Wikimedia Commons

Justyn Henryk Widuch OFM (ur. 8 kwietnia 1932 w Ochojcu, zm. 11 grudnia 1994 w Katowicach) – polski prawnik, doktor prawa kanonicznego, kapłan franciszkanin.

Życiorys

Henryk Widuch urodził się w Ochojcu (obecnie dzielnica Katowic) 8 kwietnia 1932 roku. Na przełomie 1945–1946 uczęszczał do Prywatnego Katolickiego Gimnazjum Męskiego im. św. Jacka w Katowicach. Od 1946 roku kontynuował naukę w Niższym Seminarium Franciszkanów w Nysie. Po zdaniu matury wstąpił do nowicjatu franciszkanów Prowincji Wniebowzięcia NMP w klasztorze w Kobylinie, podczas obłóczyn 15 września 1949 roku przyjął imię zakonne Justyn. Pierwsza profesję złożył na ręce prowincjała Tytusa Semkło 16 września 1950 roku. Studia filozoficzne odbył prowincjalnym studium filozoficznym w klasztorze w Opolu w latach 1950–1952, zaś teologiczne w studium teologicznym klasztorze w Panewnikach w latach 1952–1955. Uroczystą profesję zakonną złożył na ręce prowincjała o. Tytusa Semkło 15 września 1953 roku. W 1954 roku wziął udział w specjalnym kursie duszpasterstwa głuchoniemych. Święcenia kapłańskie przyjął z rąk bpa Bernarda Czaplińskiego w kościele w Panewnikach 9 kwietnia 1955 roku^[1].

O. Justyn pracował jako duszpasterz parafialny w następujących placówkach: parafia franciszkanów w Rybniku (1955–1959), klasztor w Poznaniu (1959–1960, jako misjonarz ludowy), klasztor w Opolu (1960–1961, pomoc w parafii w Zimnnicach Wielkich). Od 1961 roku był wikariuszem parafialnym w Panewnikach. W latach 1965–1994 był proboszczem parafii panewnickiej. Jako proboszcz rozpoczął praktykę nabożeństw Drogi Krzyżowej na Panewnickiej Kalwarii. W latach 1969–1975 i 1986–1991 był członkiem diecezjalnej rady kapłańskiej. Uczestniczył też jako członek w pracach: diecezjalnej rady duszpasterskiej, komisji II Synodu Plenarnego oraz trybunału w sprawie beatyfikacji Sługi Bożej Matki Laury Meozzi^[1].

W latach 1965–1968 pełnił urząd definitora prowincjalnego. W latach 1971–1992 był prowincjalnym sekretarzem do spraw ewangelizacji misyjnej. W 1980 roku odwiedził misjonarzy w Boliwii. Minister generalny John Vaughn mianował o. Widucha odpowiedzialnym z ramienia zakonu za fundację franciszkańską w obrządku bizantyjsko-ukraińskim na terenie Ukrainy. Prowincja podjęła wówczas rozmowy z biskupem bizantyjsko-ukraińskim w Tarnopolu i powstał pierwszy klasztor nowej fundacji. Od 1991 do 1992 o. Widuch pełnił obowiązki gwardiana klasztoru w Panewnikach^[1].

W 1981 roku o. Widuch, będąc proboszczem parafii w Katowicach-Panewnikach, odprawił mszę św. pogrzebową i ceremonie śp. Józefa Czekalskiego, jednego z zastrzelonych pod Kopalnią „Wujek” górników. Według świadectwa o. Damiana Szojdy, o. Widuch był przed pogrzebem nachodzony przez pracowników służb państwowych, którzy chcieli wymóc rezygnację z publicznych ceremonii i ograniczenie się tylko do cichego poświęcenia grobu. Proboszcz miał wyprowadzić jednego z tajniaków na furtę, trzymając go za kołnierz, za co spotykał się później z odmowami władz, np. przy ustalaniu trasy procesji Bożego Ciała. Termin pogrzebu był ogłaszany z ambony. Odbył się 21 grudnia o godz. 13.00. O. Widuch osobiście przewodniczył ceremonii, wygłaszając w bazylice wypełnionej wiernymi patriotyczne kazanie. Bliscy rannych górników, oczekujący na wieści z pobliskich szpitali, nocowali w klasztorze, a franciszkańscy klerycy już 16 grudnia oddawali krew^[2].

