Przejdź do zawartości

Józef Radoń

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Józef Radoń
Ilustracja
pułkownik pilot pułkownik pilot
Data i miejsce urodzenia

25 listopada 1927
Siedliska pow. Brzozów

Data i miejsce śmierci

16 listopada 2007
Warszawa

Przebieg służby
Lata służby

1948-1985

Siły zbrojne

Siły Powietrzne RP

Stanowiska

dowódca klucza, nawigator, szef strzelania powietrznego, dowódca eskadry, zastępca dowódcy pułku, dowódca 10 Pułku Lotnictwa Myśliwskiego OPK im. Ludowych Partyzantów Ziemi Krakowskiej

Józef Radoń (ur. 25 listopada 1927, zm. 16 listopada 2007) – pułkownik pilot Sił Zbrojnych Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, oficer Wojsk Obrony Powietrznej Kraju, dowódca 10 Pułku Lotnictwa Myśliwskiego OPK im. Ludowych Partyzantów Ziemi Krakowskiej.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Siedliskach, powiat Brzozów, województwo podkarpackie. W 1948 ukończył państwowe liceum ogólnokształcące dla dorosłych. W sierpniu 1948 roku wstąpił do Oficerskiej Szkoły Lotniczej w Dęblinie. Szkolił się według programu pilotów myśliwskich na samolotach UT-2 i na samolotach bojowych myśliwskich typu Jak-9. W marcu 1950 ukończył studia w stopniu chorążego. Rozpoczął służbę zawodową jako pilot w 2 pułku lotnictwa myśliwskiego w Krakowie. Od 1951 służył w 13 pułku lotnictwa myśliwskiego w Warszawie kolejno jako pilot, dowódca klucza lotniczego (1951-1952), pomocnik dowódcy eskadry (1952), szef strzelania powietrznego (1952-1953). W okresie stalinizmu w 1953 roku zwolniony ze służby wojskowej i przeniesiony do rezerwy na skutek oskarżenia o brak patriotyzmu, pracował jako inspektor w Zarządzie Ośrodków Akademickich i główny mechanik w Warszawskich Zakładach Motoryzacyjnych. W 1957 roku przywrócony do służby wojskowej, odbył przeszkolenie teoretyczne w Oficerskiej Szkole Lotniczej nr 5 im. Żwirki i Wigury w Radomiu i praktyczne w 62 pułku lotnictwa myśliwskiego w Poznaniu-Krzesinach. W latach 1957–1959 nawigator eskadry w 1 pułku lotnictwa myśliwskiego w Mińsku Mazowieckim, a w latach 1959-1961 nawigator w 13 pułku lotnictwa myśliwskiego w Łęczycy. W 1964 ukończył 3-letnie studia w Akademii Sztabu Generalnego WP w Rembertowie. Od kwietnia 1965 był zastępcą dowódcy, a w latach 1966-1972 dowódcą 10 Pułku Lotnictwa Myśliwskiego OPK im. Ludowych Partyzantów Ziemi Krakowskiej. Awans na stopień pułkownika otrzymał w 1978 roku. W kolejnych latach zawodowej służby wojskowej (1972-1985) był starszym inspektorem do spraw Bezpieczeństwa Lotów w 1 Korpusie Obrony Powietrznej Kraju w Warszawie. W lipcu 1985 roku przeniesiony w stan spoczynku.

Zmarł 16 listopada 2007 roku. Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera FII-13-2)[1].

Był pilotem pierwszej klasy. Posiadał nalot 2400 godzin. Pilotował samoloty UT-2, Po-2, Jak-9, Jak-11, Jak-17, Jak-23, MiG-15, Lim-2, Lim-5, Lim-5 P, TS-8 Bies, MiG-21, TS-11 Iskra.

Odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi oraz wieloma medalami. Posiadał tytuł honorowy i odznakę Zasłużony Pilot Wojskowy PRL.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Płk dypl. pilot dr Józef Radoń. archeolask.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-02-28)].
  • Józef Zieliński: Dowódcy pułków lotnictwa polskiego 1921-2000. Poznań: Redakcja Czasopism WLOP, 2001. ISBN 83-909008-6-6.
  • Zenon Matysiak, W szeregu lotniczych pokoleń. Dzieje podchorążych XXII promocji Oficerskiej Szkoły Lotniczej w Dęblinie 1948-1950, Zespół Wydawniczy Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej, Poznań 1998, str. 182-184