Karol Wiktor Zawodziński

Karol Wiktor Zawodziński Karol de Johne, Jachtsmen
Data i miejsce urodzenia	1 czerwca 1890 Warszawa
Data i miejsce śmierci	14 grudnia 1949 Toruń
Zawód, zajęcie	krytyk literacki
Odznaczenia

Karol Wiktor Zawodziński (ur. 1 czerwca 1890 w Warszawie, zm. 14 grudnia 1949 w Toruniu) – polski krytyk literacki, teoretyk i historyk sztuki.

Życiorys

Był synem Kazimierza Zawodzińskiego i Stefanii z Junosza-Piotrowskich. Po ukończeniu w 1908 warszawskiego gimnazjum gen. Pawła Chrzanowskiego studiował filologię rzymską na Uniwersytecie w Petersburgu, naukę ukończył w 1913. W 1914 wstąpił do Legionów Polskich, po aresztowaniu był internowany w obozie w Szczypiornie.

Od 1918 do 1932 był rotmistrzem Wojska Polskiego, równolegle od 1921 był wziętym krytykiem literackim, który swoje felietony ogłaszał drukiem w „Przeglądzie Warszawskim” używając pseudonimu Karol de Johne. Na łamach tego czasopisma publikował również wiersze, które ukazały się również w zbiorze „Descour”. Współpracował również ze „Słowem Wileńskim”, „Narodem”, „Banderą Polską”, „Głosem Robotniczym”, „Wiadomościami Literackimi” i „Przeglądem Współczesnym”. Od 1933 przez rok wykładał literaturę słowiańską na Uniwersytecie w Brukseli.

Za swoją twórczość 5 listopada 1938 otrzymał Złoty Wawrzyn Akademicki Polskiej Akademii Literatury. W 1946 został wykładowcą historii literatury słowiańskiej na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika, publikował w Arkonie. Ponadto Karol Wiktor Zawodziński zajmował się wersologią, dzieło pt. Zarys wersyfikacji polskiej ukazało się w dwóch tomach (pierwszy w 1936, drugi w 1952). Poruszał również tematykę żeglarstwa i martynistyki używając pseudonimu „Jachtsmen”.

Za udział w Legionach Polskich i służbę wojskową Karol Wiktor Zawodziński został uhonorowany następującymi odznaczeniami:

• Krzyż Niepodległości;
• Krzyż Walecznych;
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921;
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości.
• Wawrzyn Akademicki

Twórczość

• Teodor Tiutczew (1926);
• Maria Dąbrowska. Historyczno-literackie znaczenie jej twórczości (1933);
• Zarys wersyfikacji polskiej tom I (1936);
• Blaski i nędze realizmu powieściowego w latach ostatnich (1937);
• Liryka polska w dobie jej kryzysu (1939);
• Stulecie trójcy powieściopisarzy (1947).

Opublikowane po śmierci Karola Wiktora Zawodzińskiego:

• Studia z wersyfikacji polskiej tom II (1954);
• Opowieści o powieści (1963);
• Wśród poetów (1964).

Bibliografia

• „Czy wiesz kto to jest?”, praca zbiorowa pod redakcją Stanisława Łozy, Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej Warszawa 1938, s. 840
• J.Z. Białek, Poglądy krytycznoliterackie Karola Wiktora Zawodzińskiego, Wrocław 1969.

Linki zewnętrzne

• Eduteka, Karol Wiktor Zawodziński