Karol Wiktor Zawodziński
| ||
![]() | ||
Data i miejsce urodzenia | 1 czerwca 1890 Warszawa | |
Data i miejsce śmierci | 14 grudnia 1949 Toruń | |
Zawód, zajęcie | krytyk literacki | |
Odznaczenia | ||
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
Karol Wiktor Zawodziński (ur. 1 czerwca 1890 w Warszawie, zm. 14 grudnia 1949 w Toruniu) – polski krytyk literacki, teoretyk i historyk sztuki.
Spis treści
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Był synem Kazimierza Zawodzińskiego i Stefanii z Junosza-Piotrowskich. Po ukończeniu w 1908 warszawskiego gimnazjum gen. Pawła Chrzanowskiego studiował filologię rzymską na Uniwersytecie w Petersburgu, naukę ukończył w 1913. W 1914 wstąpił do Legionów Polskich, po aresztowaniu był internowany w obozie w Szczypiornie.
Od 1918 do 1932 był rotmistrzem Wojska Polskiego, równolegle od 1921 był wziętym krytykiem literackim, który swoje felietony ogłaszał drukiem w „Przeglądzie Warszawskim” używając pseudonimu Karol de Johne. Na łamach tego czasopisma publikował również wiersze, które ukazały się również w zbiorze „Descour”. Współpracował również ze „Słowem Wileńskim”, „Narodem”, „Banderą Polską”, „Głosem Robotniczym”, „Wiadomościami Literackimi” i „Przeglądem Współczesnym”. Od 1933 przez rok wykładał literaturę słowiańską na Uniwersytecie w Brukseli.
Za swoją twórczość 5 listopada 1938 otrzymał Złoty Wawrzyn Akademicki Polskiej Akademii Literatury. W 1946 został wykładowcą historii literatury słowiańskiej na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika, publikował w Arkonie. Ponadto Karol Wiktor Zawodziński zajmował się wersologią, dzieło pt. Zarys wersyfikacji polskiej ukazało się w dwóch tomach (pierwszy w 1936, drugi w 1952). Poruszał również tematykę żeglarstwa i martynistyki używając pseudonimu „Jachtsmen”.
Za udział w Legionach Polskich i służbę wojskową Karol Wiktor Zawodziński został uhonorowany następującymi odznaczeniami:
- Krzyż Niepodległości;
- Krzyż Walecznych;
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921;
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości.
- Wawrzyn Akademicki
Twórczość[edytuj | edytuj kod]
- Teodor Tiutczew (1926);
- Maria Dąbrowska. Historyczno-literackie znaczenie jej twórczości (1933);
- Zarys wersyfikacji polskiej tom I (1936);
- Blaski i nędze realizmu powieściowego w latach ostatnich (1937);
- Liryka polska w dobie jej kryzysu (1939);
- Stulecie trójcy powieściopisarzy (1947).
Opublikowane po śmierci Karola Wiktora Zawodzińskiego:
- Studia z wersyfikacji polskiej tom II (1954);
- Opowieści o powieści (1963);
- Wśród poetów (1964).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- „Czy wiesz kto to jest?”, praca zbiorowa pod redakcją Stanisława Łozy, Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej Warszawa 1938, s. 840
- J.Z. Białek, Poglądy krytycznoliterackie Karola Wiktora Zawodzińskiego, Wrocław 1969.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Polscy historycy literatury
- Polscy poeci
- Pisarze maryniści
- Żołnierze Legionów Polskich 1914–1918
- Legioniści internowani po kryzysie przysięgowym w Szczypiornie
- Rotmistrzowie II Rzeczypospolitej
- Wykładowcy Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu
- Odznaczeni Krzyżem Niepodległości
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918–1921
- Odznaczeni Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Odznaczeni Złotym Wawrzynem Akademickim
- Urodzeni w 1890
- Zmarli w 1949
- Pochowani na Cmentarzu św. Jerzego w Toruniu