Karol Karowski

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Karol Karowski
tytularny generał brygady tytularny generał brygady
Data i miejsce urodzenia

4 listopada 1868
Kraków

Data i miejsce śmierci

5 stycznia 1928
Kielce

Przebieg służby
Lata służby

1892–1921

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Jednostki

DOGen. „Kielce”

Stanowiska

szef sanitarny

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-ukraińska
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Kawaler Orderu Franciszka Józefa (Austro-Węgry) Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” (w czasie wojny) Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” (w czasie pokoju) Odznaka za 25-letnią Służbę Wojskową (Austro-Węgry) Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Sił Zbrojnych i Żandarmerii 1898 (Austro-Węgry) Krzyż Jubileuszowy Wojskowy Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913

Karol Karowski (ur. 4 listopada 1868 w Krakowie, zm. 5 stycznia 1928 w Kielcach) – tytularny generał brygady Wojska Polskiego, lekarz.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 4 listopada 1868 w Krakowie, w rodzinie Jakuba i Petroneli z Solanowskich[1]. Ukończył ośmioklasowe gimnazjum w Krakowie i Wydział Lekarski Uniwersytetu Jagiellońskiego[1]. 1 kwietnia 1892 rozpoczął służbę w cesarskiej i królewskiej Armii[1], w charakterze lekarza pułkowego Galicyjskiego Pułku Piechoty Nr 40 w Rzeszowie[2]. W 1895 zastąpił dr Aleksandra Kulczyckiego na stanowisku lekarza pułkowego 1. Pułku Artylerii Dywizyjnej w Wadowicach[3]. W 1899 został przeniesiony do Śląsko-Morawskiego Pułku Piechoty Nr 100 w Krakowie na takie samo stanowisko[4]. W 1909 został przeniesiony do 16 Szpitala Garnizonowego w Budapeszcie[5]. W latach 1912–1913 wziął udział w mobilizacji sił zbrojnych Monarchii Austro-Węgierskiej, wprowadzonej w związku z wojną na Bałkanach[6]. W budapesztańskim szpitalu służył do 1918[7][8].

W czasie służby w c. i k. Armii awansował na kolejne stopnie w korpusie oficerskim lekarzy wojskowych (niem. Militärärztliches Offizierskorps):

  • starszego lekarza (niem. Oberarzt)[a] – 1 czerwca 1893[10],
  • lekarza pułkowego 2. klasy (niem. Regimentsarzt 2. Klasse[b]) – 1 listopada 1895[11],
  • lekarza pułkowego 1. klasy (niem. Regimentsarzt 1. Klasse[c]) – 1897 ze starszeństwem z 1 listopada 1895[12],
  • lekarza sztabowego (niem. Stabsarzt[d]) – 1 maja 1909[5],
  • starszego lekarza sztabowego 2. klasy (niem. Oberstabsartzt 2. Klasse[e]) – 1 listopada 1914[7][8],
  • starszego lekarza sztabowego 1. klasy (niem. Oberstabsartzt 1. Klasse[f]) – 1918[1].

Od 3 listopada 1918 w Wojsku Polskim pełnił funkcję naczelnego lekarza i komendanta szpitala wojskowego w Jarosławiu[1]. 31 grudnia tego roku został wyznaczony na stanowisko naczelnego lekarza Okręgu Wojskowego Przemyśl[1]. 26 lutego 1919 został formalnie przyjęty do Wojska Polskiego[13]. Od 16 marca 1919 był szefem sanitarnym Dowództwa Okręgu Generalnego „Kielce”[14]. Na tym stanowisku 29 maja 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu pułkownika, w Korpusie Lekarskim, w grupie oficerów byłej armii austriacko-węgierskiej[15]. W tym samym miesiącu został czasowo odkomenderowany do Naczelnego Dowództwa WP w charakterze inspektora sanitarnego[16]. 14 listopada 1920 został członkiem Komisji Kontrolującej gen. Zygmunta Łempickiego w Warszawie[17]. Z dniem 1 maja 1921 został przeniesiony w stały stan spoczynku z prawem noszenia munduru, w stopniu pułkownika lekarza[13]. 26 października 1923 Prezydent RP Stanisław Wojciechowski zatwierdził go w stopniu tytularnego generała brygady[18]. Na emeryturze mieszkał w Kielcach[19][20] i prowadził wolną praktykę jako internista[1].

