Kazimierz Kopyra

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kazimierz Kopyra
Data i miejsce urodzenia

9 września 1942
Załszyn

Data i miejsce śmierci

12 lutego 2014
Warszawa

Ambasador RP w Chorwacji
Okres

od 20 maja 2003
do 31 marca 2007

Poprzednik

Jerzy Chmielewski

Następca

Wiesław Tarka

Odznaczenia
Order Księcia Branimira

Kazimierz Mieczysław Kopyra (ur. 9 września 1942[1] w Załszynie[2], zm. 12 lutego 2014[3] w Warszawie[4]) – polski urzędnik państwowy, dyplomata, ambasador RP w Chorwacji (2003–2007).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończył w 1968 filologię serbsko-chorwacką na Uniwersytecie Warszawskim. Pracował w Biurze Współpracy Naukowej z Zagranicą Polskiej Akademii Nauk. W latach 1970–1974 pracował w Departamencie Współpracy z Zagranicą Ministerstwa Zdrowia i Opieki Społecznej. W latach 1974–1983 pracował w Ministerstwie Przemysłu, gdzie pełnił funkcję koordynatora zespołu współpracy z krajami socjalistycznymi. W latach 1983–1991 był doradcą wiceprezesa Rady Ministrów. W tym czasie pełnił m.in. funkcję koordynatora krajowego polskiej części międzyrządowej komisji do spraw współpracy gospodarczej i naukowo-technicznej Polska-Jugosławia oraz podobnych komisji Polska-Węgry, Polska-Bułgaria i Polska-NRD. W latach 1991–1996 pracował w Biurze Radcy Handlowego przy ambasadzie RP w Belgradzie, początkowo jako attaché handlowy, a kończąc jako radca handlowy. W 1996 powrócił do pracy w ówczesnym Urzędzie Rady Ministrów, początkowo jako doradca Prezesa Rady Ministrów, później wicedyrektor Departamentu Spraw Zagranicznych w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, zajmował się m.in. problematyką akcesji Polski do Unii Europejskiej, współpracą w ramach Inicjatywy Środkowoeuropejskiej, CEFTA, Grupy Wyszehradzkiej oraz bilateralnych stosunków Polski z państwami Europy Środkowej i Południowej. Od 2003 do 2007 był ambasadorem RP w Chorwacji[5]. Na koniec kadencji wyróżniony Orderem Księcia Branimira za „szczególny wkład w rozwijanie przyjaznych stosunków polsko-chorwackich[6].

Władał językami: niemieckim, chorwackim, macedońskim. Z żoną miał syna[5]. Syn Bronisława i Stefani[4]. Pochowany na cmentarzu Wawrzyszewskim w Warszawie[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Inwentarz archiwalny [online], inwentarz.ipn.gov.pl [dostęp 2019-01-13] (pol.).
  2. Barbara Wizimirska (red.), Rocznik Polskiej Polityki Zagranicznej, Warszawa: Polski Instytut Spraw Międzynarodowych, 2004, s. 318, ISSN 1230-4794.
  3. a b Kazimierz Kopyra, Warszawa, 17.02.2014 - nekrolog [online], nekrologi.wyborcza.pl, 17 lutego 2014 [dostęp 2019-01-13] (pol.).
  4. a b Kopyra Kazimierz Mieczysław [online], rejestry-notarialne.pl [dostęp 2020-12-09].
  5. a b Protokół posiedzenia Komisji Spraw Zagranicznych /nr 87/ [online], orka.sejm.gov.pl, 8 kwietnia 2003 [dostęp 2019-01-13] (pol.).
  6. Odluka o odlikovanju Njegove Ekscelencije Kazimierza Kopyre veleposlanika Republike Poljske Redom kneza Branimira s ogrlicom [online], narodne-novine.nn.hr, 20 marca 2007 [dostęp 2019-01-13] [zarchiwizowane z adresu 2020-09-23] (chorw.).