Kazimierz Grabowski (generał)
 tytularny generał brygady
| |
| Data i miejsce urodzenia |
22 lutego 1866 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
1 marca 1931 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1886–1923 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
komendant PKU |
| Główne wojny i bitwy | |
a.jpg)
Kazimierz Grabowski (ur. 22 lutego 1866 w Łomży, zm. 1 marca 1931 w Przemyślu) – tytularny generał brygady Wojska Polskiego.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Kazimierz Grabowski urodził się 22 lutego 1866 w Łomży, w rodzinie Jana, urzędnika Izby Skarbowej, i Wiktorii z Mirgerów[1]. Edukował się w gimnazjum filologicznym w Łomży i Szkole Junkrów. Od 18 marca 1886 służy w armii Imperium Rosyjskiego. Uczestnik I wojny światowej. We wrześniu 1914 roku dostał się do niewoli niemieckiej, w której przebywał do października 1918.
13 grudnia 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego z zatwierdzeniem posiadanego stopnia majora ze starszeństwem z 7 listopada 1918[2]. 10 stycznia 1919 został przydzielony do Powiatowej Komendy Uzupełnień w Łowiczu na stanowisko zastępcy komendanta (od lipca była to PKU 10 pp)[3]. 12 września tego roku został przeniesiony do Powiatowej Komendy Uzupełnień 25 pp w Miechowie na stanowisko komendanta[4]. 12 grudnia 1919 otrzymał przeniesienie na stanowisko komendanta PKU 36 pp w Mińsku Mazowieckim[5]. 15 lipca 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu majora, w piechocie, w grupie oficerów byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej[6].
29 lipca 1920 został przeniesiony do Dowództwa Okręgu Generalnego „Kielce” na stanowisko szefa Wydziału V[7][8]. W listopadzie 1921, po przeformowaniu DOGen. „Kielce” w Dowództwo Okręgu Korpusu Nr X oraz przeniesieniu do Przemyśla, objął stanowisko szefa Szefostwa Poborowego[9]. W latach 1921-1922 jego oddziałem macierzystym był 4 Pułk Piechoty Legionów. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu pułkownika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku i 1. lokatą w korpusie oficerów piechoty[10][11]. 27 września 1923, na łamach „Polski Zbrojnej”, Minister Spraw Wojskowych, generał broni Stanisław Szeptycki „za gorliwą i owocną pracę, wyraził tytularnemu generałowi brygady Grabowskiemu Kazimierzowi w imieniu Służby pochwałę i podziękowanie, życząc Mu równie pięknych rezultatów pracy na nowej drodze życia”. W udzielonej pochwale Minister zaznaczył, że Kazimierz Grabowski „w czasie swej 3-letniej służby na stanowisku Szefa Poborowego DOK Nr X, położył wielkie zasługi, tak w sprawach organizacji, jak i administracji wojskowej”[12].
Z dniem 31 października 1923 został przeniesiony w stan spoczynku, w stopniu tytularnego generała brygady, z powodu przekroczenia wieku w myśl § 72 pragmatyki oficerskiej[13]. Mieszkał w Przemyślu[14][15]. Tam 1 marca 1931 zmarł[16]. Został pochowany na cmentarzu Głównym w Przemyślu (kwatera 19, rząd 6, grób 7). W 2015 nagrobek generała został odremontowany staraniem Towarzystwa Przyjaciół Przemyśla i Regionu,. Opiekę nad grobem sprawuje Bieszczadzki Oddział Straży Granicznej.
Kazimierz Grabowski był żonaty z Zofią z Irzkowskich, z którą miał jedno dziecko[1].
Awanse[edytuj | edytuj kod]
- podporucznik - 1889
- porucznik - 1893
- sztabskapitan - 1897
- kapitan - 1905
- major - 1918
- pułkownik - 1921
- tytularny generał brygady - 1923
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Stawecki 1994 ↓, s. 126.
- ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 1919 roku, poz. 203.
- ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. ↓, Nr 4 z 1919 roku, poz. 197.
- ↑ Dz.Rozk. MSWojsk. ↓, Nr 91 z 1919 roku, s. 3388.
- ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. ↓, nr 98 z 1919 roku, poz. 4220.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 27 z 21 lipca 1920 roku, s. 595.
- ↑ Rozkaz DOGen. Kielce ↓, Nr 66 z 29 lipca 1920 roku, pkt 613.
- ↑ Kryska-Karski i Żurakowski 1991 ↓, s. 97, wg autorów Kazimierz Grabowski w czasie wojny z bolszewikami miał być szefem sztabu 10 Dywizji Piechoty.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1577.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 31, 637.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 19.
- ↑ Polska Zbrojna Nr 264 z 27 września 1923 r. s. 4.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 56 z 24 sierpnia 1923 roku, s. 518.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1406.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 881.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 4 z 22 lutego 1932 roku, s. 171.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Dziennik Rozkazów Ministerstwa Spraw Wojskowych. Wojskowa Biblioteka Cyfrowa „Zbrojownia”. [dostęp 2018-05-15].
- Rozkazy Dowództwa Okręgu Generalnego „Kielce”. [dostęp 2018-05-08].
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Tadeusz Kryska-Karski, Stanisław Żurakowski: Generałowie Polski niepodległej. Warszawa: Editions Spotkania, 1991.
- Piotr Stawecki: Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1994. ISBN 83-11-08262-6.