Zmarł 5 stycznia 1928 w Kielcach[21]. Był żonaty z Marią Steczkowską. Małżeństwo był bezdzietne[1].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

W czasie służby w c. i k. Armii otrzymał:

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Stopień starszego lekarza był równorzędny stopniowi starszego porucznika (niem. Oberleutnant)[9].
  2. ↑ Stopień lekarza pułkowego 2. klasy był równorzędny stopniowi kapitana i rotmistrza 2. klasy[9].
  3. ↑ Stopień lekarza pułkowego 1. klasy był równorzędny stopniowi kapitana (niem. Hauptmann) i rotmistrza 1. klasy (niem. Rittmeister[9].
  4. ↑ Stopień lekarza sztabowego był równorzędny stopniowi majora[9].
  5. ↑ Stopień starszego lekarza sztabowego 2. klasy był równorzędny stopniowi podpułkownika[9].
  6. ↑ Stopień starszego lekarza sztabowego 1. klasy był równorzędny stopniowi pułkownika[9].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f g h Stawecki 1994 ↓, s. 161.
  2. ↑ Schematismus 1894 ↓, s. 409.
  3. ↑ Schematismus 1896 ↓, s. 724.
  4. ↑ Schematismus 1900 ↓, s. 587.
  5. ↑ a b Schematismus 1910 ↓, s. 1233.
  6. ↑ Schematismus 1914 ↓, s. 1150.
  7. ↑ a b Ranglisten 1916 ↓, s. 1018.
  8. ↑ a b c Rangliste 1918 ↓, s. 1681.
  9. ↑ a b c d e f Rydel 2001 ↓, s. 89.
  10. ↑ Schematismus 1894 ↓, s. 1050.
  11. ↑ Schematismus 1896 ↓, s. 976.
  12. ↑ Schematismus 1898 ↓, s. 1029.
  13. ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 16 z 23 kwietnia 1921 roku, s. 823.
  14. ↑ Jarno 2003 ↓, s. 35, 41, 43, 64-65, 67.
  15. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 22 z 16 czerwca 1920 roku, s. 458.
  16. ↑ Rozkaz DOGen. Kielce ↓, Nr 45 z 18 maja 1920 roku, pkt 3, w czasie jego nieobecności obowiązki szefa sanitarnego pełnił ppłk lek. dr. Stefan Miłodrowski.
  17. ↑ Rozkaz DOGen. Kielce ↓, Nr 117 z 14 listopada 1920 roku, pkt 1.
  18. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 70 z 7 listopada 1923 roku, s. 739.
  19. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1577.
  20. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1406.
  21. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 20 stycznia 1928 roku, s. 14.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1894. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, styczeń 1894. (niem.).
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1896. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1895. (niem.).
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1898. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1897. (niem.).
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1900. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1899. (niem.).
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1910. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1909. (niem.).
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1914. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, luty 1914. (niem.).
  • Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1916. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1916. (niem.).
  • Rangliste der k. u. k. Kriegsmarine. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1918. (niem.).
  • Rozkazy Dowództwa Okręgu Generalnego „Kielce”. [dostęp 2018-05-08].
  • Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2021-01-07].
  • Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
  • Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
  • Witold Jarno: Okręg Generalny Nr III Kielce w latach 1918-1921. Łódź: Wydawnictwo „Ibidem”, 2003. ISBN 83-88679-31-7.
  • Tadeusz Kryska-Karski, Stanisław Żurakowski: Generałowie Polski niepodległej. Warszawa: Editions Spotkania, 1991.
  • Jan Rydel: W służbie cesarza i króla: generałowie i admirałowie narodowości polskiej w siłach zbrojnych Austro-Węgier w latach 1868-1918. Kraków: Księgarnia Akademicka, 2001. ISBN 83-7188-235-1.
  • Piotr Stawecki: Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1994. ISBN 83-11-08262-6.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Karol_Karowski&oldid=71897601”