W latach 1978–1984 zakonnik studiował zaocznie prawo kanoniczne na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. W 1984 roku obronił pracę doktorską napisaną pod kierunkiem ks. prof. dra hab. Edmunda Przekopa: Ekumeniczny Patriarchat do Soboru Konstantynopolitańskiego (869–870). O. Widuch był wykładowcą w Wyższym Seminarium Duchownym Braci Mniejszych w Panewnikach oraz w kulowskim Eksternistycznym Studium Teologicznym w Katowicach. Pełnił funkcję kapelana Stowarzyszenia Rodzina Katyńska w Katowicach^[1]^[3].

O. Widuch zmarł w Katowicach 11 grudnia 1994 roku. Został pochowany w kwaterze zakonnej na cmentarzu komunalnym przy ul. Panewnickiej w Katowicach^[1].

Opracowania naukowe

Ekumeniczny patriarchat do IV Soboru Konstantynopolitańskiego (869–870): studium historyczno-prawne. Lublin: Katolicki Uniwersytet Lubelski. Wydział Prawa Kanonicznego, 1984. (pars disseratiionis)
Konstantynopol stolicą ekumenicznego patriarchatu: 325–870. Katowice: Księgarnia Św. Jacka, 1988, seria: Studia z Prawa Kościelnego. ISBN 83-7030-009-X.^[4]

Upamiętnienie

W 1998 roku decyzją Rady Miejskiej Katowic imieniem o. Justyna Widucha nazwany został plac znajdujący się w dzielnicy Ligota-Panewniki (u zbiegu ulic Franciszkańskiej i Emerytalnej)^[5].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e Zbliża się 10 rocznica śmierci o. Justyna Widucha OFM. „Głos św. Ludwika”. 2 (24), s. 16, listopad 2004. Katowice: Parafia Rzymsko-Katolicka pw. Św. Ludwika Króla i Wniebowzięcia NMP. [dostęp 2023-09-11].
↑ Zabroniono sprzedawać kwiaty, a w telewizji zabitych nazywano warchołami. Ale zwykli ludzie pięknie pożegnali zabitych górników z kopalni Wujek. niezlomni.com, 2013-12-16. [dostęp 2023-09-11].
↑ Zarząd. katowice.rodzinakatynska.pl. [dostęp 2023-09-11].
↑ Edward Sztafrowski. „Konstantynopol stolicą ekumenicznego patriarchatu 325–870”, Henryk Justyn Widuch, Katowice 1988: (recenzja). „Prawo Kanoniczne: kwartalnik prawno-historyczny”. 33 (1–2), s. 224–226, 1990. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie. ISSN 0551-911X. [dostęp 2023-09-11].
↑ Rada Miejska Katowic: Uchwała Nr XLIX/513/98 Rady Miejskiej Katowic z dnia 16 lutego 1998. Katowice: 1998, s. 1–2. [dostęp 2023-09-11].

[p1-1] Zbliża się 10 rocznica śmierci o. Justyna Widucha OFM. „Głos św. Ludwika”. 2 (24), s. 16, listopad 2004. Katowice: Parafia Rzymsko-Katolicka pw. Św. Ludwika Króla i Wniebowzięcia NMP. [dostęp 2023-09-11].

[2] Zabroniono sprzedawać kwiaty, a w telewizji zabitych nazywano warchołami. Ale zwykli ludzie pięknie pożegnali zabitych górników z kopalni Wujek. niezlomni.com, 2013-12-16. [dostęp 2023-09-11].

[3] Zarząd. katowice.rodzinakatynska.pl. [dostęp 2023-09-11].

[4] Edward Sztafrowski. „Konstantynopol stolicą ekumenicznego patriarchatu 325–870”, Henryk Justyn Widuch, Katowice 1988: (recenzja). „Prawo Kanoniczne: kwartalnik prawno-historyczny”. 33 (1–2), s. 224–226, 1990. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie. ISSN 0551-911X. [dostęp 2023-09-11].

[5] Rada Miejska Katowic: Uchwała Nr XLIX/513/98 Rady Miejskiej Katowic z dnia 16 lutego 1998. Katowice: 1998, s. 1–2. [dostęp 2023-09-11].

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]