Karel van Mander

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Karel van Mander
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

maj 1548
Meulebeke

Data i miejsce śmierci

11 września 1606
Amsterdam

Narodowość

flamandzka

Dziedzina sztuki

malarstwo

Epoka

manieryzm

Multimedia w Wikimedia Commons
De grootmoedigheid van Scipio, 1600
Ogród miłości, 1602

Karel lub Carel van Mander (ur. w maju 1548 w Meulebeke we Flandrii Zachodniej, zm. 11 września 1606 w Amsterdamie) – flamandzki malarz manierysta, poeta, teoretyk sztuki i biograf.

Urodził się w szlacheckiej rodzinie w Meulebeke, studiował u Heere de Lucasa w Gandawie i w 1568/1569 u Pietera Vlericka w Courtrai i Tournai. W latach 1573–1577 przebywał we Włoszech, ok. 1583 osiadł w Haarlemie, gdzie mieszkał i pracował 20 lat. Jest uważany obok Hendrika Goltziusa i Cornelisa van Haarlema za założyciela manierystycznej akademii haarlemskiej, pierwszej holenderskiej akademii sztuki. Jej adeptem był Frans Hals[1].

Dziełem życia Mandera jest Het Schilder-Boeck (Księga o malarstwie) – zbiór biografii najwybitniejszych malarzy niderlandzkich, flamandzkich i niemieckich działających w XV i XVI wieku. Książka została wydana po raz pierwszy w 1604 i zawiera informacje na temat 175 malarzy, stanowiąc przez stulecia cenne źródło informacji na temat życia artystycznego Europy północnej[2].

Artysta pozostawił po sobie ok. 30 obrazów, głównie alegorii, z których najbardziej znane są:

  • De zondvloed (Potop), ok. 1583
  • Vrouwelijk naakt (Akt kobiecy), 1590
  • De zelfbeheersing van Scipio, 1600
  • Hoofse scène in een paleistuin (Scena szlachetnej miłości w pałacowym ogrodzie), ok. 1600.

Największe zbiory prac Carela van Mandera zgromadziły: Frans Hals Museum w Haarlemie, Rijksmuseum w Amsterdamie, Ermitaż w Sankt Petersburgu i J. Paul Getty Museum w Los Angeles.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ The J. Paul Getty Trust – biografia. [dostęp 2009-01-17]. (ang.).
  2. ↑ Carel van Mander, [w:] Encyclopædia Britannica [online] [dostęp 2009-01-17] (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Ian. Chilvers: Oksfordzki leksykon sztuki. Warszawa: Arkady, 2002, s. 412. ISBN 83-213-4157-8.
  • Robert Genaille, (red.): Słownik malarstwa holenderskiego i flamandzkiego. Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, 1975, s. 122.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Karel_van_Mander&oldid=69910399”